Nauczanie dzieciom pomysłów na grę końcową

Szukam porad i wskazówek dotyczących nauczania małych dzieci na temat pomysłów na grę końcową. (Powiedz dla dzieci w wieku ~ 8 lat). Pytam konkretnie o mojego siostrzeńca, ale widziałem, że przytrafiło się to także innym dzieciom. Często wiedzą, jak kojarzyć z K + R vs K, K + Q vs K i tym podobne.

W swoich rzeczywistych grach uzyskają dobrą pozycję (często nawet przewagę nad sztuką), a następnie będą się kręcić zamiast rzucać siatkę godową. Oto interesująca rzecz: jeśli mojemu siostrzeńcowi pokazano partnera w 2 lub 3, zwykle to rozgryza. Ale we własnych grach wydaje się szczęśliwy, że wciąż wykonuje ruchy.

Wszelkie sugestie i wskazówki dotyczące linków / książek od rodziców, autokary mile widziane.

Jednym z wielkich zasobów do nauczania szachów dla dzieci jest www.chesskid.com . W szczególności, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat nauczania gry końcowej dla dzieci, możesz sprawdzić artykuły chesskid.com na temat gier końcowych . Proste wyszukiwanie w Google przyniesie ci o wiele więcej wyników, ale to powinno zacząć.

Moim zdaniem, powód, dla którego dzieci i dorośli w ogóle rozwiązują problemy taktyczne w oderwaniu, ale zawodzą ten sam problem taktyczny w rzeczywistej grze, jest z różnych powodów, z których niektóre mogą obejmować i nie mieć określonej kolejności:

• Nerwy - Rozwiązanie zagadki końcowej bez martwienia się o przeciwnika lub brak gapienia się w przeciwnika jest o wiele łatwiejsze. To jedyny cel. On nie chce kogoś pobić.

• Celem jest rozwiązanie problemu w odizolowanej układance gry końcowej, ale w prawdziwej grze celem jest zwycięstwo, dlatego może on zgubić się na pozycji i zapomnieć o schemacie gry końcowej.

• Nauka rozpoznawania wzorców gry końcowej w rzeczywistej grze jest również kluczem do nauki, jak ją rozwiązać w trakcie gry, a nie tylko z kilkoma elementami na planszy.

Jednym z pomysłów jest to, że po tym, jak zagrał w grę, jeśli coś przeoczył, a nawet nie, przejdź z nim do końca i sprawdź, czy rozpoznaje.

Wygląda na to, że nie do końca rozumiał, że celem robienia ruchów jest wygrana w końcu.

Zaletą elementu jest po prostu sposób na zdobycie większej przewagi (często królowej poprzez awans), aby łatwo zmiażdżyć obronę i partnera. Przynajmniej do tego skorzystałbym z przewagą elementów. Jeśli nie mają jeszcze przewagi, spróbuj ją zdobyć¹. Jednak nie nazwałbym tego grą końcową².

Teraz, gdy mam 8 lat, myślę, że to nastąpi, gdy dorośnie i myśli bardziej w kategoriach bramek w walce, a mniej w grze, w której grasz zgodnie z pewnymi zasadami. Nie sądzę, że powinieneś się tym martwić, jeśli jest szczęśliwy . Przynajmniej dopóki nie zacznie go bić sam „a teraz co”.

To pytanie może być interesujące.

¹ Nie miałbym nic przeciwko uczynieniu przechwytywania pionków pierwszym celem młodego gracza, gdy tylko dowie się, że mat to koniec gry. Jeśli przegra gry, wyprzedzając materiał, nauczy się różnicy.
² Według mnie gra końcowa dotyczy bardziej równych pozycji, jak wygrywać, a nie rysować, lub jak uzyskać przewagę w grze końcowej. Nazywałbym kończenie gry przewagą kawałka raczej „kończeniem pracy”.

Aron Nimzowitsch opisał to w swojej klasycznej (no cóż, wszystkie jego książki są klasyczne) autobiografii „How I Became a Grandmaster at Chess”.