Wygląda na to, że kod F # często wzoruje dopasowania względem typów. Na pewno match opt with | Some val -> Something(val) | None -> Different() wydaje się powszechne. Ale z punktu widzenia OOP wygląda to bardzo podobnie do przepływu kontroli opartego na sprawdzeniu typu środowiska...
Jakie są kluczowe różnice między dopasowaniem wzorców w tych dwóch językach? Nie odnoszę się do składni, ale możliwości, szczegółów implementacji, zakresu przypadków użycia i konieczności. Aplikacje Scala (np. Lift and Play) mówią z dumą o sprawności dopasowywania wzorców języków. Z drugiej strony...
Jeśli używam un uszczelniony traitlub abstract classw Scala, a następnie użyć dopasowywania wzorców, zastanawiam się, czy kompilator nie wiedzieć w czasie kompilacji dla tego konkretnego patternmatch co możliwe implementacje tej cechy / klasy są dostępne? Więc jeśli tak, to czy nie może dać...