Jak zainicjować dykt za pomocą kluczy z listy i pustej wartości w Pythonie?

Chciałbym z tego uzyskać:

keys = [1,2,3]

do tego:

{1: None, 2: None, 3: None}

Czy istnieje pythoniczny sposób na zrobienie tego?

To brzydki sposób:

>>> keys = [1,2,3]
>>> dict([(1,2)])
{1: 2}
>>> dict(zip(keys, [None]*len(keys)))
{1: None, 2: None, 3: None}

dict.fromkeys([1, 2, 3, 4])

W rzeczywistości jest to metoda klasowa, więc działa również dla podklas dict (podobnych collections.defaultdict). Opcjonalny drugi argument określa wartość, której należy użyć dla kluczy (domyślnie to None.)

nikt nie chciał dać rozwiązania ze zrozumieniem dykta?

>>> keys = [1,2,3,5,6,7]
>>> {key: None for key in keys}
{1: None, 2: None, 3: None, 5: None, 6: None, 7: None}

dict.fromkeys(keys, None)

>>> keyDict = {"a","b","c","d"}

>>> dict([(key, []) for key in keyDict])

Wynik:

{'a': [], 'c': [], 'b': [], 'd': []}

d = {}
for i in keys:
    d[i] = None

W wielu przepływach pracy, w których chcesz dołączyć domyślną / początkową wartość dla dowolnych kluczy, nie musisz hashować każdego klucza indywidualnie przed czasem. Możesz użyć collections.defaultdict. Na przykład:

from collections import defaultdict

d = defaultdict(lambda: None)

print(d[1])  # None
print(d[2])  # None
print(d[3])  # None

Jest to bardziej wydajne, oszczędza konieczności hashowania wszystkich kluczy w momencie tworzenia. Co więcej, defaultdictjest podklasą dict, więc zwykle nie ma potrzeby konwertowania z powrotem na zwykły słownik.

W przypadku przepływów pracy, w których potrzebujesz kontroli dozwolonych kluczy, możesz użyć dict.fromkeyszgodnie z przyjętą odpowiedzią:

d = dict.fromkeys([1, 2, 3, 4])