Co oznacza „f” w fdisk?

11

gdiskoznacza fdisk GPT. cfdiskoznacza przekleństwa fdisk. I tak dalej i tak dalej.

Co jednak oznacza oryginalne „f” fdisk? Jedyne, co mogę wymyślić, to albo „pliki”, albo „dyskietka”, ale żadne z nich nie ma sensu.

history command-names strugee
źródło
7
Tylko odpowiedź na dowcip: fskrót oznacza f***najczęściej używany podczas zapisywania partycji na niewłaściwym dysku.
whoami,
1
@whoami - To jest ten drugi, który słyszałem więcej razy niż cokolwiek innego 8-)
slm
2
@whoami przypomina mi dd... Data Destroyer: P
strugee
To dobre imię, zawsze zapominam o różnicach między df dui dd, głównie zaczynam wariować, jeśli muszę je użyć. To jak rosyjska ruletka dyskowa. Zapamiętam ddteraz: D
whoami,

Odpowiedzi:

17

Zgaduję, że jest tam FAT, Tabela alokacji plików. Ale jeśli spojrzysz na Wikipedię, „f” oznacza „naprawiono” jak w „naprawiono dyski”.

fragment - http://en.wikipedia.org/wiki/Fdisk

W komputerowych systemach plików fdisk (dla „dysku stałego”) to narzędzie wiersza polecenia, które udostępnia funkcje partycjonowania dysku . W wersjach systemu operacyjnego Windows NT od wersji Windows 2000 fdisk jest zastępowany przez bardziej zaawansowane narzędzie o nazwie diskpart . Podobne narzędzia istnieją w systemach uniksopodobnych.

Fdisk systemu Windows?

To prawda, że ​​powyższe ma więcej wspólnego z wariantem Windows / DOS, ale termin „naprawiono dysk” ma wiele sensu, ponieważ dyski twarde były często nazywane „naprawionymi” w dawnych czasach.

definicja „naprawionego dysku”

Definicja „dysku stałego” również mówi to samo.

fragment - http://www.thefreedictionary.com/fixed+disk

Rzeczownik 1. dysk stały - sztywny dysk magnetyczny zamontowany na stałe w jednostce napędowej

Inne źródła mówią to samo:

Oryginalne pochodzenie „naprawionego dysku”

Strona Wikipedii na temat dysków twardych również miała ten samorodek:

fragment

W 1961 r. IBM wprowadził model dysku 1311, który był mniej więcej wielkości pralki i zapisał dwa miliony znaków na wymiennym pakiecie dysków. Użytkownicy mogą kupować dodatkowe paczki i wymieniać je w razie potrzeby, podobnie jak szpule taśmy magnetycznej. Późniejsze modele wymiennych dysków twardych, od IBM i innych, stały się normą w większości instalacji komputerowych i osiągnęły pojemność 300 megabajtów na początku lat osiemdziesiątych. Nieusuwalne dyski twarde nazywano dyskami stałymi.

slm
źródło