Dewaluacja waluty i przyczyny kryzysu Tequili

Czytałem o słynnym kryzysie, który miał miejsce w przeszłości, i natknąłem się na „kryzys tequili” w Meksyku w latach 1994-1996.

Jako tło, kryzys w Tequili (znany również jako kryzys peso meksykańskiego lub kryzys pomyłkowy w grudniu) był kryzysem walutowym wywołanym nagłą dewaluacją peso w stosunku do dolara amerykańskiego w grudniu 1994 r., Który stał się jednym z pierwszych międzynarodowych rynków finansowych kryzysy wywołane „ucieczką kapitału”, gdy inwestorzy wycofali się z Meksyku.

Rozszerzona emisja meksykańskiej obligacji Tesbonos również przyczyniła się do kryzysu

Jakie są mechanizmy dewaluacji waluty w takim przypadku?

Meksykański rząd ma skomplikowaną historię interwencji walutowych, które można przeczytać w szczegółowym osi czasu tutaj .

Jednak w 1994 r. Dewaluacja była spowodowana zakończeniem interwencji rządu. Do tego czasu rząd meksykański miał ustalony zakres wartości USD, w którym peso mogło się unosić, więc rodzaj elastycznego powiązania z USD. W grudniu 1994 r. Rząd postanowił zezwolić peso na swobodne pływanie, a peso zostało naturalnie zdewaluowane przez siły rynkowe.

Tego rodzaju kryzysy walutowe zdarzały się wiele razy.

A) Zazwyczaj kraj (jego rząd lub bank centralny) decyduje, że w celu zapewnienia stabilności i przyciągnięcia kapitału zagranicznego będzie wiązał wartość swojej waluty z inną walutą , zazwyczaj dolarem amerykańskim. Ustala cenę między lokalną a obcą walutą. Jest to idealne rozwiązanie dla każdego, kto myśli o utrzymaniu aktywów w lokalnej walucie, ponieważ zapewnia, że ​​ich wartość nie zmieni się nagle. (Meksyk postanowił ustalić cenę peso na około 3 peso za dolara.)

B) W wielu z tych kryzysów dzieje się tak, że z powodu inflacji lub popytu zagranicznego na lokalne aktywa cena wybrana przez rząd za lokalną walutę w odniesieniu do lokalnej waluty staje się nierealna. Towary w domu stają się bardzo drogie w porównaniu z towarami zagranicznymi, więc kraj zaczyna kupować coraz więcej towarów zagranicznych lub firmy zaczynają pożyczać coraz więcej kapitału zagranicznego. To „pożyczanie” jest śledzone na rachunku bieżącym. Deficyt na rachunku bieżącym Meksyku był duży i wzrastał przed kryzysem, rzędu 10-20 miliardów dolarów rocznie. Co więcej, zgodnie z ówczesnym standardem, pożyczał od obcokrajowców w dolarach amerykańskich za pośrednictwem Tesobonos. cudzoziemcy nie kupowaliby długów peso ...

C) Ta nierównowaga między lokalnym popytem na towary zagraniczne (lub kapitał) a popytem zagranicznym na towary lokalne lub kapitał doprowadziłaby do deprecjacji waluty poprzez podstawowy popyt i równowagę podaży. Zamiast tego, gdy kraj ma stały kurs wymiany, brak równowagi oznacza, że ​​bank centralny musi sprzedać swoje rezerwy waluty obcej, aby utrzymać stałą cenę waluty lokalnej. Bank centralny Meksyku sprzedał około 30 miliardów dolarów aktywów na rynku peso-dolara, aby utrzymać stałą cenę pod koniec 1994 roku.

D) W pewnym momencie inwestorzy, spekulanci, obywatele itp. Zdają sobie sprawę, że występuje nierównowaga i sytuacja może się źle skończyć. Dlatego widzą, że lokalna waluta może wkrótce zmienić cenę !! To sprawia, że ​​wszyscy próbują jednocześnie kupować obcą walutę w lokalnej walucie, aby być chronionym! Ale bank centralny nie ma wystarczających rezerw walutowych, aby utrzymać stałą cenę w obliczu takiego popytu, dlatego musi zaakceptować zmianę ceny lokalnej waluty. Kaboom! Po dużym spadku rezerw w meksykańskim banku centralnym rząd przyjął, że niemożliwym będzie utrzymanie stałej waluty i pozwolić jej się unosić - niech rynek ustali jej cenę. Cena peso zmieniła się z 3,5 za dolara do 7,5 w ciągu kilku miesięcy, osiadając około 6.