[] i {} vs list () i dict (), co jest lepsze?

Rozumiem, że oba są zasadniczo tym samym, ale jeśli chodzi o styl, który z nich jest lepszy (bardziej Pythonic) do utworzenia pustej listy lub dyktu?

Pod względem szybkości nie ma konkurencji dla pustych list / dykt:

>>> from timeit import timeit
>>> timeit("[]")
0.040084982867934334
>>> timeit("list()")
0.17704233359267718
>>> timeit("{}")
0.033620194745424214
>>> timeit("dict()")
0.1821558326547077

a dla niepustych:

>>> timeit("[1,2,3]")
0.24316302770330367
>>> timeit("list((1,2,3))")
0.44744206316727286
>>> timeit("list(foo)", setup="foo=(1,2,3)")
0.446036018543964
>>> timeit("{'a':1, 'b':2, 'c':3}")
0.20868602015059423
>>> timeit("dict(a=1, b=2, c=3)")
0.47635635255323905
>>> timeit("dict(bar)", setup="bar=[('a', 1), ('b', 2), ('c', 3)]")
0.9028228448029267

Ponadto, użycie notacji z nawiasami kwadratowymi pozwala na użycie list i słowników, co może być wystarczającym powodem.

Moim zdaniem []i {}są najbardziej pytonicznymi i czytelnymi sposobami tworzenia pustych list / dykt.

Uważaj set()jednak, na przykład:

this_set = {5}
some_other_set = {}

Może być mylące. Pierwsza tworzy zestaw z jednym elementem, druga tworzy pusty dykt, a nie zestaw.

Dict dosłowna może być drobny trochę szybciej, jej kod bajtowy jest krótszy:

In [1]: import dis
In [2]: a = lambda: {}
In [3]: b = lambda: dict()

In [4]: dis.dis(a)
  1           0 BUILD_MAP                0
              3 RETURN_VALUE

In [5]: dis.dis(b)
  1           0 LOAD_GLOBAL              0 (dict)
              3 CALL_FUNCTION            0
              6 RETURN_VALUE

To samo dotyczy listvs[]

IMHO, używanie list()i dict()sprawia, że ​​twój Python wygląda jak C. Ugh.

W przypadku różnicy między [] i list () istnieje pułapka, na którą nie widziałem nikogo innego. Jeśli użyjesz słownika jako członka listy, oba dadzą zupełnie inne wyniki:

In [1]: foo_dict = {"1":"foo", "2":"bar"}

In [2]: [foo_dict]
Out [2]: [{'1': 'foo', '2': 'bar'}]

In [3]: list(foo_dict)
Out [3]: ['1', '2'] 

list () i [] działają inaczej:

>>> def a(p=None):
...     print(id(p))
... 
>>> for r in range(3):
...     a([])
... 
139969725291904
139969725291904
139969725291904
>>> for r in range(3):
...     a(list())
... 
139969725367296
139969725367552
139969725367616

list () zawsze tworzy nowy obiekt w stercie, ale [] może ponownie użyć komórki pamięci z wielu powodów.

istnieje jedna różnica w zachowaniu między [] i list (), jak pokazuje poniższy przykład. musimy użyć list (), jeśli chcemy zwrócić listę liczb, w przeciwnym razie otrzymamy obiekt mapy! Nie wiem jednak, jak to wyjaśnić.

sth = [(1,2), (3,4),(5,6)]
sth2 = map(lambda x: x[1], sth) 
print(sth2) # print returns object <map object at 0x000001AB34C1D9B0>

sth2 = [map(lambda x: x[1], sth)]
print(sth2) # print returns object <map object at 0x000001AB34C1D9B0>
type(sth2) # list 
type(sth2[0]) # map

sth2 = list(map(lambda x: x[1], sth))
print(sth2) #[2, 4, 6]
type(sth2) # list
type(sth2[0]) # int

Para nawiasów prostokątnych oznacza jeden z obiektów listy lub indeks indeksu, my_List [x].

Para nawiasów klamrowych oznacza obiekt słownika.

a_list = ['on', 'off', 1, 2]

a_dict = {on: 1, off: 2}

W większości przypadków jest to kwestia wyboru. To kwestia preferencji.

Pamiętaj jednak, że jeśli masz na przykład klawisze numeryczne, nie możesz tego zrobić:

mydict = dict(1="foo", 2="bar")

Musisz zrobić:

mydict = {"1":"foo", "2":"bar"}