Jakie zalety ma tryb ręczny w porównaniu z trybem priorytetu przysłony?

Zastanawiam się, jakie są najbardziej przekonujące powody, aby przejść do trybu ręcznego na mojej lustrzance cyfrowej. Najczęściej używam tylko trybu priorytetu przysłony, więc mam dobrą kontrolę nad głębią ostrości w połączeniu ze świadomością związanego z nią czasu otwarcia migawki. Moje fotografie są najczęściej wykonywane podczas wędrówek z aparatem w ręku lub od czasu do czasu na statywie. Nie robię zdjęć studyjnych i po prostu używam naturalnego światła.

Nauczyłem się robić zdjęcia ręcznie (za pomocą Olympusa OM-1), więc wiem, jak to zrobić, ale cieszę się dodatkową wygodą trybu przysłony, szczególnie że mogę szybko zrobić zdjęcie i uchwycić chwilę, a nie bawić się wybiera numer i nie trafia.

Więc jakie byłyby niektóre kluczowe zalety używania trybu ręcznego do mojego rodzaju fotografii, które są warte (niewielkiej ilości) dodatkowych problemów?

I czy masz jakieś wskazówki, aby zminimalizować minus (poza ćwiczeniami szybkimi)?

Zwykle też używam priorytetu przysłony, ale trochę pracuję również w trybie ręcznym. Typowym przypadkiem jest dla mnie sytuacja, w której oświetlenie jest dość statyczne, ale obiekt może mieć duży kontrast. Tutaj przełączam się na tryb ręczny i strzelam kilka klatek testowych, aby wskazać ekspozycję (zwykle próbuję dostrzec miernik na białej powierzchni, a następnie prześwietlam ten odczyt 1,5-2 krokami jako pierwsze przypuszczenie).

Główną zaletą jest to, że masz pełną kontrolę, a aparat nie zostanie oszukany przez nieoczekiwane kontrasty w kadrze. Minusem jest to, że zmiana ekspozycji jest nieco wolniejsza w przypadku zmiany warunków oświetlenia.

Największą korzyścią, jaką mogę wymyślić, jest spójność między strzałami.

Zwykle nie stanowi to większego problemu, ale gdy chcesz uchwycić zmieniające się światło w scenie w celu poklatkowego lub wykonać panoramiczne połączenie, spójność staje się naprawdę ważna.

Priorytet przysłony może być idealny w trybie obejścia, szczególnie w połączeniu z kompensacją ekspozycji.

Mam tendencję do przełączania się w tryb ręczny tylko wtedy, gdy dużo fotografuję przy tym samym oświetleniu lub szybko zmieniającym się oświetleniu - więc takie rzeczy jak fotografia jedzenia (gdzie ciemne mięso lub lśniące szkliwo mogą oszukać pomiar) lub fajerwerki, w których automatyczny pomiar może odebrać poprzednie zdjęcie lub nie zrozumieć, dlaczego robisz zdjęcie pustej sceny.

Tryb ręczny zapewnia bardziej spójny pomiar podczas robienia kilku zdjęć w scenie. Załóżmy na przykład, że fotografujesz osobę, której ciało jest w pełni oświetlone, ale której twarz jest częściowo zacieniona. Jeśli zrobisz zdjęcie całego ciała, a następnie portret głowy i ramion, pomiar może być inny, ponieważ zmieni się procent kadru, który jest jasno oświetlony. Ale jeśli jesteś w trybie ręcznym, możesz wybrać „właściwą” ekspozycję, a wtedy oba będą spójne.

Jeśli fotografowane osoby pozostają takie same, ale tło zmienia się znacznie w świetle. Strzelałem do sportu w halach z otwartymi drzwiami na zewnątrz, więc moi poddani byliby naprawdę ciemni, gdyby przeszli przez drzwi.

