Sprawdź, czy co najmniej dwa z trzech boolanów są prawdziwe

Ankieter niedawno zadał mi to pytanie: biorąc pod uwagę trzy zmienne logiczne, a, b i c, zwróć true, jeśli co najmniej dwie z trzech są prawdziwe.

Moje rozwiązanie jest następujące:

boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    if ((a && b) || (b && c) || (a && c)) {
        return true;
    }
    else{
        return false;
    }
}

Powiedział, że można to jeszcze poprawić, ale jak?

Zamiast pisać:

if (someExpression) {
    return true;
} else {
    return false;
}

Pisać:

return someExpression;

Jeśli chodzi o samo wyrażenie, coś takiego:

boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    return a ? (b || c) : (b && c);
}

lub to (w zależności od tego, co łatwiej zrozumieć):

boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    return a && (b || c) || (b && c);
}

Testuje ai bdokładnie raz, a cnajwyżej raz.

Bibliografia

• JLS 15.25 Operator warunkowy? :

Tylko ze względu na użycie XOR do rozwiązania stosunkowo prostego problemu ...

return a ^ b ? c : a

Dlaczego nie wdrożyć tego dosłownie? :)

(a?1:0)+(b?1:0)+(c?1:0) >= 2

W C możesz po prostu pisać a+b+c >= 2(lub !!a+!!b+!!c >= 2być bardzo bezpiecznym).

W odpowiedzi na TofuBeer porównania „s Java kodu bajtowego, o to prosty test wydajności:

class Main
{
    static boolean majorityDEAD(boolean a,boolean b,boolean c)
    {
        return a;
    }

    static boolean majority1(boolean a,boolean b,boolean c)
    {
        return a&&b || b&&c || a&&c;
    }

    static boolean majority2(boolean a,boolean b,boolean c)
    {
        return a ? b||c : b&&c;
    }

    static boolean majority3(boolean a,boolean b,boolean c)
    {
        return a&b | b&c | c&a;
    }

    static boolean majority4(boolean a,boolean b,boolean c)
    {
        return (a?1:0)+(b?1:0)+(c?1:0) >= 2;
    }

    static int loop1(boolean[] data, int i, int sz1, int sz2)
    {
        int sum = 0;
        for(int j=i;j<i+sz1;j++)
        {
            for(int k=j;k<j+sz2;k++)
            {
                sum += majority1(data[i], data[j], data[k])?1:0; 
                sum += majority1(data[i], data[k], data[j])?1:0; 
                sum += majority1(data[j], data[k], data[i])?1:0; 
                sum += majority1(data[j], data[i], data[k])?1:0; 
                sum += majority1(data[k], data[i], data[j])?1:0; 
                sum += majority1(data[k], data[j], data[i])?1:0; 
            }
        }
        return sum;
    }

    static int loop2(boolean[] data, int i, int sz1, int sz2)
    {
        int sum = 0;
        for(int j=i;j<i+sz1;j++)
        {
            for(int k=j;k<j+sz2;k++)
            {
                sum += majority2(data[i], data[j], data[k])?1:0; 
                sum += majority2(data[i], data[k], data[j])?1:0; 
                sum += majority2(data[j], data[k], data[i])?1:0; 
                sum += majority2(data[j], data[i], data[k])?1:0; 
                sum += majority2(data[k], data[i], data[j])?1:0; 
                sum += majority2(data[k], data[j], data[i])?1:0; 
            }
        }
        return sum;
    }

    static int loop3(boolean[] data, int i, int sz1, int sz2)
    {
        int sum = 0;
        for(int j=i;j<i+sz1;j++)
        {
            for(int k=j;k<j+sz2;k++)
            {
                sum += majority3(data[i], data[j], data[k])?1:0; 
                sum += majority3(data[i], data[k], data[j])?1:0; 
                sum += majority3(data[j], data[k], data[i])?1:0; 
                sum += majority3(data[j], data[i], data[k])?1:0; 
                sum += majority3(data[k], data[i], data[j])?1:0; 
                sum += majority3(data[k], data[j], data[i])?1:0; 
            }
        }
        return sum;
    }

