Jeśli banki generują pieniądze, pożyczając je, jak podejmują jakiekolwiek ryzyko?

Kiedy pożyczam pieniądze komuś, a ten nie spłaca pieniędzy, tracę pieniądze. Mogę tylko pożyczać pieniądze, które posiadam (lub pożyczam). Rozumiem, że kiedy bank pożycza pieniądze, pieniądze te powstają w momencie ich pożyczenia. Jeśli tak, to w jaki sposób bank podejmuje ryzyko pożyczenia kredytu, biorąc pod uwagę, że nie jest on jego właścicielem?

Wypróbuj magię podwójnego księgowania, aby przekonać się, że tworzenie pieniędzy nie od razu zwiększa wartość banku. Początkowo pożyczka jest dopasowywana do depozytu, a to jest tworzenie tego, co faktycznie jest pieniędzmi:

• Bank A ma aktywa: nowo utworzoną pożyczkę dla klienta B
• Bank A ma zobowiązanie: nowo utworzony depozyt B w banku A, który B może wydać

B wydaje następnie kwotę na rzecz C, który dokonuje przelewu na konto D, a depozyt jest przekazywany na polecenie B na konto C. Teraz

• Bank A ma aktywa: pożyczkę dla B
• Bank A ma zobowiązanie: Bank A jest winien pieniądze bankowi D.
• Bank D ma aktywa: Bank A jest winny pieniądze Bankowi D.
• Bank D ma zobowiązanie: depozyt C w banku D

Bank A musi teraz rozliczać się z Bankiem D: może się to zdarzyć poprzez rozliczenia, jeśli inni klienci przenoszą pieniądze do Banku A, ale łatwiej jest sobie wyobrazić, że Bank A nakazuje bankowi centralnemu przekazać część depozytów rezerwowych A bankowi D. Bank A ma więc aktywa, a mianowicie pożyczkę na rzecz B, ale zostało to zrównoważone przez wzrost zobowiązań lub zmniejszenie innych aktywów. Podobnie Bank D ma wzrost aktywów, kompensowany zobowiązaniem wobec C. Utworzone pieniądze są teraz depozytem C w D, który C może wydać.

Załóżmy, że pożyczka na rzecz B ulega zepsuciu i prawdopodobnie nigdy nie zostanie spłacona. Z punktu widzenia banku A wartość tego składnika aktywów spada do zera, podczas gdy związany z tym wzrost zobowiązań lub zmniejszenie innych aktywów pozostaje, a bank A musi to potraktować jako stratę (zysk ujemny), z efektem ubocznym zniszczenia ta ilość pieniędzy. Bank A jest teraz wart mniej (netto) niż w momencie uruchomienia pożyczki na rzecz B. Jest to ryzyko dla banku A związane z tworzeniem nowych aktywów i zobowiązań finansowych (tj. Nowych pieniędzy).

Jeśli zamiast tego nic nie pójdzie źle, B zarabia pieniądze na E, płaci A odsetki i ewentualnie spłaca pożyczkę (w takim przypadku łączna kwota pieniędzy w gospodarce ponownie się zmniejsza). W takim przypadku bank A jest bardziej wartościowy (netto), nie bezpośrednio z zaciągnięcia pożyczki lub z jej spłaty lub z wykorzystania lub zwrotu odpowiedniego depozytu, ale z otrzymania odsetek od pożyczki.

Kiedy bank A udziela zbyt wielu pożyczek, może zabraknąć depozytów rezerwowych w banku centralnym po tym, jak klienci wydadzą nowe pieniądze. Rozwiązaniem tego jest przyjmowanie depozytów od innych klientów, jak robi to Bank D w powyższym przykładzie. Ale te depozyty mogą wymagać odsetek, aby je przyciągnąć, kosztem banku.

Tak więc ogólny zysk banku A z pożyczek i depozytów stanowi różnicę między odsetkami, które otrzymuje od pożyczek, które zaciąga, a odsetkami, które płaci od zaciągniętych depozytów, uwzględniając koszt złych kredytów; może także zarabiać na opłatach i musi płacić za personel i inne wydatki. Tworzenie i niszczenie pieniądza poprzez udzielanie pierwszej pożyczki i spłacanie jej nie jest przedmiotem szczególnej troski Banku A, choć dotyczy polityki makroekonomicznej banku centralnego i rządu; jeśli gospodarka wzrośnie i udzielonych zostanie więcej pożyczek, wzrośnie również podaż pieniądza i nadzieja, że ​​nastąpi to ani za szybko, ani za wolno. Ostatecznie Bank A dba o ryzyko złych pożyczek, marży stopy procentowej i kosztów administracyjnych.