Czy pionki wspierające pionki to dobra strategia otwarcia?

W mojej strategii otwierania w większości szachów, w które gram, zwykle przesuwam pionki do przodu o dwa, a następnie o naprzemienną strategię, dopóki moje pionki nie będą miały kształtu WWW. W ten sposób, jeśli ktoś weźmie pionka na górze, pionek na dole może pomścić pionka, niszcząc go. Użyłem tej strategii tylko podczas otwierania, z różną skutecznością. Czy istnieje lepszy sposób realizacji tej strategii bez zbytniego oddalania się od jej rdzenia?

EDYCJA : Próba zapisu algebraicznego: itd. Jeśli A wynosi 3, to B wynosi 4, a C ponownie 3. Jeśli jednak A wynosi 4, B to 3, a C to 4. To skutecznie czyni jednego z moich biskupów bezużytecznym.1. a3(a4)2. b4(b3)

Używanie pionków do podparcia pionów jest powszechną praktyką. Wydaje się jednak, że posuwasz się za daleko; na początku gry prawdopodobnie chcesz skupić się na kontrolowaniu centrum i wprowadzeniu do gry niektórych elementów.

Poruszanie pionkami bez powodu może powodować dziury i sprowadzać co najmniej jednego biskupa do bezużyteczności. Może sprawić, że twój król będzie trudny do obrony.

Zagraj w niektóre gry mistrzowskie i zobacz, jak to robią; nie poruszają dużo pionków.

Może. Z tego, co wiem, w teorii otwierającej najbliższą rzeczą, którą opisujesz, jest Stonewall . Kilka rzeczy do zapamiętania:

• komputery szachowe były wrażliwe na Stonewall, ponieważ pozycje zwykle nie mają wyraźnych linii taktycznych
• może to dać ci łatwą wczesną grę, ponieważ niedoświadczeni gracze nie wiedzą, jak ją zatrzymać
• jeśli twoje pionki WWW znajdują się na białych kwadratach, twój czarny biskup jest cenniejszy niż twój biały biskup (i odwrotnie), więc nie powinieneś wymieniać swojego najcenniejszego biskupa wcześniej, pozostawi to dziury w twojej pozycji i twój przeciwnik będzie mógł umieścić elementy, które nie zostaną łatwo usunięte z tych otworów

Zamiast polecać książki na ten temat (sam nie gram w ścianie stonewall) polecę tę playlistę na youtube na ścianie stonewall.

Ponieważ nie znasz jeszcze notacji algebraicznej, może to być bardziej przydatne na początek niż książka.

Twoja strategia otwarcia nie pozwala w pełni wykorzystać twoich elementów, a ja nie mówię tylko o jednym biskupie, w którym przebywasz w klatce („ zły biskup ”).

Wasze pionki też nie są używane sprytnie. Rozważ trzy pionki obok siebie o tej samej wartości. Kontrolują do 5 pól przed sobą. Ponieważ są to twoje najtańsze pionki, skutecznie zaprzeczają tym kwadratom szybkim drobnym i burmistrzom twojego przeciwnika. Tworzą zakazane terytorium. Następnie przesuń pionka w środkowej pozycji o jeden poziom wyżej. Teraz stworzyłeś dziury, przez które wróg mógłby wejść w szeregi najbliżej twojego króla. Jest to konstrukcja znacznie słabsza, chociaż niektóre pionki się zasłaniają. Ale wytworzyłeś słabe, niekontrolowane kwadraty, które wróg może wykorzystać do penetracji. To tak, jakby mieć silny mur zamkowy, ale pozostawić szeroko otwarte drzwi wejściowe. Więc nawet jeśli mogłoby to wyglądać na bardziej wytrzymałe, nie jest.

Zdolności innych twoich elementów również zostaną stłumione. Nie poruszają się, gdy zamiast tego poruszasz pionkami, chociaż są silniejsze niż pionki. Możesz zadawać większe obrażenia za pomocą mniejszych i większych elementów. Przez większość czasu celem otwarcia jest jak najszybsze rozwinięcie twoich elementów. Jeśli możesz zaatakować z pełną siłą, podczas gdy przeciwnik wciąż ma całą swoją broń w schowku, wygrasz. Twoje duże ograniczenie ruchów pionkami oznacza, że ​​będziesz obrońcą, ponieważ szanse na to, że twój przeciwnik jest szybszy od ciebie w rozpoczęciu ataku.

