Jak przestać mylić moją królową?

Mam szczególnie zły nawyk, kiedy gram w szachy. Gram dość dobrze (przynajmniej według ludzi, z którymi gram) i jestem ostrożny z moimi utworami. Ale w około 80% gier, w które gram, gdy osiągnę dobrą pozycję - jeden lub dwa elementy do przodu i kontroluję większość planszy - prawie zawsze poruszam swoją królową, aby coś zaatakować, a następnie ją stracić. Jest to zwykle spowodowane niedocenianym zagrożeniem (czasami widziałem to zagrożenie jeszcze raz lub dwa).

Czy jest to rozpoznany problem dla wielu graczy, czy to tylko ja? Jeśli zostanie rozpoznany, czy są jakieś zalecane strategie jego przezwyciężenia?

Z pewnością nie tylko ty. Podczas gdy opisujesz szczególny martwy punkt dotyczący twojej królowej, bardziej ogólne zjawisko wyrzucania sporych korzyści jest bardzo powszechne w szachach i może być trudne do wykopania. Oto dobrze powiedziane powiedzenie, które wydaje się wynikać z wieloletniego mistrza USA Franka Marshalla (a ja parafrazuję):

W szachach najtrudniej jest wygrać wygraną.

Czytałem też ludzi takich jak Vladimir Kramnik, podobnie jak tysiące innych, jestem tego pewien. Więc tego rodzaju rzeczy wpływają na najlepszych, nie tylko na ciebie. Powodem tego rodzaju trudności może być wiele przyczyn (np. Uparty, wyzywający opór gracza po przegranej stronie), ale głównym czynnikiem, który może zwyciężyć sam gracz, jest po prostu uniknięcie zbyt szybkiego „relaksu”. W końcu, jak pokazują twoje doświadczenia, nawet ogromna korzyść materialna może zniknąć, jeśli choć trochę opuścisz swoją czujność i zmiażdżysz królową.

Coś, co zauważyłem dawno temu w swoich własnych grach, to to, że jeśli pozwolę sobie podczas gry, nawet po prostu krótko wyobrażam sobie przyszłość, w której już wygrałem (np. Hipotetyczne myśli o tym, z kim będę grał w następnej rundzie turnieju kiedy wygrałem ), wtedy rzeczy często stają się znacznie trudniejsze do końca, nawet jeśli natychmiast złapię się na fakcie i skupię się na grze. Czy to prawda, czy wszystko w mojej głowie? To nie ma znaczenia, ponieważ jeśli jest w mojej głowie, to wystarczy, aby wpłynąć na moją grę w szachy.

Odmowa rozważyć każdą Wygrany mecz aż to rzeczywiście koniec, połączony ze stałą czujność taktycznym będzie przejść długą drogę, aby uniknąć pułapki już opisany. Oczywiście sposób, w jaki można to zorganizować we własnej głowie, będzie różny dla różnych osób, ale to ogólne podejście jest ważne. Zasadniczo to, co tu mówię, idzie w parze z przyjemnym punktem, który Wes w swojej odpowiedzi (spowolnij, odetchnij przed ruchem); traktuj każdy ruch w grze tak samo poważnie, jak każdy inny, niezależnie od tego, czy jest to pierwszy ruch w grze, czy też masz trzy pionki, ponieważ okrutna prawda szachowa polega na tym, że genialne ruchy w całej grze można zniszczyć za pomocą jeden zły.

Wygląda na to, że próbujesz „popychać” rzeczy, gdy tylko będziesz dalej. Więc umieść swoją królową na froncie i „oderwij się”.

Powinno być inaczej. Kiedy już będziesz na czele, pozwól innym pionkom walczyć i utrzymaj swoją królową w rezerwie (z wyjątkiem zamiany drugiej królowej). Ostatecznie skończysz z pionkiem przed sobą, z królowymi poza planszą. Wtedy twój dodatkowy kawałek wygra.

