Jest dość dobrze znane, że Mars ma większy zasięg nachylenia niż Ziemia, ponieważ Mars nie ma stabilizującego wpływu dużego księżyca. Wydaje się jednak, że marsjańska skośność przechodziła okresy wysokiej i niskiej średniej skośności, jak pokazano na górnym wykresie poniżej:
Źródło obrazu: Mars Climate Modeling Group
Jaka jest obecnie akceptowana teoria, dlaczego na Marsie występują okresowe wysokie i niskie średnie odchylenia?
( Uwaga: nie pytam o ekscentryczność orbity )
Liczba ta pochodzi z symulacji numerycznej Laskara i in. (2002) , patrz ryc. 2. Rozszerzona figura z dłuższej symulacji znajduje się w Laskar i in. (2004) , ryc. 10.
Jak widać wyraźniej na rozszerzonej figurze, symulacja nie sugeruje szczególnie, że jest to zachowanie okresowe. Pytanie brzmi zatem, co się stało ~ 5 milionów lat temu, co zmieniło tak nachylenie Marsa?
Laskar wspomina o tym wydarzeniu w artykule z 2002 roku, ale nie zadaje sobie trudu, aby podać jakąkolwiek konkretną przyczynę fizyczną. Są to w końcu numeryczne symulacje orbitalne, niezapisane obserwacje. Choć może to być niezadowalające, myślę, że twoją odpowiedzią jest to, że ewidentnie planety ułożyły się, że tak powiem (choć prawdopodobnie nie w dosłownej linii).
Ryc. 8 w artykule z 2004 r. Przedstawia niewielki kontekst pod względem niepewności, pokazuje, że symulacja jest dokładna tylko przez ostatnie 10 milionów lat, a następnie staje się chaotyczna.
Laskar wspomina, że jego dane są bezpłatne dla każdego, kto o to poprosi, chociaż nie mogę powiedzieć, jak byłyby one dostępne. Teoretycznie ktoś mógłby tam wejść i poszukać korelacji (np. Może w tym czasie istniał jakiś silny rezonans z Ziemią i / lub Jowiszem). Przejrzałem trochę ADS i znalazłem nowszy artykuł Edvardssona i Karlssona (2008), który właściwie wspiera wyniki Laskara w ciągu ostatnich 8 milionów lat, ale moje krótkie poszukiwania nie wykazały niczego, co dokładnie spowodowało tę anomalię .
Wreszcie, z kontekstu wydaje się, że Touma i Wisdom (1993) jako pierwsi dyskutowali o spadku nachylenia, chociaż ich praca niestety ukrywa się za zaporą naukową.