Ponadto, jeśli chcesz zachować określony czas otwarcia migawki (zatrzymanie akcji) i wartość przysłony (w celu izolacji obiektu), a nie masz trybu TAv lub równoważnego, skorzystaj z trybu ręcznego. Możesz zwiększyć ISO za pomocą oprogramowania (zasadniczo jest to to samo, co sprzętowy ISO), chociaż jeśli musisz znacząco zmienić ISO, musisz użyć RAW, inaczej krzywa tonalna JPEG zje dane w cieniu.

Ręczne wykonywanie wszystkich czynności jest znacznie łatwiejsze, gdy robisz zdjęcia do takich wydarzeń, jak wydarzenia sportowe, portrety itp. Często chcesz przetworzyć pierwsze zdjęcie i skopiować wszystkie ustawienia do kolejnych. Jeśli aparat zmienia ekspozycję lub balans bieli między zdjęciami, utrudnia to pracę.

Wreszcie tryb ręczny doskonale nadaje się do fotografowania z lampą błyskową i mieszania otoczenia z lampą błyskową. W niektórych przypadkach priorytet przysłony może działać lepiej , z wyłączonym automatycznym ISO.

Wolę tryb ręczny dla kilku obszarów:

1) zdjęcie sceniczne. Zwykle na scenach światło ma bardzo wysoki kontrast. Każdy tryb automatyczny przez większość czasu wysadzi twarze, ponieważ próbuje uzyskać całe ciemne tło do 18% szarości.

2) zdjęcia panoramiczne. Niespójna ekspozycja klatek jest prawdziwym bólem w łączeniu ich ze sobą, więc skorzystam z nich w trybie ręcznym.

3) inne sceny o wysokim kontraście (osoba przed oknem). Tryb automatyczny nie wie, czy chcę, aby tło było odpowiednio wyeksponowane, czy osoba przed nim, zwykle osoba jest zbyt ciemna, a okno zbyt jasne. W trybie ręcznym decyduję, który z nich jest dla mnie ważny.

4) ręczna bezprzewodowa lampa błyskowa. Często używam strobistycznej lampy błyskowej spoza TTL, a w tych przypadkach tryby automatyczne nie wiedzą o dodatkowym świetle z lampy błyskowej, więc muszę przejść ręcznie.

Korzystam z trybów automatycznych, gdy chcę po prostu zrobić szybkie zdjęcie do wyświetlenia na Twitterze lub Facebooku.

Czasami dostępna kompensacja ekspozycji (tj. +/- 2 stopnie) w trybie priorytetu przysłony może po prostu nie być wystarczająca.

Przeczytanie tego artykułu o systemie stref (znalezionym w tej odpowiedzi ) pozwoliło mi zobaczyć, jak korzystanie z systemu stref byłoby przydatne i wymaga trybu ręcznego. Zasadniczo za pomocą miernika punktowego (dla mnie wbudowanego w aparat), aby znaleźć ekspozycję dla części zdjęcia, która ma się pojawić z określoną jasnością, i odpowiednio ją ustawić.

Oczywiście możesz zgadnąć i użyć kompensacji ekspozycji. Lub ssij i zobacz, oglądając wynik z tyłu aparatu, dostosowując i wykonując ponownie zdjęcie (w przypadku obiektów statycznych). Ale to wydawało się interesujące.

Głównym powodem przejścia do trybu ręcznego jest tworzenie zdjęć, o których wiem, że priorytet przysłony nie będzie.

Na przykład sylwetki lub celowo prześwietlone / niedoświetlone ujęcia. Priorytet przysłony jest świetny w przypadku ujęć „normalnych” lub „odpowiednio naświetlonych”, ale nie jest tak świetny, jeśli chcesz trochę poeksperymentować.

Moim ostatnim ulubionym jest ujęcie o bardzo wysokim kontraście, które zrobiłem z wnętrza tunelu, patrząc w jasne światło słoneczne. Było to znacznie poza tym, co byłby szczęśliwy tryb preselekcji przysłony w moim Canonie 400D.

