Nasza córka została przeszkolona w zakresie nocowania prawie dwa miesiące temu. Była całkiem niezła z bardzo nielicznymi wypadkami (może jeden raz na tydzień lub dwa). Dwa tygodnie temu miała poważną regresję. Moczy swoje spodnie teraz częściej niż nie, prawdopodobnie w około 85% przypadków. Teraz pójdzie do nocnika tylko wtedy, gdy namówimy ją cukierkami w nagrodę. Nie pójdzie z cukierkami jako nagrodą z własnej zachęty, tylko z namową. Kiedy pytamy ją, dlaczego wciąż to robi, odpowiada, że ma dużo zabawy, aby pójść do nocnika.
Czy ona jest gotowa? Czy ktoś ma podobne doświadczenia? Jakie są rozwiązania zachęcające ją do samodzielnego działania?
potty-training
James
źródło
źródło
Odpowiedzi:
Czy ona jest gotowa?
BabyCenter oferuje listę kontrolną , za pomocą której możesz sprawdzić, czy Twoje dziecko jest gotowe do przeszkolenia nocnika.
Biorąc pod uwagę, że nocnik już ją trenował, zgaduję, że spełnia ona fizyczne i poznawcze „wymagania” treningu nocnika. Ponieważ odniosła duży sukces (wypadek co dwa tygodnie lub mniej więcej), przypuszczam również, że spełniła wymagania behawioralne.
Nie znając wszystkich szczegółów, nadal chciałbym założyć, że tak, twoja córka jest gotowa.
Dlaczego teraz ma problemy?
Regresowanie dzieci przeszkolonych przez nocnika jest dość częstym zjawiskiem. Dzieci zaczną ponownie moczyć spodnie z różnych powodów:
Czasami ustalenie przyczyny jest trudne, więc musisz spróbować zająć się wszystkimi swoimi bazami. Wydaje się jednak, że mamy całkiem niezły pomysł, dlaczego twoja córka przestała używać nocnika: jest nudna i wolałaby robić swoje fajne rzeczy.
Więc teraz będziesz musiał traktować to jako problem behawioralny. Twoja córka wie teraz, że nie jest już w porządku moczyć spodnie. Wie, że musi przestać grać, kiedy musi zostać nocnikiem. Zamiast tego odmawia.
Co mogę zrobić?
Będziesz musiał wymusić na swojej córce pewną konsekwencję. Ponieważ odmawia realizacji własnego harmonogramu, zacznę zmuszać ją do przestrzegania wybranego przez ciebie harmonogramu.
Co [X] godziny możesz kazać jej zatrzymać to, co robi i zamiast tego wybrać się na nocnik. Nie może się kłócić ani dalej grać (ani nic robić). Po prostu musi iść. Jeśli odmówi, możesz skorzystać z istniejącego systemu dyscypliny. Zazwyczaj nie zaleca się dyscyplinowania dziecka podczas treningu nocnika, ale technicznie jest on już przeszkolony i teraz źle się zachowuje.
Ta metoda jest jednak bardzo kontrolująca i tak naprawdę nie pozwala twojej córce na samodzielne odniesienie sukcesu. Może to działać, ale lepiej byłoby zaszczepić motywację w córce, aby dbać o siebie bez twojej kontroli.
Jednym ze sposobów na to byłoby użycie prostej koncepcji typu naklejka. Jeśli twoja córka korzysta z nocnika bez zwilżania majtek, dostaje naklejkę (i może też trochę słodyczy). Jeśli ma naklejkę po raz ostatni, kiedy poszła nocnik, może wybrać, kiedy pójdzie do nocnika następnym razem (co może się zdarzyć, gdy nie będzie się tak dobrze bawić). Jeśli zwilży spodnie (bez naklejki), musi iść następnym razem, kiedy tylko jej to każesz.
Osobiście wybrałbym najbardziej niewygodne dla niej czasy, aby dowiedziała się, że lepiej to zrobić sam! Jeśli na przykład twoja córka może oglądać telewizję, środek lub koniec odcinka to najwyższy czas, aby wysłać ją do nocnika. W tych czasach możesz poradzić sobie z bardziej złym zachowaniem lub kłótniami, ale jeśli możesz spokojnie dać jej do zrozumienia, że mogła poczekać, jeśli zasłuży na swoją gwiazdę, to myślę, że wiadomość zostanie przekazana.
Jeśli spróbuje odejść, kiedy jej powiesz, ale nie może (bo nie musi), nadal uważałbym to za udane (dostaje naklejkę). O ile nie stanie się to problemem, w którym nieustannie się moczy 10 minut po tym, jak kazałeś jej usiąść, nie ma powodu, by nie liczyć próby jako sukcesu.
