Boolean vs boolean w Javie

Trwają dyskusje wokół Integervs intw Javie. Domyślną wartością tego pierwszego jest, nullpodczas gdy w drugiej 0. Co powiesz na Booleanvsboolean ?

Zmienna w mojej aplikacji może mieć 0/ 1wartości. Chciałbym użyć boolean/ Booleani wolę nie używać int. Czy mogę użyć Boolean/ booleanzamiast?

Tak , możesz użyć Boolean/ booleanzamiast.

Pierwszy to Object, a drugi to prymitywny typ.

• Za pierwszym razem dostaniesz więcej metod, które będą przydatne.

• _{Drugi jest tani, biorąc pod uwagę koszt pamięci} . Drugi pozwoli ci zaoszczędzić dużo więcej pamięci, więc idź

Teraz wybierz swoją drogę.

Boolean otacza typ pierwotny boolowski. W JDK 5 i wyższych Oracle (lub Sun, zanim Oracle je kupił) wprowadziło autoboxing / unboxing , co w zasadzie pozwala ci to zrobić

boolean result = Boolean.TRUE;

lub

Boolean result = true; 

Który zasadniczo robi kompilator,

Boolean result = Boolean.valueOf(true);

Tak więc, dla twojej odpowiedzi, to TAK.

Nieco rozszerzam dostarczone odpowiedzi (ponieważ jak dotąd koncentrują się na swojej „własnej” / sztucznej terminologii, koncentrując się na programowaniu określonego języka zamiast zajmować się szerszym obrazem za kulisami tworzenia języków programowania , tj. Kiedy rzeczy różnica między bezpieczeństwem typu a pamięcią):

int nie jest wartością logiczną

Rozważać

    boolean bar = true;      
    System.out.printf("Bar is %b\n", bar);
    System.out.printf("Bar is %d\n", (bar)?1:0);
    int baz = 1;       
    System.out.printf("Baz is %d\n", baz);
    System.out.printf("Baz is %b\n", baz);

z wyjściem

    Bar is true
    Bar is 1
    Baz is 1
    Baz is true

Kod Java w 3. linii (bar)?1:0pokazuje, że bar ( boolean ) nie może być niejawnie przekonwertowany (rzutowany) na int . Podnoszę to, aby nie zilustrować szczegółów implementacji JVM, ale wskazać, że biorąc pod uwagę względy niskiego poziomu (jako rozmiar pamięci), należy wybierać wartości nad bezpieczeństwem typu. Zwłaszcza jeśli tego typu bezpieczeństwo nie jest w pełni / w pełni stosowane, jak w typach boolowskich, w których kontrole są przeprowadzane w formie

jeśli wartość \ w {0,1}, to rzutuj na typ boolowski, w przeciwnym razie wyrzuć wyjątek.

Wszystko po to, aby stwierdzić, że {0,1} <{-2 ^ 31, .., 2 ^ 31 -1}. Wydaje się, że to przesada, prawda? Bezpieczeństwo typów jest naprawdę ważne w typach zdefiniowanych przez użytkownika, a nie w niejawnym rzutowaniu prymitywów (chociaż ostatnie są uwzględnione w pierwszym).

Bajty nie są typami ani bitami

Zauważ, że w pamięci twoja zmienna z zakresu {0,1} nadal będzie zajmować co najmniej bajt lub słowo (xbity w zależności od wielkości rejestru), chyba że specjalnie się o to zatroszczysz (np. Ładnie zapakowany w pamięć - 8 „boolean” bitów na 1 bajt - tam iz powrotem).

Preferując bezpieczeństwo typu (jak wstawianie / zawijanie wartości do pudełka określonego typu) niż pakowanie dodatkowej wartości (np. Przy użyciu przesunięcia bitów lub arytmetyki), efektywnie wybiera się pisanie mniejszego kodu niż uzyskanie większej pamięci. (Z drugiej strony zawsze można zdefiniować niestandardowy typ użytkownika, który ułatwi całą konwersję nie wartą wartości logicznej).

słowo kluczowe a typ

Wreszcie, twoje pytanie dotyczy porównania słowa kluczowego z typem . Uważam, że ważne jest wyjaśnienie, dlaczego lub w jaki sposób uzyskasz skuteczność, używając / preferując słowa kluczowe („oznaczone” jako prymitywne ) nad typami (zwykłe złożone klasy definiowane przez użytkownika za pomocą innej klasy słów kluczowych ) lub innymi słowy

boolean foo = true;

vs.

