Zmienne instrumentalne a funkcja kontrolna: Które podejście i dlaczego radzić sobie z endogennością?

Jestem ciekawy, czy ktoś tutaj może podsumować różnice między podejściem IV i podejściem kontrolnym do radzenia sobie z endogennością. Myślę, że endogeniczność zazwyczaj rozwiązuje się przy użyciu podejścia 2SLS lub IV i po krótkim przestudiowaniu podejścia do funkcji kontroli nie jestem pewien, co oferuje podejście CF, czego nie oferują podejścia 2SLS i IV.

Czy ktoś może mi pomóc tutaj wyjaśnić? Kiedy powinienem zastosować podejście CF zamiast 2SLS, co oferuje to podejście, czego nie robią pozostałe dwa itp.

Jestem nowicjuszem z pomiarami, więc wszelkie uwagi są mile widziane.

Podejście do funkcji sterowania (zaproponowane przez Heckmana-1979, jeśli dobrze pamiętam), jest podobne do strategii IV w duchu, z tym wyjątkiem, że może być używane w ustawieniach nieliniowych, takich jak modele Probit / Logit itp. Na przykład, jeśli masz endogeniczność w modelu logit, nie możesz po prostu uruchomić procedury 2SLS, ponieważ pierwszy krok jest rzutem liniowym x na twoim z, a drugi krok jest nieliniowy. Istnieją dwa sposoby radzenia sobie z endogennością w modelach nieliniowych: podejście z funkcją kontroli i specjalne podejście z regresorem.