Mam bardzo ciężką dysleksję wraz z dysnomią i dysgrafią . Wiedziałem o tym od dziecka. Moje umiejętności czytania i pisania są dość kalekie, ale nauczyłem się sobie z tym radzić.
Jednak w dzisiejszych IDE bardzo łatwo jest skupić się i być w strefie, kiedy koduję. Ale kiedy piszę tekst (jak ten post), trudniej jest mi się skupić.
Ogólnie rzecz biorąc, czy dyslektykom łatwiej jest czytać i pisać kod niż ogólnie czytać i pisać? Jakich sztuczek i narzędzi używa dysleksja, aby lepiej opanować programowanie niż normalne czytanie i pisanie?
Odpowiedzi:
Niedawno odkryłem, że jestem dysleksją (w wieku 26 lat) i zaczynam programować, studiując inżynierię oprogramowania na uniwersytecie (po wcześniejszym ukończeniu inżynierii lądowej na tym samym uniwersytecie w ostatnim roku, kiedy kurs stało się ciężkie zadanie / raport - teraz rozumiem dlaczego).
Dużo czytałem (w moim wolnym tempie), co to jest dysleksja i dlaczego / jak / gdzie to wpływa na nas i sądzę, że mogę wyjaśnić, dlaczego nadal możemy dobrze programować, pomimo tego, jak ciężki jest tekst.
Dysleksi przetwarzają swoje myśli na zdjęciach (no nie na zdjęciach jak na ścianie, bardziej jak wideo 3D, w którym można poruszać kamerą, a zatem jest to punkt widzenia, myślę o tym jako o wewnętrznym świecie, w którym mam moce „boga” (kurwa, to brzmi egoistycznie, ale nie mam na myśli tego w ten sposób) tj.; Mogę natychmiast zmienić wszystko w moich myślach.
W każdym razie możemy dobrze przetwarzać słowa, pod warunkiem, że możemy mocno zakotwiczyć / przywiązać te słowa do „obrazu”, słowa takie jak kot, kapelusz, uderzenie, bieg, skok, pionowe, puszyste, twarde itp. Nie stanowią żadnego problemu, możemy łatwo „wyobrazić sobie”, co to jest, słowa, nad którymi się potykamy, to rzeczy takie jak „są”, „do”, „a” rzeczy, w których gdyby ktoś poprosił cię o narysowanie tego słowa (nie pisz słowa, faktycznie narysuj obrazek tego) nie wiedziałbyś, od czego zacząć.
W programowaniu nie ma takich słów, wszystkie odnoszą się do procesu lub obiektu, gdy tylko dowiemy się, czym jest obiekt lub proces, a nasze umysły utworzą wizualizację tego, że nas nie ma. Ta strona dobrze wyjaśnia, o czym mówię:
http://www.davisdyslexia.com/disorientation.html#tricky
BTW, jeśli próba odczytania pogrubionego tekstu na środku strony PRZED najechaniem na niego myszką wywołuje zawroty głowy lub czujesz się dziwnie i masz problemy z rzuceniem go, możesz być dysleksyjny. Muszę pchnąć do przodu, rzuciłem zdania do końca, zanim zdążę zrozumieć, co jest opisane, czuję zawroty głowy, gdy je czytam.
Jedną z rzeczy, z którymi się zmagam, jest wyjaśnienie mojemu wykładowcowi matematyki, że potrzebuję prawdziwych przykładów, a nie ogólnych rozwiązań, aby się uczyć, kiedy mówi o
n by nmatrycy, której nie potrafię sobie wyobrazić, muszę pracować z 3x3 lub 4x4, a następnie Potrafię przenosić naukę / procesy do wszystkich rozmiarów matryc. Pozostaje nieugięty, że ogólne rozwiązania są jedynym sposobem na to, co nazywa „prawdziwym” westchnieniem uczenia się .źródło
Mam poważnie dysleksyjną przyjaciółkę, która dość dobrze czyta, gdy czyta przez arkusz żółtego plastiku. Lub kiedy podkreśla piekło na każdej stronie. Z jakiegoś powodu kolorowanie tekstu w jakiś sposób pomaga jej mózgowi wcierać się w glify, które widzi.
Więc może wyróżnianie składni i kolorowanie kodu pomaga?
źródło
„Uczyłem wielu programistów z dysleksją i zawsze dziwiło mnie, że łatwiej im pisać / pisać, używając IDE, niż pisać dokumenty tekstowe”.
Jestem dysleksją i programuję od 1972 roku: byłem zaskoczony, że nie mogłem nauczyć się pytona bez IDE. Nie miałem trudności z używaniem Visual Studio dla .Net itp.
Problemy z całym drukowaniem:
Błędy wynikające z niemożności zeskanowania strony tak dokładnie, jak większość innych, muszą zostać zauważone, zrozumiane, przemyślane w kontekście użytym i ostatecznie poprawione. Dysleksycy nie są świadomi błędnego czytania. Języki programowania wymagają poprawnej składni.
