Piszę to w środku nocy, zaraz po nakarmieniu butelki i zmianie pieluszek w połączeniu z nieustannym lamentem przeszywającym moje uszy. Często próbowałem szukać pocieszenia w Internecie, mając nadzieję, że nie jestem sam w tej sytuacji i że ktoś tam ma jakieś odpowiedzi do zaoferowania lub przynajmniej jest w stanie powiedzieć, że nie jestem sam trudne czasy.
Moja córka urodziła się w odcinku c nieco ponad 3 tygodnie temu z powodu nieprzewidzianych komplikacji porodowych, które powstały podczas porodu. Widząc ilość bólu, dyskomfortu i bezruchu, które moja żona musiała znieść w ciągu pierwszych kilku godzin i dni po operacji, zaproponowałem spanie na kanapie z łóżeczkiem u boku w nocy, abym mógł zająć się córką (zmień jej pieluszki, nakarm ją butelką i kołysz ją z powrotem do snu) bez szarpania mojej żony ze snu płaczem. Postawiłem sobie za cel zapewnienie sobie nieprzerwanego snu przez co najmniej 6-7 godzin, zanim zacznie karmić piersią w odstępach dnia. Moja teściowa również udziela się w celu udzielenia pomocy w ciągu dnia, aby moja żona nie musiała się za bardzo ruszać. Wszystko, czego chciałem dla niej, to szybsze wyzdrowienie, abyśmy mogli opiekować się naszym dzieckiem najlepiej, jak potrafimy.
3 tygodnie później przetrwałem tylko godzinę lub 2 snu w nocy przed uduszeniem się do pracy. Zwykle wybijam około 17 - 18 i wracam do domu w niecałą godzinę. Staram się zjeść obiad tak szybko, jak to możliwe, zanim zacznę moją zmianę około 20.00, pomagając żonie wykąpać się, a następnie opiekując się moim dzieckiem. Moja teściowa jest zwykle wtedy wyczerpana, więc zwykle wcześnie się oddaje. Ostatnie karmienie piersią, które podaje moja żona, to około 11 lub 12, zanim się odwróci i pozostawi mi wszystko inne.
Po 3 tygodniach braku snu i narastającej pracy zaczynam czuć się coraz bardziej sfrustrowany, że:
1) Pomimo szybkiego powrotu do zdrowia i możliwości poruszania się bez pomocy (Gynae zauważyła nawet, że bardzo dobrze wyzdrowiała), moja żona nie angażuje się tak bardzo, jak bym tego chciał. Nadal pracuję na tych samych nocnych zmianach, a moja teściowa nadal wykonuje większość pracy w ciągu dnia. Moja żona chipuje kilka razy, gdy żadne z nas nie jest dostępne, ale zwykle wynosi to 1 lub 2 zmiany pieluch.
2) Wydaje się, że nikt w domu nie zdaje sobie sprawy z tego, że wciąż mam pracę do wykonania w celu zaspokojenia wszystkich potrzeb mojej rodziny. Ani razu nie padła oferta zmniejszenia mojego ciężaru; jakoś stało się oczekiwaniem, które muszę spełnić domyślnie.
Czy ktoś wie, jak sobie z tym poradzić? Rozumiem, że matki z sekcją c zwykle w pełni wracają do zdrowia po 6 tygodniach, ale do drugiego tygodnia większość jest w stanie zająć się podstawowymi sprawami.
Czy podstawowe rzeczy stanowią po prostu karmienie piersią, czy też jest coś więcej, co matki sekty c mogą i powinny robić 3 tygodnie?
Wydaje się, że ojcowie tradycyjnie stanowią połowę rodziców, którzy nie wnoszą wystarczającego wkładu lub nie są w stanie właściwie wypełniać obowiązków rodzicielskich. W Internecie nie brakuje porad na temat tego, jak matki mogą sobie z tym poradzić. Czy jest coś, co ojcowie mogą zrobić, jeśli znajdą się w odwrotnej sytuacji, takiej jak moja?