Oprócz przyczyn spójności między ujęciami (zarówno w przypadku zdjęć o wysokim kontraście w dość spójnym oświetleniu, jak i do łączenia zdjęć), używam też trybu ręcznego, gdy używam lampy błyskowej w pomieszczeniu.

Być może wynika to z braku wysiłku, aby nauczyć się strzelać z lampą błyskową Av + ​​z mojej strony, ale znacznie łatwiej jest po prostu ustawić ją w pełnej instrukcji z przysłoną f / 4, 1/100 ISO 400 (lub podobną) i pozwolić E - Pomiar błysku TTL robi swoje.

(dotyczy strzelania w pomieszczeniach)

Uważam również, że fotografowanie w pomieszczeniu w miejscu z dużymi oknami sprawia, że ​​warto również pracować w trybie ręcznym. W przeciwnym razie za każdym razem, gdy w ramce znajduje się okno, miernik będzie niedoświetlony (w dzień) lub prześwietlony (w nocy) w zależności od jasności na zewnątrz. Wydaje się to ważniejsze w przypadku szerszych obiektywów (z długim teleobiektywem i tak wydaje się, że przez większość czasu dostajesz znacznie więcej obiektu niż tła, więc rama jest bardziej spójna).

Pełna ręczna kontrola jest również konieczna tam, gdzie robisz zdjęcia, na przykład w budynku, w którym być może konieczne jest ustawienie ekspozycji dla HDR, gdzie występuje duży zakres dynamiki lub gdzie jest po prostu nieodpowiednie oświetlenie. W takich okolicznościach ekspozycje dłuższe niż 30 s mogą być bardzo potrzebne, a większość aparatów z priorytetem apertury wyda czas na maksymalnie 30 s. Użyj ręcznej ekspozycji i ustawienia żarówki, używając urządzenia do pomiaru czasu w celu wykonania zdjęcia.

Mam pytanie podobne do „jakie zalety ma tryb priorytetu migawki w porównaniu z trybem automatycznym?”

Odpowiedź brzmi: dużo! Na przykład to zdjęcie zostało zrobione w trybie priorytetu migawki, aby uchwycić rozmycie ruchu:

Chciałem rozmycie ruchu, więc wybrałem ekspozycję 1/20 s. Chciałem też, aby tło było ostre. Na szczęście mam obiektyw 18–55 mm f / 3,5–5,6 IS. Przy ogniskowej 33 mm maksymalny otwór przysłony wynosi f / 4,5. Wiedziałem, że aparat wybierze wartość F co najmniej f / 4.5, ponieważ nic innego nie jest fizycznie możliwe (automatycznie wybrał f / 5). Gdybym miał wyjątkowo szybki obiektyw zmiennoogniskowy o znacznie szerszym maksymalnym otworze, prawdopodobnie użyłbym trybu ręcznego zamiast trybu priorytetu migawki, aby nie było niebezpieczeństwa, że ​​aparat automatycznie wybierze przysłonę, która rozmyje tło. Ok, biorąc pod uwagę ogromną ilość światła w scenie i biorąc pod uwagę, że najniższy ISO obsługiwany przez mój aparat to 100, nie było niebezpieczeństwa automatycznego wyboru szerokiej apertury (wybrał ISO 125 jako ISO, tylko nieco większy niż minimalny ISO 100),

Ciągnik był prawdopodobnie około 10 metrów (trudno powiedzieć, ponieważ nie wiem, czy fokus jest na ciągniku, czy w domu za ciągnikiem). Odległość hiperfokalna na automatycznie wybranej aperturze wynosi 11,4 metra. Gdybym miał szybki zoom F / 1.8, głębia ostrości byłaby tylko 7 metrów za obiektem na F / 1.8, więc tło wyglądałoby na rozmyte, gdyby ostrość była ustawiona na traktorze, a nie na tle (przy dużej prędkości) ciągnika trudno wybrać obiekt, na którym ma się skupić!)

