Jak uzyskać dostęp do mojego udziału administracyjnego systemu Windows w systemie Linux?

Mam komputer z systemem Windows 192.168.0.103i chcę uzyskać dostęp do c$udziału administracyjnego z komputera z systemem Linux, który musi 192.168.0.110wymieniać niektóre pliki. Na innym komputerze z systemem Windows w tej samej sieci mogę po prostu otworzyć wiersz Uruchom, wpisać ścieżkę UNC \\192.168.0.103\c$i nacisnąć Enter. Następnie wyświetla monit o podanie nazwy użytkownika i hasła, a jeśli zostaną wpisane poprawnie, otworzy lokalizację udostępniania w Eksploratorze Windows.

Jak to działa z komputera z systemem Linux? Niedawno zadałem pytanie dotyczące monitu Uruchom i podobno w Linuksie jest podobny monit, ale nie mogę tego użyć do uzyskania dostępu do ścieżek UNC w ten sam sposób. Więc jaki rodzaj voodoo dla Linuksa, mroczna magia, wcielenie, ceremonia ... czy muszę wykonać, zanim pozwoli mi to zrobić?

Używam Debian 7.1.0 Wheezy.

Możesz po prostu użyć menu Miejsca -> Sieciowy interfejs GUI w Gnome, aby uzyskać dostęp do swojego udziału. Alternatywnie, można otworzyć terminal i użyć smbclientjak smbclient -L //192.168.0.113się lista dostępnych akcji i smbclient //192.168.0.113/Cdostępu do C$udziału, patrz przykłady: http://www.linuxnix.com/2009/09/8-ways-to-mount-smbfs-samba-file -system-in-linux.html . Nie jestem pewien, co rozumiesz przez „dostęp przez UNC”. Może chciałbyś zamontować swój udział SAMBA i uzyskać do niego dostęp tak, jakby był to lokalny system plików? Następnie użyj smbfs.

Jeśli chodzi o magię, Linux używa pakietu SAMBA, który jest częściową implementacją protokołu SMB / CIFS typu open source, używaną przez maszyny z systemem Windows do wymiany danych w Domenach Windows lub Grupach Roboczych.

Główne instrukcje na temat SAMBA w Linuksie to SAMBA na przykładzie i SAMBA howto , ale tak naprawdę brakuje wyjaśnienia, jak powinien działać cały protokół, sugerują twoją wiedzę.

SMB / CIFS to technologia wydzielająca trochę wody, wykorzystująca około 10 innych protokołów i nie udało mi się znaleźć dobrego źródła informacji na jej temat, które tłumaczyłyby jej działanie na przykładzie (na przykład ta wiadomość przechodzi od A do B, to przechodzi z B do A). Technologie te obejmują:

• DNS lub starszy system nazewnictwa NetBIOS (prawdopodobnie przez Ethernet nazywany NBF lub przez TCP / IP, zwany NBT) dla komputerów. W rzeczywistości, gdy Windows prosi o nazwę komputera i mówi, że nie powinna ona być dłuższa niż 15 symboli, oznacza to nazwę NetBIOS.
• Mechanizm rozpoznawania nazw i replikacji, BIND dla serwera DNS lub WINS ( nmbdw SAMBA) dla rozpoznawania nazw NetBIOS.
• Mechanizm przeglądania udziałów, w tym funky wybór głównej przeglądarki wśród maszyn, na podstawie ich czasu pracy i powodowania opóźnień; działa to, chyba że skonfigurowana jest dedykowana główna przeglądarka, patrz Przeglądanie sieci .
• Mechanizm uwierzytelniania i autoryzacji; zawiera wiele elementów i opcji, obsługuje mnóstwo starszych mechanizmów, zobacz to dla Microsoft .
• Integracja z usługami katalogowymi do obsługi mobilnego profilu użytkownika. SMB stosuje się w 2 głównych przypadkach : grupach roboczych i domenach. Kiedy masz sieć domową, wszystkie komputery są równe, a twoje konta użytkowników są różne na każdym komputerze; w takim przypadku dostęp do udziałów jest albo w trybie ochrony na udział, albo na użytkownika . Sieci dużych firm często pozwalają użytkownikom na logowanie się do dowolnego komputera za pomocą loginu i hasła oraz na dostęp do jego profilu i danych. Jest to również nazywane domeną. System Windows przechowuje dane domeny na wyspecjalizowanych komputerach, zwanych kontrolerami domeny, które obsługują implementację Microsoft Directory Services, zwaną systemem Active Directory, w celu przechowywania informacji o kontach.

Zasadniczo Active Directory jest nadzbiorem LDAP i możesz dowiedzieć się o LDAP np. Z samouczków IBM . Oto także niezły zestaw filmów o funkcjonowaniu Active Directory.