    static int loop4(boolean[] data, int i, int sz1, int sz2)
    {
        int sum = 0;
        for(int j=i;j<i+sz1;j++)
        {
            for(int k=j;k<j+sz2;k++)
            {
                sum += majority4(data[i], data[j], data[k])?1:0; 
                sum += majority4(data[i], data[k], data[j])?1:0; 
                sum += majority4(data[j], data[k], data[i])?1:0; 
                sum += majority4(data[j], data[i], data[k])?1:0; 
                sum += majority4(data[k], data[i], data[j])?1:0; 
                sum += majority4(data[k], data[j], data[i])?1:0; 
            }
        }
        return sum;
    }

    static int loopDEAD(boolean[] data, int i, int sz1, int sz2)
    {
        int sum = 0;
        for(int j=i;j<i+sz1;j++)
        {
            for(int k=j;k<j+sz2;k++)
            {
                sum += majorityDEAD(data[i], data[j], data[k])?1:0; 
                sum += majorityDEAD(data[i], data[k], data[j])?1:0; 
                sum += majorityDEAD(data[j], data[k], data[i])?1:0; 
                sum += majorityDEAD(data[j], data[i], data[k])?1:0; 
                sum += majorityDEAD(data[k], data[i], data[j])?1:0; 
                sum += majorityDEAD(data[k], data[j], data[i])?1:0; 
            }
        }
        return sum;
    }

    static void work()
    {
        boolean [] data = new boolean [10000];
        java.util.Random r = new java.util.Random(0);
        for(int i=0;i<data.length;i++)
            data[i] = r.nextInt(2) > 0;
        long t0,t1,t2,t3,t4,tDEAD;
        int sz1 = 100;
        int sz2 = 100;
        int sum = 0;

        t0 = System.currentTimeMillis();

        for(int i=0;i<data.length-sz1-sz2;i++)
            sum += loop1(data, i, sz1, sz2);

        t1 = System.currentTimeMillis();

        for(int i=0;i<data.length-sz1-sz2;i++)
            sum += loop2(data, i, sz1, sz2);

        t2 = System.currentTimeMillis();

        for(int i=0;i<data.length-sz1-sz2;i++)
            sum += loop3(data, i, sz1, sz2);

        t3 = System.currentTimeMillis();

        for(int i=0;i<data.length-sz1-sz2;i++)
            sum += loop4(data, i, sz1, sz2);

        t4 = System.currentTimeMillis();

        for(int i=0;i<data.length-sz1-sz2;i++)
            sum += loopDEAD(data, i, sz1, sz2);

        tDEAD = System.currentTimeMillis();

        System.out.println("a&&b || b&&c || a&&c : " + (t1-t0) + " ms");
        System.out.println("   a ? b||c : b&&c   : " + (t2-t1) + " ms");
        System.out.println("   a&b | b&c | c&a   : " + (t3-t2) + " ms");
        System.out.println("   a + b + c >= 2    : " + (t4-t3) + " ms");
        System.out.println("       DEAD          : " + (tDEAD-t4) + " ms");
        System.out.println("sum: "+sum);
    }

    public static void main(String[] args) throws InterruptedException
    {
        while(true)
        {
            work();
            Thread.sleep(1000);
        }
    }
}

Spowoduje to wydrukowanie następujących informacji na moim komputerze (z systemem Ubuntu na Intel Core 2 + Sun Java 1.6.0_15-b03 z maszyną wirtualną serwera HotSpot Server (14.1-b02, tryb mieszany)):

Pierwsza i druga iteracja:

a&&b || b&&c || a&&c : 1740 ms
   a ? b||c : b&&c   : 1690 ms
   a&b | b&c | c&a   : 835 ms
   a + b + c >= 2    : 348 ms
       DEAD          : 169 ms
sum: 1472612418

Późniejsze iteracje:

a&&b || b&&c || a&&c : 1638 ms
   a ? b||c : b&&c   : 1612 ms
   a&b | b&c | c&a   : 779 ms
   a + b + c >= 2    : 905 ms
       DEAD          : 221 ms

Zastanawiam się, co mogłaby zrobić maszyna wirtualna Java, która z czasem obniża wydajność w przypadku (a + b + c> = 2).

A oto co się stanie, jeśli uruchomię Java z -clientprzełącznikiem VM:

a&&b || b&&c || a&&c : 4034 ms
   a ? b||c : b&&c   : 2215 ms
   a&b | b&c | c&a   : 1347 ms
   a + b + c >= 2    : 6589 ms
       DEAD          : 1016 ms

Zagadka...

A jeśli uruchomię go w GNU Java Interpreter , robi się prawie 100 razy wolniej, ale wtedy a&&b || b&&c || a&&cwersja wygrywa.