Nocne zmiany doprowadzają mnie do szału i nie pomaga to, że moja córka ma objawy kolki niemowlęcej.
Czy ktoś może skierować mnie we właściwym kierunku?
AKTUALIZACJA
Chciałbym oznaczyć wszystkie odpowiedzi, które do tej pory otrzymałem, jako odpowiedź, ponieważ każdy ma w sobie tyle prawdy.
Poświęciłem trochę czasu na rozmowę z żoną o moich frustracjach i ograniczeniach. Chociaż tak naprawdę nie wdaliśmy się jeszcze w ruch, aby coś wypracować, na pewno czułem się znacznie lepiej, mówiąc o tym i rozmawiając. Mogę powiedzieć, że moja żona również docenia uczciwość. Zobaczymy, jak wszystko potoczy się na koniec dnia, ale zdecydowanie jestem bardziej optymistą niż wczoraj.
Ogromne dziękuję za wsparcie i porady, które otrzymałem do tej pory. Przyjmę pierwszą odpowiedź jako odpowiedź nie dlatego, że jest lepsza lub gorsza od innych, ale dlatego, że powinienem przynajmniej oznaczyć ten wątek „odpowiedzią”. Mam nadzieję, że w ten sposób nie nadepnę na palce; zapewniam, że każda otrzymana odpowiedź naprawdę zapewniała mi cenne spostrzeżenia i wsparcie.
źródło
Odpowiedzi:
Moja żona, prawie dwa tygodnie po sekcji C, jest w stanie wykonać praktycznie wszystkie prace związane z opieką nad dzieckiem. Zostały mi tylko kąpiele i nawet ona mi pomaga. Chciałbym myśleć, że wykonujemy 50% pracy, ale tak naprawdę prawdopodobnie robi więcej. Obecnie jestem na urlopie i wkrótce pójdę do pracy - w ciągu dnia będzie musiała sama zająć się naszym dzieckiem.
To nie wydaje się problemem fizycznym. Powiedziałbym, że to całkowicie psychologiczne. I jak w przypadku większości problemów psychologicznych - powinieneś spróbować to przedyskutować. Spróbuj dowiedzieć się, co czuje, po prostu pozwól jej mówić - jeśli jest chętna. Słuchaj uważnie.
Możliwe, że czuje się „niepotrzebna” - skoro tak dobrze obchodzisz się z dzieckiem. Chciałbym poprosić ją o pomoc, nawet jeśli jesteś w stanie samodzielnie poradzić sobie z sytuacją, aby czuła się bardziej potrzebna. To tylko pomysł.
Depresja poporodowa jest dobrze udokumentowaną i często występującą chorobą. Rozważ skorzystanie z profesjonalnej pomocy.
źródło
Łał!! Współczuję Ci. Bycie nowym rodzicem jest wyczerpujące, denerwujące i trochę mylące = naprawdę zajmuje wioskę.
Aby odpowiedzieć na pytanie o to, co twoja żona może, a czego nie może zrobić, podzielę się swoim doświadczeniem (chociaż każdy jest inny i nie wiem, jakie komplikacje miała itp. Itp.) Miałem sekcję C i poruszałem się robiąc prawie wszystko, co miałem przed operacją w ciągu trzech tygodni, ale doktor zauważył mnie jako szybkiego uzdrowiciela. Nadal potrzebowałem pomocy przy wchodzeniu i wychodzeniu z wanny (ale w innym przypadku mógłbym się wykąpać) i potrzebowałem pomocy na schodach lub podnoszeniu ciężkich rzeczy (ale nie dziecka).
Jeśli chodzi o radzenie sobie - powiedziałbym, że może istnieją sposoby na poprawę sytuacji, a nie tylko radzenie sobie.
Najpierw porozmawiaj z żoną . Powiedz jej, jak bardzo jesteś pozbawiony snu, i zapytaj, czy jest gotowa dostosować część nocnej zmiany - nawet jeśli jest to tylko nieznacznie. Ty jednej nocy, ona następnej, a ty 2:00 karmienia, ona 4:00. . .
