Jest szeroko komentowany w żółtej i niezbyt żółtej prasie, że The Simpsons (serial telewizyjny) wielokrotnie przepowiadał przyszłość. Wyczerpujące artykuły online na ten temat są tutaj i tutaj . Jeśli google „simpsonowie przewidują przyszłość”, otrzymacie miliony odsłon i filmów.
Być może najbardziej niezwykłą „prognozą” (przynajmniej dla mnie) jest Trump jako prezydent USA (sporządzony w 2000 roku!). Najnowszą wydaje się legalizacja marihuany w Kanadzie .
Pytanie brzmi, dlaczego ten pozorny sukces?
Domyślam się, że: (i) Simpsonowie dokonują wielu „prognoz” (raczej budowania scenariuszy), (ii) statystycznie rzecz biorąc, odsetek trafień jest w rzeczywistości bardzo niski (nie żebym go wyliczył). Pozorny „sukces” to tylko uprzedzenie poznawcze.
źródło
Odpowiedzi:
Szybkie przemyślenia:
Udawajmy - zamiast budowania scenariuszy lub żartów - każda z linii fabuły jest przewidywaniem.
Robią wiele prognoz, więc ich błąd typu I jest bardzo wysoki, ale ich błąd typu II jest również bardzo niski. Jeśli każdy twórczy wybór przepowiada ORAZ istnieją od dziesięcioleci, to ich program jest podobny do testu medycznego, który prawie zawsze mówi, że masz jakąkolwiek chorobę, którą testujesz: prawie nigdy nie przegapisz pozytywnego przypadku, ale będziesz mówić wielu ludziom, że mają chorobę, której nie mają.
Ludzie prawdopodobnie rozważają tylko podzbiór scenariuszy („prognoz”), które są wykonalne. Gdyby kosmici odwiedzali Simpsonów, nikt nie uważałby tego za prognozę, ponieważ wiemy, że szanse na to są bardzo niskie. Zatem wszechświat prognoz, które rozważamy, jest wysoce skorelowany z wcześniejszym prawdopodobieństwem, że się spełnią - ustawia to talię na korzyść Simpsonów.
Pisarze Simpsonów to mądrzy ludzie, którzy również żyją w tym samym społeczeństwie, w którym dokonują „prognoz”. Starają się być zabawni, więc to, co robią, w sensie bayesowskim, to konstruowanie zabawnych sytuacji, które na pewno się nie wydarzy (są to nudne prognozy) i nigdy się nie wydarzy (są to absurdalne prognozy). Ponownie widzimy, że wcześniejsze prawdopodobieństwo, że te rzeczy się wydostaną układają talię w stronę Simpsonów, jest prawidłowe: jeśli piszą o rzeczach z dużym prawdopodobieństwem (np. Kanadyjskie zalegalizowanie chwastów), nie powinniśmy być zbyt zaskoczeni, gdy ich prognozy są poprawne.
Nie ma limitu czasu na ich przewidywania. To daje nam nieograniczoną liczbę „prób” (powiedzmy, że jednostką analizy są dni lub wybory, cykle informacyjne lub kariery celebrytów itp.), A wszystko, co musimy zrobić, to raz poznać prawdę, a Simpsonowie mają „rację”. „
Gdy weźmiesz pod uwagę wszystkie te kwestie razem, możemy zobaczyć, że dokonanie mnóstwa prognoz na nieograniczoną liczbę prób, w których musisz trafić tylko raz, aby być „poprawnym”, a ludzie określają „sukces”, ignorując błędy typu I i kształtując wszechświat możliwy jako rzeczy z pewnym prawdopodobieństwem wystąpienia, a sami twórcy generalnie przewidują w obszarach, które mają pewne wcześniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia - możemy dojść do wniosku, że Simpsonowie mogą „przewidzieć przyszłość”.
źródło
To rzeczywiście imponująca prognoza, ale jest mniej dziwaczna, niż zapewne wiesz. W odniesieniu do tej prognozy warto pamiętać, że nawet w 2000 r. Trump stał się popularną postacią biznesową w USA i zasłynął dobrze w dziedzinie rozrywki i polityki, w tym przerwanej prezydencji. W latach 80. 90. Trump regularnie wypowiadał się na tematy polityczne i publikował różne reklamy w gazetach przedstawiające jego poglądy na politykę zagraniczną i kontrolę przestępczości. W 1999 r. Starał się o kandydaturę na prezydenta nominowanego do Partii Reform USA , ale wycofał się z próby kandydowania w lutym 2000 r., Powołując się na problemy z partią. Wskazał, że może kandydować na prezydenta w przyszłych wyborach.
Trump był jedną z najbardziej podziwianych postaci biznesowych lat 80. i 90. Zrobił udaną karierę w nieruchomościach w Nowym Jorku, a także często występował w kulturze popularnej (np. W roli samego siebie w filmie Home Alone II z 1992 roku ). Regularnie udzielał wywiadów w mediach dotyczących kwestii politycznych i społecznych w Nowym Jorku. We wrześniu 1987 roku opublikował dużą reklamę w wielu gazetach, reklamując swoje poglądy na temat polityki zagranicznej (patrz np. Ten artykuł NYT ). Jego rzecznik powiedział mediom: „Absolutnie nie ma planu kandydowania na burmistrza, gubernatora lub senatora Stanów Zjednoczonych. Nie będzie komentował Prezydencji”. W 1989 roku, w okresie wysokiej przestępczości w Nowym Jorku, opublikował kolejną reklamęwzywając do przywrócenia kary śmierci i zwiększenia liczby policji. W sondażu Gallupa z 1989 r. Był wymieniony jako dziesiąty najbardziej podziwiany człowiek w Ameryce.
Oprócz The Simpsons pojawiło się wiele innych elementów popularnej rozrywki, w których Trump dążył do prezydentury mniej więcej w tym samym czasie. Teledysk do piosenki Rage Against the Machine z 1999 roku „Sleep Now in the Fire” pokazuje zespół prowadzący koncert na Wall Street, z mieszanką head-bangerów i bankierów, oraz jednego z bankierów trzymających znak promujący Prezydencki przebieg Trumpa w 2000 r. (O 1:04 min).
Odcinek The Simpsons, o którym mówisz, prawdopodobnie został napisany w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w 2000 r., Więc pisarze byliby świadomi, że Trump jest kandydatem na mniejszą partię. Jest prawdopodobne, że odcinek wyśmiewał się z faktu, że był (na tym etapie) kandydatem zewnętrznym do mniejszej partii, który cieszył się populistycznym poparciem, ale raczej nie wygrał. Przerwana kandydatura Trumpa na prezydenta w 2000 r. Zapowiedziała jego późniejsze biegi, a nawet kiedy wycofał się z tej próby, wskazał, że może znowu uciekać. W styczniu 2000 r. Przed wycofaniem się z prezydenckiej kampanii wydał książkę polityczną „The America We zasługujemy” .
Podejrzewam, że ten odcinek The Simpsons tylko naśmiewał się z możliwej przyszłości z populistycznym kandydatem, który brał udział w małej imprezie. Jednak nawet wtedy nietrudno było wyobrazić sobie, że Trump będzie kandydował ponownie na prezydenta. Jest to z pewnością imponująca prognoza, ale mniej, jeśli znasz historię Trumpa w polityce.
źródło