Jak parsować opcjonalne argumenty w skrypcie bash, jeśli nie podano żadnej kolejności?

Nie wiem, jak dołączyć opcjonalne argumenty / flagi podczas pisania skryptu bash dla następującego programu:

Program wymaga dwóch argumentów:

run_program --flag1 <value> --flag2 <value>

Istnieje jednak kilka opcjonalnych flag:

run_program --flag1 <value> --flag2 <value> --optflag1 <value> --optflag2 <value> --optflag3 <value> --optflag4 <value> --optflag5 <value> 

Chciałbym uruchomić skrypt bash, aby pobierał argumenty użytkownika. Jeśli użytkownicy wprowadzą tylko dwa argumenty w kolejności, będzie to:

#!/bin/sh

run_program --flag1 $1 --flag2 $2

Ale co, jeśli uwzględniony zostanie którykolwiek z opcjonalnych argumentów? Myślałbym, że tak będzie

if [ --optflag1 "$3" ]; then
    run_program --flag1 $1 --flag2 $2 --optflag1 $3
fi

Ale co, jeśli podano 4 USD, ale nie 3 USD?

Ten artykuł pokazuje dwa różne sposoby - shiftoraz getopts(i omawia zalety i wady obu podejść).

Ze shiftswoim wyglądem skryptu, $1decyduje, jakie działania podjąć, a następnie wykonuje shift, przesuwając $2się $1, $3aby $2itd

Na przykład:

while :; do
    case $1 in
        -a|--flag1) flag1="SET"            
        ;;
        -b|--flag2) flag2="SET"            
        ;;
        -c|--optflag1) optflag1="SET"            
        ;;
        -d|--optflag2) optflag2="SET"            
        ;;
        -e|--optflag3) optflag3="SET"            
        ;;
        *) break
    esac
    shift
done

Po getoptszdefiniowaniu (krótkich) opcji w whilewyrażeniu:

while getopts abcde opt; do
    case $opt in
        a) flag1="SET"
        ;;
        b) flag2="SET"
        ;;
        c) optflag1="SET"
        ;;
        d) optflag2="SET"
        ;;
        e) optflag3="SET"
        ;;
    esac
done

Oczywiście są to tylko fragmenty kodu i pominąłem sprawdzanie poprawności - sprawdzanie, czy ustawiono obowiązkowe argumenty flag1 i flag2 itd.

Które podejście jest do pewnego stopnia kwestią gustu - jak przenośny ma być twój skrypt, czy możesz żyć tylko z krótkimi (POSIX) opcjami, czy chcesz długimi (GNU) opcjami itp.

użyj tablicy.

#!/bin/bash

args=( --flag1 "$1" --flag2 "$2" )
[  "x$3" = xFALSE ] ||  args+=( --optflag1 "$3" )
[  "x$4" = xFALSE ] ||  args+=( --optflag2 "$4" )
[  "x$5" = xFALSE ] ||  args+=( --optflag3 "$5" )
[  "x$6" = xFALSE ] ||  args+=( --optflag4 "$6" )
[  "x$7" = xFALSE ] ||  args+=( --optflag5 "$7" )

program_name "${args[@]}"

to poprawnie obsłuży argumenty ze spacjami.

[edytuj] Użyłem z grubsza równoważnej składni, args=( "${args[@]}" --optflag1 "$3" )ale G-Man zaproponował lepszy sposób.

W skrypcie powłoki argumentami są „$ 1”, „$ 2”, „$ 3” itd. Liczba argumentów to $ #.
Jeśli twój skrypt nie rozpoznaje opcji, możesz pominąć wykrywanie opcji i traktować wszystkie argumenty jako operandy.
Aby rozpoznać opcje, użyj wbudowanego getopts

Jeśli twoje opcje wprowadzania są pozycyjne (wiesz, w których miejscach się znajdują), a nie są oznaczone flagami, to po prostu zbuduj linię poleceń. Po prostu przygotuj argumenty poleceń dla wszystkich:

FLAG1="--flag1 $1"
FLAG2="--flag2 $2"
OPTFLAG1=""
OPTFLAG2=""
OPTFLAG3=""
if [ xFALSE != x"$3" ]; then
   OPTFLAG1="--optflag1 $3"
fi
if [ xFALSE != x"$4" ]; then
   OPTFLAG2="--optflag2 $4"
fi
#the same for other flags

#now just run the program
runprogram $FLAG1 $FLAG2 $OPTFLAG1 $OPTFLAG2 $OPTFLAG3

Jeśli parametry nie są określone, odpowiednie ciągi są puste i rozwijają się w nic. Zauważ, że w ostatnim wierszu nie ma cudzysłowów. Jest tak, ponieważ chcesz, aby powłoka podzieliła parametry na słowa (aby podać --flag1i $1jako osobne argumenty dla twojego programu). Oczywiście pójdzie to źle, jeśli oryginalne parametry zawierają spacje. Jeśli to ty go uruchamiasz, możesz to zostawić, ale jeśli jest to ogólny skrypt, może mieć nieoczekiwane zachowanie, jeśli użytkownik wprowadzi coś ze spacjami. Aby sobie z tym poradzić, musisz uczynić kod nieco brzydszym.

xPrefiks w []teście istnieje w przypadku $3lub $4jest pusta. W takim przypadku bash rozwinąłby się [ FALSE != $3 ]w [ FALSE != ]błąd składniowy, więc istnieje inny arbitralny znak, aby się przed tym uchronić. Jest to bardzo powszechny sposób, zobaczysz go w wielu skryptach.

Ustawiłem OPTFLAG1i resztę ""na początek, żeby się upewnić (na wypadek, gdyby coś wcześniej było ustawione), ale jeśli tak naprawdę nie zostały zadeklarowane w środowisku, to nie musisz tego robić.

Kilka dodatkowych uwag:

• Możesz właściwie otrzymać parametry w ten sam sposób, co runprogramrobi: z flagami. O tym John Nmówi. Tam getoptsstaje się przydatne.
• Używanie FALSE w tym celu jest nieco niestandardowe i dość długie. Zwykle używa się pojedynczego znaku (ewentualnie -) do zasygnalizowania pustej wartości lub po prostu przekazuje pusty ciąg znaków, na przykład "", jeśli nie jest to poprawna wartość parametru. Pusty ciąg powoduje również, że test jest krótszy, wystarczy użyć if [ -n "$3" ].
• Jeśli istnieje tylko jedna opcjonalna flaga lub jeśli są one zależne, więc nigdy nie możesz mieć OPTFLAG2, ale nie OPTFLAG1, możesz po prostu pominąć te, których nie chcesz ustawić. Jeśli użyjesz ""pustych parametrów, jak sugerowano powyżej, możesz pominąć wszystkie końcowe opróżnienia.

Ta metoda jest prawie sposobem przekazywania opcji do kompilatorów w Makefiles.

I znowu - jeśli dane wejściowe mogą zawierać spacje, robi się brzydki.