Wyniki Tofubeera z najnowszym kodem z systemem OS X:

a&&b || b&&c || a&&c : 1358 ms
   a ? b||c : b&&c   : 1187 ms
   a&b | b&c | c&a   : 410 ms
   a + b + c >= 2    : 602 ms
       DEAD          : 161 ms

Wyniki od Paula Waglanda z Mac Java 1.6.0_26-b03-383-11A511

a&&b || b&&c || a&&c : 394 ms 
   a ? b||c : b&&c   : 435 ms
   a&b | b&c | c&a   : 420 ms
   a + b + c >= 2    : 640 ms
   a ^ b ? c : a     : 571 ms
   a != b ? c : a    : 487 ms
       DEAD          : 170 ms

Tego rodzaju pytania można rozwiązać za pomocą mapy Karnaugh :

      | C | !C
------|---|----
 A  B | 1 | 1 
 A !B | 1 | 0
!A !B | 0 | 0
!A  B | 1 | 0

z którego wywnioskujesz, że potrzebujesz grupy dla pierwszego rzędu i dwóch grup dla pierwszej kolumny, uzyskując optymalne rozwiązanie dla wieloskładnikowych środków smarnych:

(C && (A || B)) || (A && B)  <---- first row
       ^
       |
   first column without third case

Celem powinna być czytelność. Ktoś, kto czyta kod, musi natychmiast zrozumieć twoje zamiary. Oto moje rozwiązanie.

int howManyBooleansAreTrue =
      (a ? 1 : 0)
    + (b ? 1 : 0)
    + (c ? 1 : 0);

return howManyBooleansAreTrue >= 2;

return (a==b) ? a : c;

Wyjaśnienie:

Jeśli a==b, to oba są prawdziwe lub oba są fałszywe. Jeśli oba są prawdziwe, znaleźliśmy nasze dwa prawdziwe booleany i możemy zwrócić wartość true (przez powrót a). Jeśli oba są fałszywe, nie mogą istnieć dwa prawdziwe booleany, nawet jeśli cjest to prawda, więc zwracamy fałsz (przez powrót a). To jest (a==b) ? aczęść. Co : c? Cóż, jeśli a==bjest fałszywe, to dokładnie jedna z alub bmusi być prawdziwa, więc znaleźliśmy pierwszą prawdziwą wartość logiczną, a jedyną rzeczą, która się liczy, cjest również prawda, więc wrócimy cjako odpowiedź.

Nie musisz używać zwarć operatorów.

return (a & b) | (b & c) | (c & a);

Wykonuje tę samą liczbę operacji logicznych co twoja wersja, jednak jest całkowicie bez rozgałęzień.

Oto testowane, ogólne podejście. Nie tak „wydajny” jak większość dotychczas oferowanych rozwiązań, ale przejrzysty, przetestowany, działający i uogólniony.

public class CountBooleansTest extends TestCase {
    public void testThreeFalse() throws Exception {
        assertFalse(atLeastTwoOutOfThree(false, false, false));
    }

    public void testThreeTrue() throws Exception {
        assertTrue(atLeastTwoOutOfThree(true, true, true));
    }

    public void testOnes() throws Exception {
        assertFalse(atLeastTwoOutOfThree(true, false, false));
        assertFalse(atLeastTwoOutOfThree(false, true, false));
        assertFalse(atLeastTwoOutOfThree(false, false, true));
    }

    public void testTwos() throws Exception {
        assertTrue(atLeastTwoOutOfThree(false, true, true));
        assertTrue(atLeastTwoOutOfThree(true, false, true));
        assertTrue(atLeastTwoOutOfThree(true, true, false));
    }

    private static boolean atLeastTwoOutOfThree(boolean b, boolean c, boolean d) {
        return countBooleans(b, c, d) >= 2;
    }

    private static int countBooleans(boolean... bs) {
        int count = 0;
        for (boolean b : bs)
            if (b)
                count++;
        return count;
    }
}

Podsumowując. Nazywa się to algebrą boolowską z jakiegoś powodu:

  0 x 0 = 0
  1 x 0 = 0
  1 x 1 = 1

  0 + 0 = 0
  1 + 0 = 1
  1 + 1 = 0 (+ carry)

Jeśli spojrzysz na tabele prawdy, zobaczysz, że mnożenie ma wartość logiczną i po prostu dodawanie jest xor.