Jak wspomina @Dariusz, depresja po porodzie może być naprawdę wielką sprawą i musisz porozmawiać, ale jeśli jest to PPD, jest poważniejsza niż tylko rozmowa, a powrót na właściwe tory może wymagać większego wsparcia. Może trwać miesiące i bardzo utrudniać lub opóźniać więź między mamą a dzieckiem. Nie jest to dobrze poznane, ale najprawdopodobniej istnieje składnik chemiczny spowodowany zmianami hormonalnymi zachodzącymi podczas porodu i po nim. Dlatego jeśli uważasz, że to coś więcej niż tylko dziecięcy blues , wszystko to prawdopodobnie powinno być również wspomniane jej lekarzowi, ponieważ PPD jest chorobą. Jeśli uzyskanie pomocy w związku z możliwą depresją może pomóc jej przywrócić ją z apatii , pomóż jej, a ona również ci pomoże .
Zrozum jej smutek lub apatię, pytając ją o to . Nie walczyłem osobiście z PPD, ale dostałem trochę dziecięcego bluesa. Mamy mogą mieć często „plan” lub bardzo konkretny pomysł na to, jak chcą porodu. W końcu jest to bardzo ważny rytuał przejścia dla kobiet. Prawdopodobnie masz wiele uczuć na temat rodzicielstwa. Cały sens małżeństwa polega na tym, że możesz być zespołem. Pozwól jej o tym powiedzieć i wysłuchać twoich obaw. Oboje poczujecie się lepiej.
Samo bycie uwięzionym może dość szybko przygnębić. Gdy wreszcie pozwolono mi wrócić do domu, nadal nie poruszałem się zbyt dobrze, więc minęło trochę czasu, zanim naprawdę mogłem wyjść z domu. Kiedy byliśmy w drugim tygodniu, czułem się dość apatyczny i zdecydowanie odczuwałem gorączkę kabinową. Zaczęliśmy chodzić na naprawdę powolne spacery (było to tak naprawdę zachęcane jako sposób na szybsze leczenie również w szpitalu). Gdybym tylko chciał zejść 20 stóp chodnikiem - to było w porządku, ale udało mi się. Pod koniec drugiego tygodnia i do trzeciego byliśmy w parku w wolniejszej części dnia (mniej ludzi, mniej ekspozycji dla dziecka). Ruch, aktywność i próba powrotu do harmonogramu pomogły ogromnie poprawić mój nastrój i doprowadzić mnie do końca. Spokojna i starannie zaplanowana wycieczka może mieć ogromne znaczenie dla twojej żony.
Podobnie jak ty, może również odczuwać niepokój . Jeśli przejąłeś i miałeś kilka tygodni, aby popełnić kilka błędów i wyciągnąć wnioski z tych błędów, niektóre obawy związane z tym, jak to zrobić, mogły minąć, a ona nie miała okazji się z tym pogodzić. Wspominasz o poprawieniu sposobu, w jaki trzymała dziecko w pewnym momencie. Chociaż nie chcesz, aby dziecko bolało, w rzeczywistości istnieje mnóstwo sposobów, aby trzymać dziecko i nadal zapewniać mu pełne bezpieczeństwo. Jeśli głowa dziecka jest podtrzymywana, dziecko prawdopodobnie nie zostaje zranione. Możesz pomyśleć o tym, jak często „poprawiasz” lub „instruujesz” i wybierasz trochę swoje bitwy - pozwól jej trochę się zmagać i sprawdź, czy to pomoże jej zaufaniu. Może będzie bardziej skłonna zrobić więcej, jeśli część tego niepokoju ustąpi, więc pozwól jej zmagać się z kilkoma niedoskonałymi zmianami pieluszek lub czymkolwiek. Przynajmniej śmiej się z kilku głupstw, które mogłeś już mieć, aby dać jej do zrozumienia, że jesteś dla niej i uczysz się po drodze.