Boolean foo = true;

Pierwszej „rzeczy” (typu) nie można rozszerzyć (podklasować) i nie bez powodu. Skutecznie terminologię Java prymitywnych i zawijających klas można po prostu przetłumaczyć na wartość wbudowaną (LITERAL lub stałą, która jest bezpośrednio zastępowana przez kompilator, ilekroć możliwe jest wnioskowanie o podstawieniu lub, jeśli nie, - powrót do zawijania wartości).

Optymalizację osiąga się dzięki trywialnym:

„Mniej operacji rzutowania w czasie wykonywania => większa prędkość.”

Dlatego po dokonaniu faktycznego wnioskowania typu może (nadal) skończyć się wystąpieniem instancji klasy zawijania ze wszystkimi informacjami o typie, jeśli to konieczne (lub konwersją / rzutowaniem na takie).

Tak więc różnica między wartością logiczną a logiczną jest dokładnie w kompilacji i środowisku wykonawczym (nieco daleko, ale prawie jak instancja vs. getClass () ).

Wreszcie, autoboksowanie jest wolniejsze niż prymitywy

Zauważ, że Java może wykonywać autoboxing to po prostu „cukier składniowy”. Nic nie przyspiesza, pozwala tylko napisać mniej kodu. Otóż ​​to. Nadal wykonuje się rzutowanie i zawijanie do kontenera informacji o typie. Ze względu na wydajność wybierz arytmetykę, która zawsze pominie dodatkowe czynności porządkowe podczas tworzenia instancji klasy z informacjami o typie w celu wdrożenia bezpieczeństwa typu. Brak bezpieczeństwa typu to cena, którą płacisz za uzyskanie wydajności. W przypadku kodu z wyrażeniami o wartości logicznej bezpieczeństwo typu (gdy piszesz mniej, a tym samym niejawny kod) ma kluczowe znaczenie, np. W przypadku kontroli przepływu „jeśli-to-inaczej”.

Możesz użyć stałych logicznych - Boolean.TRUEi Boolean.FALSEzamiast 0i 1. Możesz utworzyć zmienną według typu, booleanjeśli szukasz pierwotnego elementu . W ten sposób nie będziesz musiał tworzyć nowych Booleanobiektów.

Zasadniczo wartość logiczna reprezentuje pierwotny typ danych, gdzie wartość logiczna reprezentuje typ danych odniesienia. ta historia zaczyna się, gdy Java chce się całkowicie zorientować obiektowo, dlatego oferuje koncepcję klasy opakowania, aby móc korzystać z pierwotnego typu danych.

boolean b1;
Boolean b2;

b1i b2nie są takie same.

Jedna obserwacja: (choć można to pomyśleć o skutkach ubocznych)

boolean będący prymitywem może powiedzieć „tak” lub „nie”.

Boolean jest obiektem (może odnosić się do tak lub nie lub „nie wiem”, tj. Null)

Możesz użyć Boolean / boolean. Prostota to droga. Jeśli nie potrzebujesz konkretnego interfejsu API (kolekcje, strumienie itp.) I nie przewidujesz, że będziesz go potrzebować - użyj jego prymitywnej wersji (boolean).

1. Z prymitywami gwarantujesz, że nie przekażesz wartości null.
   Nie wpadniesz w takie pułapki. Poniższy kod zgłasza wyjątek NullPointerException (z: booleany, operatory warunkowe i autoboxing ):

   public static void main(String[] args) throws Exception { Boolean b = true ? returnsNull() : false; // NPE on this line. System.out.println(b); } public static Boolean returnsNull() { return null; }

2. Użyj Boolean, gdy potrzebujesz obiektu, np .:

   • Strumień booleanów,
   • Opcjonalny
   • Kolekcje boolejczyków