Jak zachować ostatnie 50 wierszy w pliku dziennika

Staram się przechowywać ostatnie 50 wierszy w moim pliku, w którym oszczędzam temperaturę co minutę. Użyłem tego polecenia:

tail -n 50 /home/pi/Documents/test > /home/pi/Documents/test

Ale wynikiem jest pusty plik testowy. Myślałem, że wyświetli ostatnie 50 wierszy pliku testowego i wstawi go do pliku testowego. Kiedy używam tego polecenia:

tail -n 50 /home/pi/Documents/test > /home/pi/Documents/test2

działa dobrze. Plik test2 zawiera 50 wierszy.

Czy ktoś może mi wyjaśnić, gdzie jest problem?

Problem polega na tym, że powłoka konfiguruje potok poleceń przed uruchomieniem poleceń. Nie chodzi o „wejście i wyjście”, ale o to, że zawartość pliku zniknęła, zanim jeszcze uruchomi się tail. To idzie mniej więcej tak:

1. Powłoka otwiera >plik wyjściowy do zapisu, obcinając go
2. Powłoka ustawia się tak, aby mieć deskryptor pliku 1 (dla standardowego wyjścia) dla tego wyjścia
3. Powłoka wykonuje się tail.
4. tailuruchamia się, otwiera /home/pi/Documents/testi niczego tam nie znajduje

Istnieją różne rozwiązania, ale kluczem jest zrozumienie problemu, co właściwie idzie nie tak i dlaczego.

To da ci to, czego szukasz,

echo "$(tail -n 50 /home/pi/Documents/test)" > /home/pi/Documents/test

Objaśnienie:

• $() nazywa się zastępowaniem poleceń, które wykonuje tail -n 50 /home/pi/Documents/test
• cudzysłowy zachowują podział wiersza na wyjściu.
• > /home/pi/Documents/testprzekierowuje wyjście echo "$(tail -n 50 /home/pi/Documents/test)"do tego samego pliku.

Innym rozwiązaniem przekierowania pliku najpierw wyczyszczającego plik jest użycie spongez moreutilspakietu w następujący sposób:

tail -n 50 /home/pi/Documents/test | sponge /home/pi/Documents/test

Wynika to z tego, że bash przetwarza przekierowanie z >pierwszym, usuwając zawartość pliku. Następnie wykonuje polecenie. Gdybyś używał >>, ostatnie 50 wierszy zostanie dołączonych na końcu tego, co aktualnie znajduje się w pliku. W takim przypadku powtórzyłbyś dwa razy te same 50 wierszy.

Polecenie działa zgodnie z oczekiwaniami podczas przekierowywania do innego pliku. Oto jeden ze sposobów zapisania ostatnich 50 wierszy pliku do pliku o tej samej nazwie:

tail -50 /home/pi/Documents/test > /home/pi/Documents/test2 && mv /home/pi/Documents/test2 /home/pi/Documents/test

Najpierw zapisuje ostatnie 50 wierszy do pliku tymczasowego, który jest następnie przenoszony przy użyciu mvzastępowania oryginalnego pliku.

Jak zauważono w komentarzach, to nie zadziała, jeśli plik jest nadal otwarty. Przeniesienie pliku powoduje także utworzenie nowego i-węzła i może zmienić własność i uprawnienia. Lepszym sposobem na to przy użyciu pliku tymczasowego byłoby:

tail -50 /home/pi/Documents/test > /home/pi/Documents/test2 ; cat /home/pi/Documents/test2 > /home/pi/Documents/test

Plik tymczasowy można również usunąć, ale za każdym razem jego zawartość zostanie zastąpiona.

Ponieważ widziałeś główny problem z przekierowaniem powłoki, oto alternatywny sposób przycinania pliku do jego ostatnich 50 wierszy:

file=/path/to/the/file
n=$(( $(wc -l < "$file") - 50 ))
[[ $n -gt 0 ]] && sed -i 1,${n}d "$file"

Ciężką pracę wykonuje (GNU) sed z -ifunkcją „edycji na miejscu”, która działa pod przykryciem, tworząc wyjście w pliku tymczasowym. Reszta linii konfiguruje matematykę dla operacji sed, a mianowicie:

1. policz linie w pliku ( wc), a następnie odejmij 50; przypisz to do n.
2. jeśli n jest dodatnia, uruchom polecenie sed, aby usunąć linie od 1 do n.

printf '%s\n' '1,$-50d'   w | ed -s /home/pi/Documents/tes

printfsłuży do wprowadzania poleceń (po jednym w wierszu) do ed. Te edpolecenia są:

• 1,$-50d - usuń wszystkie oprócz ostatnich 50 wierszy
• w - zapisz zmodyfikowany plik z powrotem na dysk

Nie ma żadnych przekierowań, więc powłoka nie może nadpisać pliku wyjściowego przed jego odczytaniem.

Ponadto, w przeciwieństwie do większości form edycji „na miejscu” (które zwykle symulują edycję „na miejscu”, tworząc plik tymczasowy, a następnie zmieniając jego nazwę na oryginał), edtak naprawdę edytuje plik oryginalny - więc zachowuje ten sam i-węzeł ( oraz właściciel, grupa i uprawnienia - plik tymczasowy + mv zawsze zmieni i-węzeł i może zmienić inne w zależności od okoliczności).

Na nieco innej ścieżce możesz logrotate(8)regularnie tworzyć kopie zapasowe plików dziennika w plikach o nazwach przyrostowych, a następnie usuwać stare.

W ten sposób zarządza się głównymi plikami dziennika systemowego, aby nie rosły zbyt długo.