Na początku gry jest pełnoprawna randka, ale być może w najbliższej przyszłości możesz wycisnąć za godzinę tylko dla was dwojga. Idź na krótką przejażdżkę, posiłek na wynos, który oboje pójdziecie po odbiór, lub wykorzystaj godzinę, aby przytulić się w miejscu, które nie jest tymi samymi czterema ścianami, na które ciągle patrzy Twoja żona. Może na kocu w najbliższym parku lub na spacer po centrum handlowym i kupić bransoletkę z urokiem „witaj w rodzicielstwie” lub pójdź na obserwację chmur, po prostu zrób to razem.
źródło
Po pierwsze, są jeszcze wczesne dni po sekcji C. Poród jest procesem naturalnym i nikogo nie uważałbym za traumatycznego fizycznie, ale przekrój c (jako zabieg chirurgiczny) jest fizycznie traumatyczny dla ciała. Ja, nie miałem sekcji C, ale zawsze uważałem, że społeczeństwo jest trochę niemiłosierne wobec swoich oczekiwań wobec kobiet po części C. Jest to dość obszerny zabieg chirurgiczny. Przecinanie warstw skóry, mięśni szkieletowych i macicy. Lekarz może powiedzieć, że twoja żona ma się dobrze, co jest dobre, nie wpływa to w żaden sposób na uraz, jaki przeżyło jej ciało.
Po drugie, nie możesz kontynuować takiego pozbawionego snu sposobu pracy i będziesz musiał porozmawiać o tym z żoną. Możesz zacząć od dzielenia się nocnymi zmianami i naprzemiennymi nocami. Jeśli jakakolwiek dyskusja nie jest pomocna, wtedy może zaistnieć potrzeba porozmawiania z teściową (ponieważ może ona nie być świadoma tego, jak pozbawiony jest cię sen) i zbadania możliwości wystąpienia depresji poporodowej.
Ostatnią rzeczą jest to, że wszystko to brzmi w sferze normalnej i zwykłej dla noworodka w domu. Brak snu jest powszechny. Podczas negocjacji z żoną drzemaj, kiedy tylko możesz, szczególnie w weekendy. Staraj się nie spieszyć obiadu. To wspaniałe, że jesteś tak zaangażowanym ojcem, ale pamiętaj, aby po drodze dbać o siebie, ponieważ rodzice muszą dbać o siebie, aby móc opiekować się swoimi dziećmi.
W każdym razie sensowne jest, że gdy jedna osoba musi pracować, drugi rodzic zazwyczaj bierze nocną zmianę, ponieważ może spać w ciągu dnia, gdy dziecko śpi.
źródło
Do innych doskonałych odpowiedzi dodam również, że wiele nowych matek doświadcza braku pewności siebie, a czasem pogarsza to fakt, że musiały mieć sekcję C (jest to trochę irracjonalne, ale może się wydawać, że jakoś nie udało ci się wykonać pierwszego podstawowego zadania macierzyństwa). Ponieważ przejąłeś znaczną część opieki, mogła sprawić, że poczuła się bardziej nieudolna, zwłaszcza że poprawiłeś jej sposób trzymania dziecka i być może udzieliłeś jej innych wskazówek, sądząc, że zachęcałeś do jego zaangażowania.
Sugerowałbym wycofanie się. Zaufaj jej, aby zaopiekowała się dzieckiem i dała jej szansę podjęcia wyzwania, znalezienia własnego sposobu na trzymanie, pieluchę i ukojenie dziecka. Okazuj jej zaufanie, ale unikaj pochwał przymiotników, ponieważ praca nad dzieckiem jest czymś, co musisz zaakceptować. Zamiast tego możesz komentować rzeczy, które robi dobrze w bardziej neutralny sposób:
Będziesz musiał pozwolić jej robić rzeczy po swojemu, nawet jeśli zrobi to inaczej niż ty i być może początkowo nie tak dobrze jak ty. Musi wyrosnąć na tę rolę, próbując różnych rzeczy i odnosząc sukcesy.
Wiele nowych mam zaczyna powoli, ale z doświadczeniem jestem pewien, że twoja żona będzie świetna.
źródło