Odpowiedzieć na Twoje pytanie:

return (a + b + c) >= 2

boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) 
{
  return ((a && b) || (b && c) || (a && c));
}

To naprawdę zależy od tego, co rozumiesz przez „ulepszony”:

Jaśniejsze?

boolean twoOrMoreAreTrue(boolean a, boolean b, boolean c)
{
    return (a && b) || (a && c) || (b && c);
}

Terser?

boolean moreThanTwo(boolean a, boolean b, boolean c)
{
    return a == b ? a : c;
}

Bardziej ogólne?

boolean moreThanXTrue(int x, boolean[] bs)
{
    int count = 0;

    for(boolean b : bs)
    {
        count += b ? 1 : 0;

        if(count > x) return true;
    }

    return false;
}

Bardziej skalowalny?

boolean moreThanXTrue(int x, boolean[] bs)
{
    int count = 0;

    for(int i < 0; i < bs.length; i++)
    {
        count += bs[i] ? 1 : 0;

        if(count > x) return true;

        int needed = x - count;
        int remaining = bs.length - i;

        if(needed >= remaining) return false;
    }

    return false;
}

Szybciej?

// Only profiling can answer this.

To, który zostanie „ulepszony”, zależy w dużej mierze od sytuacji.

Oto kolejna implementacja korzystająca z mapowania / zmniejszania. To dobrze skaluje się do miliardów wartości logicznych ^© w środowisku rozproszonym. Za pomocą MongoDB:

Tworzenie bazy danych valueslogów:

db.values.insert({value: true});
db.values.insert({value: false});
db.values.insert({value: true});

Tworząc mapę, zmniejsz funkcje:

Edycja : Podoba mi się odpowiedź CurtainDog na temat zastosowania mapowania / zmniejszania do list ogólnych, więc oto funkcja mapy, która pobiera wywołanie zwrotne, które określa, czy wartość powinna zostać policzona, czy nie.

var mapper = function(shouldInclude) {
    return function() {
        emit(null, shouldInclude(this) ? 1 : 0);
    };
}

var reducer = function(key, values) {
    var sum = 0;
    for(var i = 0; i < values.length; i++) {
        sum += values[i];
    }
    return sum;
}

Uruchamianie mapy / zmniejszanie:

var result = db.values.mapReduce(mapper(isTrue), reducer).result;

containsMinimum(2, result); // true
containsMinimum(1, result); // false


function isTrue(object) {
    return object.value == true;
}

function containsMinimum(count, resultDoc) {
    var record = db[resultDoc].find().next();
    return record.value >= count;
}

Biorąc odpowiedzi (jak dotąd) tutaj:

public class X
{
    static boolean a(final boolean a, final boolean b, final boolean c)
    {
    return ((a && b) || (b && c) || (a && c));
    }

    static boolean b(final boolean a, final boolean b, final boolean c)
    {
    return a ? (b || c) : (b && c);
    }

    static boolean c(final boolean a, final boolean b, final boolean c)
    {
    return ((a & b) | (b & c) | (c & a));
    }

    static boolean d(final boolean a, final boolean b, final boolean c)
    {
    return ((a?1:0)+(b?1:0)+(c?1:0) >= 2);
    }
}

i uruchomienie ich przez dekompilator (javap -c X> results.txt):

Compiled from "X.java"
public class X extends java.lang.Object{
public X();
  Code:
   0:   aload_0
   1:   invokespecial   #1; //Method java/lang/Object."<init>":()V
   4:   return

static boolean a(boolean, boolean, boolean);
  Code:
   0:   iload_0
   1:   ifeq    8
   4:   iload_1
   5:   ifne    24
   8:   iload_1
   9:   ifeq    16
   12:  iload_2
   13:  ifne    24
   16:  iload_0
   17:  ifeq    28
   20:  iload_2
   21:  ifeq    28
   24:  iconst_1
   25:  goto    29
   28:  iconst_0
   29:  ireturn

static boolean b(boolean, boolean, boolean);
  Code:
   0:   iload_0
   1:   ifeq    20
   4:   iload_1
   5:   ifne    12
   8:   iload_2
   9:   ifeq    16
   12:  iconst_1
   13:  goto    33
   16:  iconst_0
   17:  goto    33
   20:  iload_1
   21:  ifeq    32
   24:  iload_2
   25:  ifeq    32
   28:  iconst_1
   29:  goto    33
   32:  iconst_0
   33:  ireturn