IDE zapewniają wizualną strukturę, która pomaga dysleksji w czytaniu i kodowaniu przy mniejszej liczbie błędów. Pojedyncze okno z podokienami do różnych zadań zapobiega zgubieniu kodera dysleksyjnego na stronie. Zmniejsza stres wizualny, podobnie jak w przypadku szyn dla kierowców.
Podobne symbole, które wydają się identyczne z dysleksją, są trudne do znalezienia i naprawienia. Automatyczne podświetlanie składni pozwala zaoszczędzić mnóstwo czasu, przeglądając kody błędów.
Uzupełnianie kodu jest obejściem dla wpisywania niewłaściwego znaku, wyszukiwanie funkcji jest bardzo pomocne.
Nie wiem, jak ludzie mogą kodować w środowisku, które pozwala wędrować oku i nie oznacza złej składni. Posiadanie właściwego IDE pozwala programować dysleksji bez straty czasu. Znajome IDE jest wygodne w pracy, podobnie jak przy użyciu narzędzia, które czuje się dobrze w dłoni.
Programiści dysleksyjni mają tendencję do myślenia wizualnego w projektowaniu bloków funkcji kodu, a nie w wierszach znaków. Każdy blok funkcjonalny musi zostać przetłumaczony na kod. Zaletą myślenia w blokach funkcjonalnych zamiast w kodzie jest to, że duże systemy nie mylą się, ponieważ do odwzorowania kodu można użyć wizualizacji systemu.
źródło
Wydaje mi się, że kodowanie zapewnia szerszy kontekst niż ogólne czytanie / pisanie, więc nie polega tak bardzo na samej analizie tekstu. [Mówiąc głównie o mechanice, a nie o zaletach intelektualnych.] Inną kwestią jest to, że można być dysleksją w jednym języku, a nie w innym. Znacznie różne języki są przetwarzane w różnych obszarach mózgu, a dysleksja po chińsku jest całkiem odmienna fizjologicznie. Może to zabrzmieć głupio, ale może niektórzy ludzie są „dysleksyjni” w programowaniu.
Moja dysleksja jest raczej łagodna, ale wciąż unikam nazw zmiennych takich jak „bdp”. Wolę też dość krótkie fragmenty kodu, nawet jeśli konstrukcje są bardziej złożone lub mniej „czytelne”. Oczywiście staram się zachować kod, który można utrzymać, ale pochylam się w kierunku zwięzłego końca spektrum.
Posiadanie IDE do kodowania kolorami, automatycznego wcięcia i innych wizualnych wskazówek jest oczywiście wspaniałe (używam emacsa). Do pisania normalnego tekstu najlepiej sprawdzam pisownię i sporadycznie korzystam z trybu konturu.
źródło
Kiedy byłem młodszy, miałem dysleksję (a przynajmniej tak mówili - zasadniczo nie mogłem przeliterować niczego i zwykle pisałem litery lub słowa wstecz, chociaż byłem w stanie czytać i wszystko inne dobrze - a przynajmniej tak myślałem) . Zawsze lubiłem pracować z komputerami. Kiedy byłem w szkole podstawowej, mieliśmy Commodore Vic20 i cały czas go programowałem. Moja mama kiedyś powiedziała, że pomyślałaby, że moja dysleksja utrudni mi pracę przy komputerze, ale wydaje się, że jest odwrotnie. Mógłbym przeliterować i czytać prawie bez incydentów podczas pracy z komputerem.
Nie przypominam sobie, żeby była to kwestia interesująca (tj. Mogłem pracować z komputerem, ponieważ było to interesujące.) Bardzo ciężko pracowałem, aby móc dobrze pisać i pisać także w innych momentach, ale po prostu tak naprawdę nigdy nie miałem problemów z pracą z komputerem.
Oczywiście w tym czasie nie pracowałem z IDE ani niczym na Commodore
źródło
Widzę wiele korzyści z programowania dla dysleksji w porównaniu z innymi zawodami.
Reguły programowania mają mniej wyjątków niż pisownia. Możesz polegać na powtarzających się wzorach; proza jest wszędzie.
Intellisense musi być ogromną korzyścią. Miło wiedzieć, że zmienna, którą właśnie zadeklarowałeś, nie została użyta, kiedy „pomyślałeś”, że właśnie ją zrobiłeś. Oprócz pisania i sprawdzania gramatyki, aplikacje piszące mogą zapewniać kontrole, które zrobi kompilator.
Pamięć krótkotrwała jest dla mnie wydawcą. Robienie prawie wszystkiego na komputerze jest bardzo przydatne.
Ważna jest również motywacja. Łatwiej jest mi czytać na tematy, które lubię; to nie sprawia, że jestem leniwy, co wielu uczniów zostaje oznakowanych tak, jakby problem uczenia się nie został zidentyfikowany.
źródło