Jaka jest różnica między szybkim a pełnym formatem?

Instaluję system Windows XP na komputerze i ponownie doszedłem do punktu, w którym prosi o wybranie między szybkim a pełnym formatem. Jaka jest różnica? Wiem, że w instalacjach Windows 7 i 8 domyślnie wykonuje szybkie formaty. Czy jest jakaś różnica między nimi pod względem ryzyka lub spójności?

Termin formatowanie jest używany do różnych rzeczy.

Najpierw służy do niskopoziomowego formatowania dysku twardego. Obejmuje to zabranie dysku i podzielenie go na małe jednostki - bloki, do których system operacyjny może uzyskać dostęp. Obecnie producenci konfigurują rozmiar sektora (np. 512 bajtów lub 4096 bajtów) i formatują dysk na niskim poziomie. Zwykle użytkownik nie może już formatować dysku twardego na niskim poziomie.

Drugie formatowanie służy do formatowania na wysokim poziomie dysku twardego. Oznacza to, że system operacyjny zapisuje strukturę systemu plików na dysku. Na przykład w starym dobrym FAT (tablica alokacji plików) system zapisuje sektor rozruchowy w pierwszym sektorze dysku, a pusty FAT w kolejnych sektorach. Puste w tym przypadku oznacza, że ​​wszystkie wpisy w tabeli alokacji plików są oznaczone jako nieużywane.

Formatowanie na wysokim poziomie może obejmować skanowanie dysku w poszukiwaniu uszkodzonych sektorów (sprawdź, czy każdy sektor można odczytać) i może obejmować zapisywanie zer do wszystkich sektorów danych na dysku.

Podczas formatowania dysku system Windows XP wykonuje format wysokiego poziomu i zapisuje na nim strukturę systemu plików. Kiedy mówisz pełny format, wtedy Windows XP skanuje również wszystkie sektory na dysku w poszukiwaniu uszkodzonych sektorów (patrz MSKB ). Od systemu Windows Vista pełny format zapisuje zera we wszystkich sektorach danych (patrz MSKB ). Dostęp do każdego sektora na dysku zajmuje znacznie więcej czasu niż szybki format, w którym zapisywane są tylko bloki zawierające strukturę systemu plików. Tak więc zwykle potrzebny jest szybki format, ponieważ jest on znacznie szybszy. Ale są przypadki, w których możesz chcieć zrobić pełny format.

1. Możesz mieć dysk, który chcesz zniszczyć lub rozdać. Jeśli po prostu sformatujesz szybko, dane pliku będą nadal na płycie, tylko struktura systemu plików (nazwy plików i informacje, gdzie pliki są przechowywane na dysku) zostaną usunięte. W przypadku wyspecjalizowanych programów ktoś może spróbować „cofnąć usunięcie” plików - dane nadal tam są, zadaniem programu jest odgadnięcie / poznanie, który blok danych należy do którego pliku.
2. Możesz nie być pewien, czy dysk twardy jest w dobrym stanie. Zatem pełny format jest dobrym pomysłem, ponieważ uzyskuje dostęp do każdego sektora, więc jeśli jakikolwiek sektor jest zły, zostanie to rozpoznane. W szybkim formacie tylko kilka sektorów zostanie zapisanych. Pech kończy się udanym szybkim formatowaniem, a gdy później chcesz zapisać dane na dysku, kończy się to niepowodzeniem. W takim razie prawdopodobnie wolałbyś, abyś zrobił pełny format, który sprawdził całą płytę od samego początku. Oczywiście zawsze możesz później uruchomić program „chkdsk / r”, aby przeskanować dysk w poszukiwaniu uszkodzonych sektorów.

Pytałeś o ryzyko i spójność. Pisałem o ryzyku powyżej. Jeśli chodzi o spójność, nie ma różnicy. W każdym formacie system operacyjny zapisuje strukturę systemu plików, która jest punktem wyjścia dla każdego dostępu do systemu plików. Nie ma znaczenia, czy nieużywane sektory zostaną wyzerowane lub wypełnione losowymi danymi.

Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z artykułem Wikipedia dotyczącym formatowania .

Pełny format sprawdza uszkodzone sektory na dysku po sformatowaniu. Ta kontrola jest odpowiedzialna przez większość czasu potrzebnego do sformatowania.

Szybki format pomija tę kontrolę.

Jeśli wybierzesz opcję Szybki format, format usuwa pliki z partycji, ale nie skanuje dysku w poszukiwaniu uszkodzonych sektorów. Ta opcja jest najlepsza, gdy dysk twardy został wcześniej sformatowany i masz pewność, że dysk twardy nie jest uszkodzony ani zawiera uszkodzonych sektorów. Może to stanowić problem później, ponieważ uszkodzone sektory, które nie są zlokalizowane, mogą spowodować uszkodzenie dysku twardego. Na przykład, jeśli dane zostaną później zainstalowane w tym „złym sektorze”, dane odczytają błędy lub uszkodzone pliki.

Mówiąc najprościej, Pełny format naprawdę przeszukuje dysk twardy od zera, odbudowuje wszystkie struktury plików i skanuje dysk, aby upewnić się, że wszystko jest na zadowalającym poziomie. Z drugiej strony, format szybki polega na umieszczeniu pustej tabeli FAT i katalogu bez sprawdzania, czy występują uszkodzone sektory.

Źródło: http://www.extremetech.com/extreme/80478-tech-myth-2-quick-format-vs-full-format