Biorąc pod uwagę 3 elementy wejściowe, listę par współrzędnych, ciąg 2D i ciąg jednoznakowy, określ, czy znak na każdej współrzędnej ciągu 2D jest równy jednemu znakowi. Dane wejściowe można przyjmować w dowolnej kolejności, a współrzędne mogą być indeksowane 1.

Możesz wziąć ciąg 2D jako listę 2D, listę linii lub ciąg 2D.

Przykład: (0,0), "#_\n__", "#" -> True

Ciąg jest

#_
__

Znak na współrzędnej (0,0)(od lewego górnego rogu) to #. Jest to równe trzeciemu elementowi wejściowemu #, więc wyprowadzasz True(lub dowolną prawdziwą wartość)

Przykład: [(0,0), (1,1)], "#_\n_#", "#" -> True

Ciąg jest

#_
_#

Znaki na współrzędnych (0,0)i (1,1)są oba #, więc wynik jest prawdziwy.

Dane wyjściowe są prawdziwe tylko wtedy, gdy każda współrzędna pasuje do skrótu. Jednak nie każdy skrót musi mieć pasującą współrzędną. Jeśli nie ma żadnych wystąpień pojedynczego znaku ( #w niektórych przypadkach testowych) w ciągu 2D, wynik jest nadal po prostu fałszem.

Możesz założyć, że współrzędne zawsze będą się mieścić w granicach ciągu 2D.

Więcej przypadków testowych: (Dla większej czytelności umieszczam jeden znak na drugim miejscu)

[(0,0), (2,1), (3,0)], #

#_##
#_##

True


[(0,0), (1,1), (3,0)], #

#_##
#_##

False (1,1 is not a hash)



[(1,1)], a

#a##
#a##

True


[(4, 0), (3, 0), (2, 0), (1, 0), (0, 0), (0, 1), (0, 2), (0, 3), (1, 3), (2, 3), (2, 2), (3, 2), (4, 2), (4, 3)], ' '


 ####
 #   
   # 

True

Zwróć uwagę, że ostatni przypadek testowy używa spacji jako łańcucha pojedynczego znaku i hasha wokół spacji.

Związane z. (odwrotność tego wyzwania)

Dyalog APL , 8 bajtów

Monity o listę par współrzędnych (wiersz, kolumna), następnie tablicę 2D, a następnie znak.

∧/⎕=⎕[⎕]

[⎕] monituj o współrzędne i użyj ich do rozproszenia wybierania

⎕ monit o wprowadzenie (tablica 2D)

= porównaj wybrane elementy z

⎕ wejście (znak)

∧/ sprawdź, czy wszystkie są prawdziwe (redukcja AND)

Przypadki testowe ( ⎕IO←0aby dopasować przykłady, ale nie jest to konieczne):

Pierwszy przykład

Drugi przykład

Trzeci przykład

Czwarty przykład

Piąty przykład

Python, 39 bajtów

Pobiera dane wejściowe:

1. alista (x, y)współrzędnych całkowitych
2. b lista ciągów
3. c ciąg jednoznakowy

lambda a,b,c:{b[y][x]for x,y in a}=={c}

JavaScript (ES6), 37 bajtów

Pobiera dane wejściowe:

1. atablica [x, y]współrzędnych całkowitych
2. s tablica ciągów
3. c ciąg jednoznakowy

(a,s,c)=>a.every(([x,y])=>s[y][x]==c)

Oktawa, 45 38 29 bajtów

@(A,B,C)A(1+B*[rows(A);1])==C

Funkcja, która przyjmuje tablicę 2D znaków jako Ai współrzędne (w oparciu o 0) Bjako macierz dwukolumnową [col row]i pasujący znak jako C. Współrzędne dwóch elementów (z wykorzystaniem mnożenia macierzy) przeliczone na indeks liniowy.

Uwaga: poprzednia odpowiedź, w której użyto rzadkiej macierzy, była błędna.

