Czy lepiej ustawić -j REJECT lub -j DROP w iptables?

Istnieje przykład reguł iptables na archlinux wiki:

# Generated by iptables-save v1.4.18 on Sun Mar 17 14:21:12 2013
*filter
:INPUT DROP [0:0]
:FORWARD DROP [0:0]
:OUTPUT ACCEPT [0:0]
:TCP - [0:0]
:UDP - [0:0]
-A INPUT -m conntrack --ctstate RELATED,ESTABLISHED -j ACCEPT
-A INPUT -i lo -j ACCEPT
-A INPUT -m conntrack --ctstate INVALID -j DROP
-A INPUT -p icmp -m icmp --icmp-type 8 -m conntrack --ctstate NEW -j ACCEPT
-A INPUT -p udp -m conntrack --ctstate NEW -j UDP
-A INPUT -p tcp -m tcp --tcp-flags FIN,SYN,RST,ACK SYN -m conntrack --ctstate NEW -j TCP
-A INPUT -p udp -j REJECT --reject-with icmp-port-unreachable
-A INPUT -p tcp -j REJECT --reject-with tcp-reset
-A INPUT -j REJECT --reject-with icmp-proto-unreachable
COMMIT
# Completed on Sun Mar 17 14:21:12 2013

Kilka dni temu mój przyjaciel zapytał mnie, dlaczego istnieją REJECTtrzy ostatnie zasady. Powiedział mi, że DROPzamiast tego powinno być , i wspomniał coś o lepszym bezpieczeństwie w przypadku DROP.

Mam więc dwa pytania:

1. Co robią te trzy zasady?

2. Czy robi to jakąkolwiek różnicę, kiedy tam DROPwprowadzam REJECT --reject-with? Jeśli tak, jaka jest różnica?

Co robią te trzy zasady?

Te 3 zasady wydają się dość oczywiste:

1. Odrzucaj przychodzące pakiety UDP za pomocą komunikatu ICMP „port nieosiągalny”
2. Odrzucaj przychodzące pakiety TCP za pomocą „tcp reset”
3. Odrzuć przychodzące pakiety (dowolnego innego protokołu) z komunikatem ICMP „protokół nieosiągalny”

Jeśli szukasz więcej szczegółów (na temat pakietów UDP / TCP, ICMP), musisz zagłębić się w dokumenty sieciowe i być może man iptablesrównież.

Czy robi to jakąkolwiek różnicę, kiedy umieszczam tam DROP na miejscu REJECT --reject-with? Jeśli tak, czy ktoś mógłby mi wyjaśnić różnicę, naprawdę to docenię.

To robi różnicę. I wbrew powszechnemu przekonaniu, DROPnie daje większego bezpieczeństwa niż REJECT. Utrudnia to legalnym użytkownikom i nie zapewnia żadnej ochrony przed złośliwymi. Ten post szczegółowo wyjaśnia uzasadnienie:

http://www.chiark.greenend.org.uk/~peterb/network/drop-vs-reject

Częstym powodem używania DROP zamiast REJECT jest unikanie przekazywania informacji o tym, które porty są otwarte, jednak odrzucanie pakietów daje dokładnie tyle samo informacji, co odrzucenie.

Dzięki REJECT wykonujesz skanowanie i dzielisz wyniki na „połączenie nawiązane” i „połączenie odrzucone”.

W DROP dzielisz wyniki na „połączenie ustanowione” i „limit czasu połączenia”.

Najbardziej trywialny skaner użyje połączenia „połącz” systemu operacyjnego i poczeka, aż jedna próba połączenia zostanie zakończona, przed rozpoczęciem kolejnej. Ten typ skanera zostanie znacznie spowolniony przez upuszczanie pakietów. Jeśli jednak atak ustawia limit czasu 5 sekund na próbę połączenia, możliwe jest przeskanowanie każdego zarezerwowanego portu (1..1023) na komputerze w zaledwie 1,5 godziny. Skany są zawsze zautomatyzowane, a atakujący nie dba o to, aby wynik nie był natychmiastowy.

Bardziej wyrafinowany skaner sam wysyła pakiety, zamiast polegać na implementacji TCP systemu operacyjnego. Takie skanery są szybkie, wydajne i obojętne na wybór REJECT lub DROP.

WNIOSEK

DROP nie stanowi skutecznej bariery dla wrogich sił, ale może znacznie spowolnić aplikacje uruchamiane przez legalnych użytkowników. DROP zwykle nie powinien być używany.