Kolejną sztuczką, która może pomóc, jest uzyskanie elektrycznego licznika czasu na jajka. Możesz dostać jeden dość tani (niedawno kupiłem jeden za 6 USD lub 7 USD w Targecie), i pozwalają one ustawić timery na dłuższe odcinki niż tradycyjne liczniki jaj. Aby użyć minutnika, ustawiłbym go na 2-3 godziny i wyjaśniłem twojej córce, że kiedy minutnik się wyłączy, powinna pójść do łazienki, jeśli zajdzie taka potrzeba. Alarm na zegarze może wystarczyć, aby oderwać ją od wszystkiego, na czym tak bardzo się skupia. Jest to jednak bardziej pasywna sztuczka i może się nie powieść, jeśli twoja córka umyślnie zdecyduje się nie iść, w porównaniu z dziećmi, które zapomną.
źródło
W końcu masz do czynienia z bardzo częstym problemem, który wielokrotnie powtarza się przez całe życie twojej córki: przekonanie jej, że chce coś zrobić zamiast grać. Nocnik, zjedz obiad, idź do łóżka, umyj zęby, cokolwiek: zabawa jest o wiele przyjemniejsza niż którekolwiek z tych rzeczy, prawda?
Z nocnikiem jest dodatkowym czynnikiem, którego tak naprawdę nie możesz jej powiedzieć, kiedy nadszedł czas na nocnik. Możesz wprowadzać sztuczne czasy, ale ostatecznie jesteś w lepszym miejscu, kiedy zdaje sobie sprawę, że musi iść i robi to. Jeśli jest wyraźnie za młoda, aby to zrozumieć, to prawdopodobnie nie jest naprawdę gotowa na nocnik i musisz zdecydować, czy nadszedł czas, aby wrócić do podciągania na jakiś czas, czy też trzymać się tego.
Nie sądzę, aby motywacje zewnętrzne naprawdę działały tutaj, chyba że skutecznie powrócisz do wczesnego treningu nocnika. Nie uważaliśmy też zewnętrznych motywacji za przydatne, aby wybrać się, gdy nasz syn musi iść: były one przydatne, aby zapewnić mu wygodę i uświadomienie sobie, że może iść, szczególnie z kupą. Właściwie uświadomienie sobie, że musi iść samodzielnie, sprawiło, że chciał.
Co zadziałało, gdy czasami miał problemy: oczekiwanie, że będzie odpowiedzialny za pomoc w sprzątaniu po wypadku. Potraktowaliśmy to dokładnie tak, jak traktujemy go, rozlewając - umyślnie lub przypadkowo - jego napój, mleko zbożowe lub cokolwiek innego. Nie obwiniamy go, nie zawstydzamy go, po prostu prosimy go, by wziął ręcznik i go posprzątał; a jeśli jest zdecydowanie za duży, aby go naprawić (jak cały galon mleka lub coś takiego), pomagamy go powstrzymać, ale oczekujemy, że wykona znaczną część pracy.
Tak więc w przypadku wypadków nocnych zależało to od rodzaju wypadku. Wypada siusiu, idzie do łazienki, próbuje się upewnić, że wszystko zniknęło, a potem zmienia bieliznę i spodnie (w razie potrzeby koszulę lub skarpetki) i wkłada je do kosza (w tym celu trzymaliśmy jedną w pobliżu salonu) . Potem bierze ręcznik i czyści wszystko na podłodze. Nie zawsze działało to idealnie; często był bardzo zdenerwowany tym wypadkiem, mimo że bardzo uważaliśmy, aby go nie winić ani nie zawstydzić - traktowaliśmy to tak, jak traktuję moją żonę, jeśli upuści szklankę wody na podłogę. Pomagaliśmy mu, jeśli potrzebował pomocy, ale tylko na tyle, by przywrócić go na właściwe tory. Wypadki na kupach (które były dla nas większym problemem, ponieważ przez kilka tygodni miał kłopoty z kupą) dostał nieco więcej pomocy, ponieważ chcieliśmy wyprać bieliznę,
Pomogło nam to oboje, ponieważ zmniejszyło ilość pracy, którą musieliśmy wykonać - co zmniejszyło nasz stres - a także uczyniło go odpowiedzialnym za własne działania. To skłoniło go do częstszego chodzenia do łazienki, co w tym momencie (4 miesiące później) oznaczało, że prawie nie mamy wypadków. A jeśli zdecyduje się czasami nie zwracać uwagi na pęcherz, cóż, wie, co zrobić, aby to naprawić - i zwykle nawet nie musi nas angażować.
źródło