static boolean c(boolean, boolean, boolean);
  Code:
   0:   iload_0
   1:   iload_1
   2:   iand
   3:   iload_1
   4:   iload_2
   5:   iand
   6:   ior
   7:   iload_2
   8:   iload_0
   9:   iand
   10:  ior
   11:  ireturn

static boolean d(boolean, boolean, boolean);
  Code:
   0:   iload_0
   1:   ifeq    8
   4:   iconst_1
   5:   goto    9
   8:   iconst_0
   9:   iload_1
   10:  ifeq    17
   13:  iconst_1
   14:  goto    18
   17:  iconst_0
   18:  iadd
   19:  iload_2
   20:  ifeq    27
   23:  iconst_1
   24:  goto    28
   27:  iconst_0
   28:  iadd
   29:  iconst_2
   30:  if_icmplt   37
   33:  iconst_1
   34:  goto    38
   37:  iconst_0
   38:  ireturn
}

Widzisz, że?: Te są nieco lepsze niż poprawiona wersja twojego oryginału. Ten, który jest najlepszy, to ten, który całkowicie unika rozgałęzień. Jest to dobre z punktu widzenia mniejszej liczby instrukcji (w większości przypadków) i lepsze w przypadku części procesora przewidujących rozgałęzienia, ponieważ błędne odgadnięcie w przewidywaniu gałęzi może spowodować zablokowanie procesora.

Powiedziałbym, że najbardziej skuteczny jest ten z cienia księżyca. Wykorzystuje średnio najmniej instrukcji i zmniejsza ryzyko utknięcia rurociągu w procesorze.

Aby być w 100% pewnym, musisz znaleźć koszt (w cyklach procesora) dla każdej instrukcji, która niestety nie jest łatwo dostępna (musisz spojrzeć na źródło hotspotu, a następnie specyfikacje dostawców procesora na ten czas pobierane dla każdej wygenerowanej instrukcji).

Zobacz zaktualizowaną odpowiedź Rotsora, aby uzyskać analizę kodu wykonawczego.

Kolejny przykład kodu bezpośredniego:

int  n = 0;
if (a) n++;
if (b) n++;
if (c) n++;
return (n >= 2);

Oczywiście nie jest to najbardziej zwięzły kod.

Uzupełnienie

Kolejna (nieco zoptymalizowana) wersja tego:

int  n = -2;
if (a) n++;
if (b) n++;
if (c) n++;
return (n >= 0);

Może to działać nieco szybciej, przy założeniu, że porównanie z 0 spowoduje użycie szybszego (lub być może mniejszego) kodu niż porównanie z 2.

Jeszcze inny sposób na zrobienie tego, ale niezbyt dobry:

return (Boolean.valueOf(a).hashCode() + Boolean.valueOf(b).hashCode() + Boolean.valueOf(c).hashCode()) < 3705);

Wartości Booleanhashcode są ustalone na 1231 dla wartości true i 1237 dla wartości false, więc równie dobrze mogłyby zostać użyte<= 3699

Najbardziej oczywistym zestawem ulepszeń są:

// There is no point in an else if you already returned.
boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    if ((a && b) || (b && c) || (a && c)) {
        return true;
    }
    return false;
}

i wtedy

// There is no point in an if(true) return true otherwise return false.
boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    return ((a && b) || (b && c) || (a && c));
}

Ale te ulepszenia są niewielkie.

Nie lubię trójki ( return a ? (b || c) : (b && c);z najwyższej odpowiedzi) i nie sądzę, żeby ktoś o tym wspominał. Jest napisane w ten sposób:

boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    if (a) {
        return b||c;
    } 
    else {
        return b&&C;
    }

W Clojure :

(defn at-least [n & bools]
  (>= (count (filter true? bools)) n)

Stosowanie:

(at-least 2 true false true)

Nie sądzę, że widziałem jeszcze takie rozwiązanie:

boolean atLeast(int howMany, boolean[] boolValues) {
  // check params for valid values

  int counter = 0;
  for (boolean b : boolValues) {
    if (b) {
      counter++;

      if (counter == howMany) {
        return true;
      }
    }
  }
  return false;
}

Jego zaletą jest to, że gdy osiągnie liczbę, której szukasz, pęka. Więc jeśli było to „co najmniej 2 z tych 1 000 000 wartości są prawdziwe”, gdzie dwie pierwsze są rzeczywiście prawdziwe, to powinno pójść szybciej niż niektóre z bardziej „normalnych” rozwiązań.