Inni współautorzy:

Stewie Griffin za zapisanie 5 bajtów, zauważając, że [0 1 0] można uznać za fałszywą wartość !!

Luis Mendo za zapisanie 2 bajtów ~0 == truei powiadomienie o rzadkiej matrycy.

Wypróbuj online

Mathematica, 28 bajtów

#3~Extract~#~MatchQ~{#2...}&

1-indeksowany. Ze względu na strukturę tablic w Mathematica współrzędne wejściowe muszą zostać odwrócone (tj. (row, column))

Stosowanie

#3~Extract~#~MatchQ~{#2...}&[{{1, 1}, {2, 3}, {1, 4}}, "#", {{"#", "_", "#", "#"}, {"#", "_", "#", "#"}}]

True

Haskell, 27 bajtów

s!c=all(\(x,y)->s!!y!!x==c)

Przykład użycia: ( ["#_##","#_##"] ! '#' ) [(0,0), (2,1), (3,0)]-> True.

Galaretka , 10 bajtów

ịṪ⁸ịḢð€Q⁼⁵

Działa to tylko jako pełny program. Kolejność wprowadzania to indeksy, tablica łańcuchów, łańcuch singletonów.

Wypróbuj online!

Jak to działa

ịṪ⁸ịḢð€Q⁼⁵  Main link.
            Left argument:  P (array of coordinate pairs)
            Right argument: S (array of strings)
            Third argument: C (singleton string)

     ð€     Combine the links to the left into a dyadic chain and call it with each
            p = (x, y) in P as left argument and S as the right one.
ị             Unindex; retrieve the strings of S at indices x and y.
 Ṫ            Tail; yield s, the string of S at index y.
  ⁸ị          Unindex; retrieve the characters of s at indices x and y.
    Ḣ         Head; yield the character of s at index x.
       Q    Unique; deduplicate the resulting string/array of characters.
        ⁼⁵  Compare the result with the third argument.

Perl 6 , 41 40 bajtów

->\c,\h,\n{all map {n eq h[.[0];.[1]]},c}

->$_,\h,\n{all .map:{n eq h[.[0];.[1]]}}

Oczekuje, że ciąg 2D jako lista 2D.

Dzięki b2gills za -1 bajt.

C #, 80 77 bajtów

Zaoszczędź 3 bajty dzięki pinkfloydx33

a=>b=>c=>{foreach(var i in a){if(b[i[0]][i[1]]!=c){return 1<0;}}return 1>0;};

a jest parą współrzędnych, b jest listą linii, a c jest łańcuchem jednoznakowym.

Haskell, 72 63 bajty

c [] _ _ =1<2;c ((f,s):t) m n |n/=lines m!!s!!f=1>2|1>0=c t m n

Wejście c [(0,0), (1,0), (3,0)] "#_##\n#_##" '#' Wyjścia False

Wejście c [(4, 0), (3, 0), (2, 0), (1, 0), (0, 0), (0, 1), (0, 2), (0, 3), (1, 3), (2, 3), (2, 2), (3, 2), (4, 2), (4, 3)] " \n ####\n # \n # " ' '

Wynik True

UnGolfed

checkfunc :: [(Int,Int)] -> String -> Char -> Bool
checkfunc [] _ _ = True
checkfunc (x:xs) string char | char /= ((lines string)!!(snd x))!!(fst x)= False  -- Checks first coordinates and returns False if no match
                             | otherwise = checkfunc xs string char --Otherwise iterate over remaining coordinate pairs

Scala, 68 bajtów

def f(l:(Int,Int)*)(s:String*)(c:Char)=l forall{x=>s(x._2)(x._1)==c}

Clojure, 39 bajtów

#(apply = %3(map(fn[[x y]]((%2 y)x))%))

Przykład (ciąg wejściowy to vec vec znaków):

(def f #(apply = %3(map(fn[[x y]]((%2 y)x))%)))
(f [[0 0] [1 1] [3 0]] (mapv vec ["#_##" "#_##"]) \#)