Prawidłowe użycie parametrów wiersza poleceń Java -D

Podczas przekazywania parametru -D w Javie, jaki jest właściwy sposób pisania wiersza poleceń, a następnie uzyskiwania do niego dostępu z kodu?

Na przykład próbowałem napisać coś takiego ...

if (System.getProperty("test").equalsIgnoreCase("true"))
{
   //Do something
}

A potem nazywam to tak ...

java -jar myApplication.jar -Dtest="true"

Ale otrzymuję wyjątek NullPointerException. Co ja robię źle?

Podejrzewam, że problemem jest to, że już umieścić „D” po-jar . Spróbuj tego:

java -Dtest="true" -jar myApplication.jar

Z pomocy wiersza poleceń:

java [-options] -jar jarfile [args...]

Innymi słowy, sposób, w jaki masz to w tej chwili, będzie traktowany -Dtest="true"jako jeden z argumentów do przekazania, maina nie jako argument JVM.

(Prawdopodobnie powinieneś również porzucić cudzysłowy, ale może i tak działać - prawdopodobnie zależy to od twojej powłoki.)

To powinno być:

java -Dtest="true" -jar myApplication.jar

Następnie poniższe zwrócą wartość:

System.getProperty("test");

Wartość mogłaby jednak być null, więc chroń się przed wyjątkami za pomocą Boolean:

boolean b = Boolean.parseBoolean( System.getProperty( "test" ) );

Zauważ, że getBooleanmetoda deleguje wartość właściwości systemowej, upraszczając kod do:

if( Boolean.getBoolean( "test" ) ) {
   // ...
}

Zamiast tego podajesz parametry swojemu programowi. Posługiwać się

java -Dtest="true" -jar myApplication.jar 

zamiast.

Rozważ użycie

"true".equalsIgnoreCase(System.getProperty("test"))

aby uniknąć NPE. Ale nie używaj " warunków Yody " zawsze bez zastanowienia, czasami rzucanie NPE jest właściwym zachowaniem, a czasem czymś w rodzaju

System.getProperty("test") == null || System.getProperty("test").equalsIgnoreCase("true")

ma rację (podając domyślną wartość true). Jest krótsza możliwość

!"false".equalsIgnoreCase(System.getProperty("test"))

ale brak podwójnej negacji nie sprawia, że ​​nieporozumienie jest mniej trudne.