Możemy przekonwertować wartości logiczne na liczby całkowite i wykonać tę łatwą kontrolę:

(int(a) + int(b) + int(c)) >= 2

Ponieważ nie określono, jak należy poprawić kod, postaram się ulepszyć kod, czyniąc go bardziej zabawnym. Oto moje rozwiązanie:

boolean atLeastTwo(boolean t, boolean f, boolean True) {
    boolean False = True;
    if ((t || f) && (True || False)) 
        return "answer" != "42";
    if (t && f) 
        return !"France".contains("Paris");
    if (False == True) 
        return true == false;
    return Math.random() > 0.5;
}

Jeśli ktoś zastanawia się, czy ten kod działa, oto uproszczenie z wykorzystaniem tej samej logiki:

boolean atLeastTwo(boolean a, boolean b, boolean c) {
    if ((a || b) && (c)) 
        return true;
    if (a && b) 
        return true;
    if (true) 
        return false;
    // The last line is a red herring, as it will never be reached:
    return Math.random() > 0.5; 

}

Można to sprowadzić do następujących elementów:

return ((a || b) && (c)) || (a && b);

Ale teraz to już nie jest śmieszne.

Function ReturnTrueIfTwoIsTrue(bool val1, val2, val3))
{
     return (System.Convert.ToInt16(val1) +
             System.Convert.ToInt16(val2) +
             System.Convert.ToInt16(val3)) > 1;
}

Zbyt wiele sposobów na zrobienie tego ...

Rozwiązanie AC

int two(int a, int b, int c) {
  return !a + !b + !c < 2;
}

lub możesz preferować:

int two(int a, int b, int c) {
  return !!a + !!b + !!c >= 2;
}

return 1 << $a << $b << $c >= 1 << 2;

Najprostszy sposób (IMO), który nie jest mylący i łatwy do odczytania:

// Three booleans, check if two or more are true

return ( a && ( b || c ) ) || ( b && c );

Dosłowna interpretacja będzie działać we wszystkich głównych językach:

return (a ? 1:0) + (b ? 1:0) + (c ? 1:0) >= 2;

Ale prawdopodobnie ułatwiłbym ludziom czytanie i możliwość rozszerzenia na więcej niż trzy - coś, co wydaje się być zapomniane przez wielu programistów:

boolean testBooleans(Array bools)
{
     int minTrue = ceil(bools.length * .5);
     int trueCount = 0;

     for(int i = 0; i < bools.length; i++)
     {
          if(bools[i])
          {
               trueCount++;
          }
     }
     return trueCount >= minTrue;
}

Jako dodatek do doskonałego postu @TofuBeer TofuBeer rozważ odpowiedź @pdox pdox:

static boolean five(final boolean a, final boolean b, final boolean c)
{
    return a == b ? a : c;
}

Rozważ także jego zdemontowaną wersję podaną przez „javap -c”:

static boolean five(boolean, boolean, boolean);
  Code:
    0:    iload_0
    1:    iload_1
    2:    if_icmpne    9
    5:    iload_0
    6:    goto    10
    9:    iload_2
   10:    ireturn

Odpowiedź pdox kompiluje się do mniej bajtowego kodu niż którakolwiek z poprzednich odpowiedzi. Jaki jest czas jego wykonania w porównaniu do innych?

one                5242 ms
two                6318 ms
three (moonshadow) 3806 ms
four               7192 ms
five  (pdox)       3650 ms

Przynajmniej na moim komputerze odpowiedź pdox jest tylko nieco szybsza niż odpowiedź @moonshadow moonshadow, dzięki czemu pdox jest najszybszy ogólnie (na moim laptopie HP / Intel).

W Ruby:

[a, b, c].count { |x| x } >= 2

Które można uruchomić w JRuby na JavaVM. ;-)

Prawdopodobnie nie szuka czegoś zwiniętego, jak operatory porównania bitowego (zwykle nie jest to skomplikowane, ale w przypadku logicznych wartości, użycie operatorów bitowych jest niezwykle dziwne) lub czegoś, co jest bardzo okrągłe, jak konwersja na int i ich sumowanie.

Najbardziej bezpośrednim i naturalnym sposobem rozwiązania tego jest takie wyrażenie:

a ? (b || c): (b && c)

Jeśli wolisz, włącz tę funkcję, ale nie jest to zbyt skomplikowane. Rozwiązanie jest logicznie zwięzłe i wydajne.

W C:

return !!a + !!b + !!c >= 2;