Jeśli robisz zdjęcia szybko poruszających się obiektów w ciemności i NIE chcesz rozmycia w ruchu, lub używasz długiego obiektywu bez stabilizacji obrazu z maksymalną przysłoną w ciemności, możesz mieć ograniczenie zarówno dla apertury (największa podpory obiektywu) i czas ekspozycji (najdłuższy dopuszczalny, aby zdjęcie nie zostało wstrząśnięte, a poruszające się obiekty były ostre).

W takim scenariuszu dostosujesz ekspozycję, zmieniając poziom ISO, używając trybu ręcznego z określoną przysłoną i czasem ekspozycji oraz auto-ISO.

Czasami możesz także chcieć uchwycić określoną z góry rozmycie ruchu, rozmycie tła lub rozmycie poruszającego się obiektu. Następnie musisz ustawić czas ekspozycji na określoną liczbę. Teraz, jeśli w takiej sytuacji chcesz także precyzyjnej kontroli głębi ostrości, masz ograniczenie zarówno dla przysłony, jak i czasu ekspozycji. Następnie użyjesz automatycznego ISO do dostosowania ekspozycji.

Podsumowując, uważam, że tryb ręczny z auto-ISO jest niezwykle przydatny. Automatyczna czułość ISO jest przydatna w moim aparacie od 100 do 3200 (cóż, możesz ustawić ją tak, aby zezwalała również na 6400, ale będzie tak dużo hałasu, że lepiej będzie ręcznie wybrać 6400 w razie potrzeby lub tymczasowo dostosować maksimum dozwolone automatyczne ISO-do 6400 przed fotografowaniem i ustawienie z powrotem na 3200 po fotografowaniu). To 100..3200 to 32-krotna różnica lub 5 wartości ekspozycji. To wystarcza na wiele sytuacji.

Tryb ręczny bez automatycznego ISO jest zwykle trybem z wyboru dla astrofotografii.

Podsumowanie TLDR: aby fotograf mógł skupić się na ekspozycji, zamiast decydować o tym inżynierowie oprogramowania aparatu.

W przypadku czynności innych niż ręczna decyzja o ekspozycji zależy od algorytmu aparatu. Nawet w trybie Aperture Priority. Jest to złe, ponieważ 99,9% czasu nie pasuje do tego, co zamierzałeś jako fotograf.

Nie wierzysz mi? W trybie priorytetu przysłony ponownie skomponuj (np. Zmień ramkę) scenę aparatem, nie zmieniając oświetlenia ani nie poruszając fotografowanym obiektem (obiektami), a otrzymasz inną wartość ekspozycji od aparatu, nawet jeśli światło obiektu (ów) dociera twój aparat się nie zmienił. Jedyne, co się zmieniło, to najlepsze odgadnięcie, co należy zrobić w aparacie, zgodnie z danymi z wszystkich czujników pomiaru, trybem pomiaru i wieloma innymi parametrami przetwarzanymi przez algorytm czarnej skrzynki tylko inżynierowie naprawdę rozumieją - więc to jest nieprzewidywalne dla ciebie i dla mnie.

Aparat nie ma pojęcia, jakie masz zamiary lub jaka część obrazu jest ważna. Najwyraźniej najlepiej jest, gdy temat jest zwykle w centrum, co jest dobrą prognozą pierwszego rzędu dla zwykłej fotografii, ale także często nie tak, jak komponujemy (zasada trzech trzecich?)

Jest też fakt, że wszystkie mierniki kamery chcą się znormalizować dla szarości D65. Nawet jeśli to, co fotografujesz, jest białe. Lub czarny. Lub każda inna jasność, która nie jest szara D65. Skieruj więc aparat na białą ścianę, a spróbuje go odsłonić, aby był szary D65. Nie da ci ekspozycji, która pasuje do tego, co próbujesz pokazać na zdjęciu (twoim zamiarze), nawet jeśli zauważysz miernik.

