Dlaczego nowsze wersje systemu Windows nadal używają plików skrótów zamiast dowiązań symbolicznych?

Windows XP i nowsze wersje obsługują dowiązania symboliczne. Jednak system Windows nadal korzysta z plików skrótów (które zasadniczo przechowują lokalizację połączonego pliku jako tekst). Dlaczego?

Chyba z wielu powodów

1. Możesz przechowywać różne poziomy kompatybilności z kilkoma różnymi skrótami do tego samego pliku EXE, ponieważ są one interpretowane przez powłokę, a nie przez system plików.
2. Niektóre łącza skrótów w rzeczywistości nie istnieją w systemie plików. Niektóre z nich są po prostu odniesieniami do GUID lub specjalnych ciągów interpretowanych przez powłokę.
3. Nie można włączać przełączników w dowiązaniu symbolicznym. Oczywiście możesz wskazać plik EXE, ale nie możesz podać mu żadnych dalszych argumentów.
4. Nie możesz wybrać ikony dla dowiązania symbolicznego.
5. W dowiązaniu symbolicznym nie możesz wybrać katalogu, z którego chcesz pracować.
6. Pliki skrótów nie muszą tylko wskazywać plików, mogą to być hiperłącza lub łącza protokołu (w przypadku pliku .URL).
7. Pliki LNK mogą istnieć w dowolnym systemie plików. Dowiązania symboliczne są obsługiwane przez sam system plików, w przypadku Windows, NTFS.
8. Nie ma potrzeby ich zastępować. Działają, są niewielkie, można je w przyszłości zwiększyć, jeśli kiedykolwiek będzie potrzeba dodania do nich większej liczby funkcji niż wymienione powyżej.
9. Do utworzenia dowiązania symbolicznego wymagane są uprawnienia administracyjne (Z dobrego powodu - w przeciwnym razie przekierowanie niewinnych plików do złośliwych plików może być wykonane przy bardzo niewielkiej pracy)

Powodów będzie więcej niż to, ale myślę, że to wystarczy, aby zacząć :) - Link tutaj zapewnia @grawity , który pozwoli na dalsze czytanie części tego tematu.

Dowiązanie symboliczne to nic innego jak ścieżka zamknięta w bardzo małej ilości magii systemu plików. Istnieje wiele sposobów, w jakie może stać się nieważny („uszkodzony”), z których większość wymaga zmiany nazwy jednego lub więcej plików lub katalogów. Ponieważ system Windows jest oprogramowaniem konsumenckim, może istnieć wiele bardzo źle zaprojektowanych programów działających w „typowej” instalacji. W rezultacie tego rodzaju uszkodzenia jest o wiele trudniejsze do uniknięcia niż na serwerze, na którym (teoretycznie) każdy program, który dotyka dysku, jest znaną wielkością.

Skróty są odporne na większość form złamania, ponieważ śledzą swoje cele niezależnie od ścieżki. Dzięki temu są bardziej przyjazne dla użytkownika. Są one specjalnie zaprojektowane dla konsumentów, z podejściem „po prostu rób, co mam na myśli i nie zawracaj mi głowy szczegółami”.

Teraz możesz do tego użyć twardych linków (do pewnego stopnia), ale twarde linki mają wiele skomplikowanych właściwości, które sprawiają, że nie nadają się do użytku konsumenckiego. W szczególności pliki otrzymują nowe numery i-węzłów zbyt łatwo, a niektóre programy do tworzenia kopii zapasowych psują się dość spektakularnie w przypadku twardych łączy. Ten pierwszy można (być może) rozwiązać za pomocą tunelowania systemu plików (co w rzeczywistości jest sposobem, w jaki skróty rozwiązują powiązany problem), ale ten drugi jest znacznie trudniejszym problemem.

(Prawdopodobnie powinienem również zauważyć, że „rozwiązywanie” twardych łączy za pomocą tunelowania jest zdecydowanie niepraktyczne, ponieważ nie chodzi tylko o ponowne dołączanie metadanych, które „zostały zgubione”. I-węzły są powiązane w schemacie alokacji dysku, więc nie można po prostu arbitralnie scalić lub ponownie przypisaj je po fakcie bez odrobiny pracy nóg. Ponieważ skróty używają innych metadanych, które można łatwo tunelować, takich jak czas tworzenia, nie mają tego problemu).