Jeśli naprawdę lubisz zamknięte pozycje, w których akcja jest nieco opóźniona, wybierz Colle, Stonewall lub coś podobnego, ale nie polegaj całkowicie na pionkach. Ponieważ nie wykorzystasz w pełni potencjału swoich elementów, przegrasz z kimś, kto to zrobi.

Pamiętaj, że twoje pionki nigdy nie mogą się cofać! Każdy ruch pionka, który wykonujesz, tworzy kwadraty, których nigdy nie będziesz w stanie objąć tym pionkiem. Jeśli grasz w 1.a2-a3, kwadrat b3 jest osłabiony, ponieważ jest jeden pionek mniejszy, który może go bronić przez resztę gry. Unikanie takiej słabości jest szczególnie ważne przed królem - gdy wykonasz kilka ruchów pionkiem na jednym skrzydle, tak naprawdę nie chcesz już tak zamykać.

Dlatego należy przesunąć pionek tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają wady. Oczywiście nie da się obejść bez ruchów pionkami, ale powinny mieć cel.

Tego rodzaju rzeczy opisano w pierwszej grze „Chess Master vs. Chess Amateur” Euwe & Meiden. Po trzecim ruchu Białego skutkującym następującą pozycją:

Piszą: „Najprawdopodobniej początkujący wykonał ten ruch, ponieważ był zafascynowany konfiguracją pionka a4-b3-c2 (konwersja z algebraicznego na opisową), a nie dlatego, że rozumiał jego podstawowe znaczenie w stosunku do wymagań stanowiska”

Myślę, że posuwasz się za daleko, przynajmniej na początku. Na początku powinieneś przenieść maksymalnie 1 lub 2 pionki, ale wyciągnij kilka większych elementów, aby przejąć kontrolę nad centrum, takich jak rycerze i biskupi. Jeśli najpierw poruszysz pionkami, a przeciwnik wyrzuci swoją główną artylerię, wkrótce będziesz poważnie opóźniony w rozwoju.

Problem ze strategią PAWN „jeża” polega na tym, że ściskasz swoje kawałki. Ponadto wydawanie ruchów na pionki oznacza, że ​​twoje pionki nie będą się ruszać później.

Jeśli twój przeciwnik ma dobrą kombinację ruchów pionka i pionka, może być w stanie poświęcić mniejszy pionek, powiedzmy, dwa pionki, a następnie przytłoczyć cię lepszą aktywnością pionka.

Spójrz na francuską obronę . Więc myślę, że jeśli częścią teorii Otwarcia jest zdobywanie łańcuchów pionków i ich utrzymywanie, nie mogą być wcale takie złe. :)

Komentarz na temat Jeża naprawdę przykuł moją uwagę. Stwierdzenie, że dręczy to po prostu komentarz kogoś, kto tego nie rozumie.

Tradycyjna strategia szachowa byłaby niezadowolona z ustawienia Blacka, ponieważ jego pionki mają mało miejsca na manewrowanie. Na początku lat siedemdziesiątych „jeż” był ogólnym terminem określającym każdą konfigurację, która była ciasna, defensywna i trudna do ataku ”, ale dziś odnosi się konkretnie do tej formacji. Jeż po raz pierwszy został gruntownie przeanalizowany w latach 70., kiedy gracze zaczęli doceniać bogatą różnorodność strategicznych pomysłów, które z niego wynikły. Podczas gdy pozycja Blacka jest ciasna, jest również względnie wolna od słabości. Biały nie ma oczywistego sposobu na atakowanie struktury pionka Blacka, ale jak wspomniano powyżej, Black ma do dyspozycji kilka metod tworzenia kontry. W ten sposób jeż zachował swoją popularność jako system rozwoju we współczesnej praktyce. Połączyć