Z wyjątkiem bloku, w którym zadeklarowałem podpis, wszystkie bloki mają tę samą wartość tożsamości i twierdzą, że zostały zadeklarowane w wierszu 1, niezależnie od tego, gdzie występują. Czy ktoś mógłby rzucić nieco światła na to, dlaczego tak jest?
say ｢Let's look at some blocks…｣;
if True {
&?BLOCK.say;
}
while True {
&?BLOCK.say;
last;
}
loop {
&?BLOCK.say;
last;
}
if True -> | {
｢I'm different!｣.say;
&?BLOCK.say;
}
when ?True {
&?BLOCK.say;
}
Przede wszystkim: .sayczy NIE daje wartość tożsamości, ponieważ wywołuje .gistmetodę na danej wypowiedzi. Aby uzyskać wartość tożsamości, musisz wywołać .WHICHmetodę. Na szczęście, Block.gistmetoda nie obejmuje wartości tożsamości w jej stringification. Ale to nie gwarantuje to miejsce w przypadku wszystkich obiektów.
To, co tam widzisz, to statyczny optymalizator działający: ponieważ w bloku nic się nie dzieje, można go wyrzucić. W jednym przypadku, w którym jest inny (w którym podano alternatywny podpis), jest inaczej. Jeśli uruchomisz ten skrypt za pomocą --optimize=0lub --optimize=1, wówczas wszystkie bloki będą miały różne wartości tożsamości.
Wydaje mi się, że można nazwać to zagadnieniem, w którym wspomnienie &?BLOCKnie powstrzymuje statycznego optymalizatora przed spłaszczeniem lunety. Z drugiej strony możesz to nazwać przypadkiem DIHWIDT (Doctor, It Hurts When I Do This). Więc nie rób tego :-)
AKTUALIZACJA: to inny podpis, który zrobił różnicę. Daniel Mita ++