Powodem korzystania z instrukcji jest to, że możesz być celowo nastawiony do swojej ekspozycji. Czernie mogą być czarne. Białe mogą być białe. I tak dalej. Alternatywą jest walka z algorytmem za pomocą kompensacji ekspozycji, zmiany trybu pomiaru, przesunięcia punktu ostrości itp., Co, jak twierdzę, nie jest szybsze, ponieważ jest to głównie próba i błąd.

Dlatego używamy instrukcji. Ponieważ tylko my wiemy, jaki obraz staramy się stworzyć i jak należy go ujawnić. Więc po prostu wybierz to przy użyciu ręcznej ekspozycji, zamiast zmuszania aparatu do zgadywania, a następnie próbowania sprawdzenia algorytmów aparatu.

Ręczna ekspozycja jest konieczna, gdy używasz filtrów o neutralnej gęstości lub innych filtrów, które znacznie przyciemniają lub ograniczają ilość światła wpadającego do czujnika. Nie trzeba ustawiać ręcznie za pomocą polaryzatora lub innych filtrów, które zmniejszają tylko o jeden stopień. Ale jeśli nie ustawisz ekspozycji z ciemniejszymi filtrami ND, tj. Lee's Big Stopper), aparat prawie zawsze nie będzie poprawnie kompensował i trudno jest uzyskać kontrolę nad wszelkimi zmianami wprowadzonymi w ustawieniach.

Powodem, dla którego go używam, jest to, że ustawienie samej przysłony często nie wystarcza.

Załóżmy, że jestem w dość słabym pokoju, robiąc zdjęcia mojemu synowi. Chcę użyć przysłony f / 1.8 z powodu tego ładnego rozmytego tła (i oczywiście dlatego, że potrzebuję światła, które mogę uzyskać). Jeśli korzystam z AV, aparat może zaproponować ustawienia takie jak [ISO 200, 1/40]

Ponieważ dużo się porusza, prędkość migawki 1/40 nie jest wystarczająco szybka i spowoduje powstanie wielu nieostrych zdjęć. (Co może być pożądanym wyglądem, ale nie chcę tego przez większość czasu).

Oczywiście mogę zamiast tego korzystać z telewizora, ale może to zmienić przysłonę w zależności od jasności.

Wybieram więc M i wybieram przysłonę i prędkość migawki, które moim zdaniem są wystarczająco szybkie (powiedzmy 1/160). Ustawiłem ISO na auto, aw powyższym przykładzie wybrałbym wartość 800. To jest dla mnie w porządku i nie dbam zbytnio o ISO. (oczywiście niższa byłaby lepsza .. ale jeśli chcę użyć danej przysłony i prędkości migawki .. tak to jest)

Więc w zasadzie tak mam tryb „ATV”, w którym kamera zmienia tylko ISO. To oczywiście nie jest tak elastyczne jak AV lub TV, ponieważ wspomniane ustawienie (1,8 @ 1/160-te) w jasnym świetle słonecznym spowoduje prześwietlanie zdjęć nawet przy ISO 100. Może więc być konieczne dostosowanie tych ustawień, gdy zmienia się światło - ale nie zmienisz ustawienia ISO / żadnego ustawienia dla każdego zdjęcia.

Ponadto, jeśli używa się dowolnego zewnętrznego miernika (np. Światłomierza padającego lub światłomierza lub miernika punktowego, jeśli używa się aparatu, który go nie ma), tryb ręczny jest łatwiejszy do wybierania wartości z tego miernika niż argumentowanie z kompensacją ekspozycji ....

Ponieważ trzeba powtarzać: manualna lampa błyskowa według numeru przewodnika (w którym ustawiasz aparat na obliczone wartości, okres), a także używa oldschoolowych lamp błyskowych, które wykonują autonomiczny pomiar lampy błyskowej (inaczej komputer), ale wymagają ustawienia aparatu na wstępnie zdefiniowane wartości.