Grasz w szybkie szachy? Jeśli nie: przed dotknięciem czegokolwiek na planszy weź głęboki oddech i dwukrotnie lub trzykrotnie sprawdź rozważany ruch; może nawet zmusisz się do poświęcenia dodatkowej minuty na sprawdzenie ruchu po tym, jak podejmiesz decyzję. Spróbuj dowiedzieć się, jaki byłby najlepszy ruch przeciwnika w odpowiedzi na twój ruch. Jestem pewien, że istnieje wiele innych technik, które pomogą ci nie popełnić błędu, ale mam nadzieję, że to pomoże Ci zacząć.

Jeśli grasz w szybkie szachy, to tak, błędy są stosunkowo częste.

W przypadku standardowych kontroli czasu powinno to zdarzyć się tylko początkującym (z częstotliwością uważaną za rzadszą) i nie różni się niczym od innych taktycznych błędów (chyba że masz problem tylko z królową, ale nie z innymi częściami, to sprawdź z certyfikowanym psychologiem). Aby przyspieszyć kontrolę czasu, ćwicz więcej i popraw swoją taktykę (prawdopodobnie więcej z tych drugich).

Na koniec mogę dodać następujący cytat Teichmanna:

Szachy to taktyka 99%.

Oczywiście cytat nie jest w 100% dokładny, ale ogólnie odzwierciedla grę pomiędzy graczami pod kontrolą siły mistrza, więc nie czuj się źle, chyba że planujesz zostać mistrzem. Mistrzowie mogą stracić królową, ale nie prostą taktykę, ponieważ powinni umieć obliczyć dłuższe linie i widzieć głębiej.

Wierzę, że jest coś w twoim sposobie myślenia i sposobie mentalnego zarządzania grą od samego początku.

Gram osobiście od około 40 lat, trenuję taktycznie i studiuję sporo teorii otwierającej, a także świetne gry.

Potrafię rozwiązywać dość wysokie problemy taktyczne o tempie powyżej 2,2k w tempie szachowym bez większych problemów.

Jednak to wciąż nie powstrzymuje mnie przed popełnieniem średnio jednego strasznego błędu na rzeczywistą grę podczas grania 15 + 15 klasycznych gier na lichess.

Najgorsze jest to, że kiedy faktycznie patrzę na analizę komputerową i próbuję zrozumieć, w jaki sposób mogę popełnić ten błąd, często trudno mi to rozgryźć.

Zawsze jest jakiś powód, ale często po prostu nie wystarczy wyjaśnić sam błąd.

Uważam, że ma to związek z tym, jak zbudowałeś swój podstawowy system przetwarzania szachów na samym początku. Ja osobiście uczyłem się szachów, gdy byłem młody przez zbyt pewnego siebie i niewykwalifikowanego gracza. Prawdopodobnie nie mógłby nawet utrzymać 1200 na lichess ...

Uważam, że bardzo trudno wyleczyć tego rodzaju problemy, ponieważ są one zakorzenione głęboko w „podstawowym systemie szachowym”

Jedyny sposób wymagałby długotrwałego wysiłku, aby całkowicie wymusić nowy sposób radzenia sobie z grą. Im dłużej używasz wadliwego systemu podstawowego, tym trudniej się go pozbyć ...

Osobiście doszedłem do wniosku, że ilość ciągłych wysiłków, które musiałbym włożyć w przekształcanie tego systemu, znacznie wykracza poza motywację, którą muszę osiągnąć, by osiągnąć efekt końcowy.

Jedyną rzeczą, którą uznałem za dość skuteczną, było zmuszenie mnie do gry tak, jakbym był przeciwnikiem, i zakończenie gry, która byłaby sprzeczna z „moimi” planami.

Nie powstrzymuje mnie to od pomyłek, ale wystarcza inny sposób na zatrzymanie gry, aby zmniejszyć częstotliwość tych błędów. Niestety ten proces myślowy jest dla mnie dość nudny i wolę po prostu nie grać niż zawracać sobie głowę czymś, co mi się nie podoba.

Więc po prostu gram w szybkie szachy, mając nadzieję na powstanie jakiegoś miłego problemu, takiego jak pozycja ...

Mylę też wiele. Wymieniam więc królowe przy każdej okazji, aby nie mogłem tego zrobić.