Dark Flow: statystyczne ograniczenia istnienia

Dark Flow jest ostatnio często używany jako termin, szczególnie z najnowszymi wynikami Plancka.

New Scientist poinformował w zeszłym roku, że jest to teraz statystycznie nieprawdopodobne, ale artykuł Atrio Barandela wspomniany w artykule wątpi w statystyczną istotność pomiaru dipola przez zespół Plancka.

Chciałbym wiedzieć, jakie ograniczenia obserwacyjne leżą na jego istnieniu jako zjawisku fizycznym (atraktor olbrzymi / wieloświat / nowy region czasoprzestrzeni / inna dziwność), a nie tylko statystyczna anomalia w ogólnym rozkładzie materii, tj. Jakie przyszłe obserwacje mogłyby udowodnić lub obalić tę teorię?

Dipol w tle mikrofalowym wskazuje ruch Drogi Mlecznej, a zatem całej Grupy Lokalnej, co najmniej około 600 km / s w określonym kierunku. Prostym wyjaśnieniem jest to, że nieregularności gęstości w pobliżu supergromad i pustek powodują przyspieszenie grawitacyjne netto, które wraz z wiekiem wszechświata powodowało tę prędkość. Szereg supergromad (Hydra-Centaurus, Shapley i Norma) zbiegają się wzdłuż tego kierunku i rozsądnie pasują do obrazu. Istnieją również duże puste przestrzenie w przeciwnym kierunku.
Istnieją dwa podstawowe sposoby ilościowego zrozumienia przyczyny. Można dokonać pomiaru lokalnych przepływów wokół tych supergromad i pustek, aby określić ich masy, a tym samym ich wpływ netto na prędkość MW. Czy też można spróbować zmierzyć „ruch dipolowy” na większych skalach, czyli przy jakiej skali wielkości ruch ten spada do 300 km / s, a jaką skalę spada do wartości zbliżonej do 0? Wiele grup próbowało to zrobić, a wyniki nie są zgodne. W szczególności jedna grupa nie znalazła żadnego ruchu w ruchu na dość duże odległości. Dlatego zaproponowano alternatywne wyjaśnienie, że ruch dipola jest pierwotny i wynika z obiektów poza horyzontem, które oddziaływały z nami przed inflacją.

Czy kiedykolwiek to załatwimy? Jestem pewien, że w końcu to zrobimy. Jest wiele pracy do wykonania pomiaru odległości galaktyk do około 100 Mpc z coraz większą dokładnością przy użyciu nowych metod (SN Type 1a, wahania jasności powierzchni, Tip of the Red Giant Branch) i większych teleskopów z lepszym oprzyrządowaniem, a następnie modelowaniem osobliwy przepływ na wszystkich skalach. Jeśli lokalny rozkład materii nie jest w stanie w pełni wyjaśnić momentu dipolowego w MWB, być może konieczny będzie Ciemny Przepływ sprzed inflacji, aby to wyjaśnić.