Czy jest jakaś różnica między hardlinkingiem z cp -l lub ln?

Wdrażam schemat tworzenia kopii zapasowych przy użyciu rsync i hardlinks. Wiem, że mogę używać link-dest z rsync do robienia twardych dowiązań, ale widziałem wzmiankę o użyciu „cp -l”, zanim „link-dest” został zaimplementowany w rsync. Inną znaną metodą linkowania na twardo jest „ln”.

Moje pytanie brzmi zatem z ciekawości: czy istnieje różnica w tworzeniu linków twardych przy użyciu „cp -l” w porównaniu do używania „ln”?

Rezultaty obu muszą być takie same, ponieważ tworzony jest twardy link do oryginalnego pliku.

Różnica polega na zamierzonym użyciu, a zatem na opcjach dostępnych dla każdego polecenia. Na przykład cpmożna użyć rekurencji, lnale nie można:

cp -lr <src> <target>

utworzy twarde linki <target>do wszystkich plików w <src>. (tworzy nowe katalogi; nie łącza) W rezultacie struktura drzewa katalogów <target>będzie wyglądać identycznie jak ta pod <src>. Różni się od cp -r <src> <target>tego, że użycie tego ostatniego spowoduje skopiowanie każdego pliku i folderu i nadanie każdemu nowego, inodepodczas gdy ten pierwszy używa twardych linków do plików, a zatem po prostu zwiększa ich Linksliczbę.

Gdy użyjesz go do skopiowania pojedynczego pliku, jak w twoim przykładzie, wyniki będą identyczne.

link używa najmniej wywołań systemowych, następnie ln i na koniec cp :

$ strace link f.txt g.txt | wc --lines
282

$ strace ln --symbolic f.txt g.txt | wc --lines
311

$ strace ln f.txt g.txt | wc --lines
334

$ strace cp --symbolic f.txt g.txt | wc --lines
394

$ strace cp --link f.txt g.txt | wc --lines
410