Czy konsumenci również inwestują?

Definicja inwestycji, którą znalazłem:

• Inwestycje to wydatki poniesione na zakup takich aktywów kapitałowych, które pomogłyby w dalszej produkcji.

Zgodnie z tym oznacza to, że inwestycji dokonują wyłącznie producenci.

Czy mam rację mówiąc, że inwestują tylko producenci? Czy też konsumenci również inwestują?

Prawdą jest, że myślimy o Inwestycjach jako o czymś, co robią firmy i firmy, podczas gdy konsumenci praktykują oszczędności lub „inwestują” w aktywa zwiększające użyteczność (jak dom do zamieszkania).

Można argumentować, że kiedy konsumenci kupują akcje korporacji na giełdzie, uczestniczą w produktywnych inwestycjach, nawet jeśli nie kontrolują procesu decyzyjnego.

Ale właśnie dlatego, że nie wpływają one na proces decyzyjny, lepiej myśleć o takich „inwestycjach” również jako oszczędzaniu i zachować słowo inwestycja w celu celowego i zdecydowanego przekształcenia zasobów w produktywne wykorzystanie.

Konsumenci uczestniczą w nieformalnej / domowej produkcji (naczynia, pranie, jedzenie itp.). W tym sensie, kiedy konsument kupuje lodówkę, kuchenkę, zmywarkę do naczyń lub inną porównywalną maszynę, zasadniczo inwestuje.

Horrod domar powiedział, że „Jeżeli oszczędności zostaną zwiększone, to doprowadzi to do inwestycji”. Dzięki temu możemy formalnie powiedzieć, że konsument również inwestuje, ponieważ aktywnie oszczędza pieniądze, ale w sensie realnej ekonomii (poziom globalny) mówimy, że inwestuje tylko producent / producent. Konsumenci inwestują w wiele różnych rzeczy, ale nie w duże kwoty, a ich inwestycje nie są bezpośrednio kontrolowane.

W ramach rachunków narodowych masz rację mówiąc, że inwestują tylko producenci. Jest to prawda z definicji. Jednak gospodarstwa domowe są czasami traktowane w rachunkach narodowych jako zawierające zarówno konsumentów, jak i producentów (przedsiębiorstwa nieposiadające osobowości prawnej), gdy nie można ich rozdzielić.

Jak szczegółowo wyjaśniam w odpowiedzi na powiązane pytanie , kiedy dana osoba angażuje się w działalność produkcyjną (lub gdy nabywa dobra inwestycyjne do wykorzystania w produkcji, tj. Inwestuje), staramy się w miarę możliwości oddzielić tę działalność i powiedzieć: ta osoba robi to jako część produktywnego przedsiębiorstwa. Kiedy konsumują, liczymy to jako występujące jako konsument.

Może to być mylące, ponieważ w rachunkach narodowych występują dwa nakładające się systemy.

Pierwszy to podział na przedsiębiorstwa (producentów) i gospodarstwa domowe (konsumentów), w których gospodarstwa domowe są traktowane jak konsumenci, a nigdy jak producenci, jak szczegółowo opisano w drugiej odpowiedzi. Jest to uważane za idealne, a rachunki narodowe starają się w możliwie największym stopniu oddzielić gospodarstwa domowe jako konsumentów od gospodarstw domowych jako producentów, ale często nie można tego zrobić ze względów praktycznych. W rezultacie podział ten znajduje się w tle, a rachunki są ogólnie prezentowane w drugim systemie, wykorzystując fikcje księgowe, gdy jest to praktyczne i ważne, aby pogodzić te dwa elementy.

Drugi to pogląd instytucjonalny, w jaki sposób ogólnie przedstawia się rachunki. W tym ujęciu korporacje (w tym quasi-korporacje) wciąż nie są konsumentami. Nie zawsze jest jednak możliwe rozdzielenie rachunków gospodarstw domowych między momentem, w którym działają „jako konsumenci”, a tym, kiedy działają „jako producenci”. W rezultacie w tych ramach działalność produkcyjną, która występuje w gospodarstwie domowym, można traktować jako część gospodarstwa domowego, jak zauważono w systemie rachunków narodowych z 2008 r . (str. 63):

Jednostki instytucjonalne są przypisywane do sektora zgodnie z charakterem podejmowanej przez nich działalności gospodarczej. Trzy podstawowe rodzaje działalności gospodarczej zarejestrowane w SNA to produkcja towarów i usług, konsumpcja zaspokajająca ludzkie potrzeby lub potrzeby oraz gromadzenie różnych form kapitału. Korporacje podejmują produkcję lub akumulację (lub obie), ale nie podejmują (ostatecznej) konsumpcji. Rząd podejmuje produkcję (ale głównie innego rodzaju niż korporacje), akumulację i konsumpcję końcową w imieniu ludności. Wszystkie gospodarstwa domowe podejmują konsumpcję we własnym imieniu i mogą również angażować się w produkcję i akumulację.

Na stronie 83 wyjaśniają dalej:

Jak zauważono we wstępie, gospodarstwa domowe różnią się od korporacji tym, że podejmują ostateczną konsumpcję. Jednak podobnie jak korporacje mogą również angażować się w produkcję. Przedsiębiorstwa nieposiadające osobowości prawnej na rynku domowym są tworzone w celu produkcji towarów lub usług przeznaczonych do sprzedaży lub handlu wymiennego na rynku.

Następnie opisuje się związek między dwoma poglądami (konsument / producent) a instytucjonalnym:

Przedsiębiorstwa niemające osobowości prawnej można traktować jako korporację tylko wtedy, gdy możliwe jest rozdzielenie wszystkich aktywów, w tym aktywów finansowych do poziomu gotówki, na aktywa należące do gospodarstwa domowego jako konsumenta od aktywów należących do gospodarstwa domowego w jego przedsiębiorstwie wydajność jako producent .

Chęć podzielenia tej działalności w możliwym zakresie wyjaśniono wyraźnie na str. 461:

Wszystkie gospodarstwa domowe podejmują ostateczną konsumpcję i wszystkie w mniejszym lub większym stopniu podejmują akumulację, ale gospodarstwo domowe niekoniecznie podejmuje produkcję. W możliwym zakresie działalność produkcyjna w gospodarstwach domowych jest traktowana jako quasi-korporacje, włączona do jednego z sektorów korporacyjnych i oddzielona od reszty gospodarstwa domowego. Jednakże, jak wyjaśniono w pkt 4.155–4.157, spółka ułomna może zostać utworzona tylko wtedy, gdy dostępny jest pełny zestaw rachunków, w tym zapisy bilansowe i informacje o wycofywaniu dochodów z przedsiębiorstwa ułomnego.

Tak długo, jak mówisz o konsumentach, prawdą jest, że nigdy nie produkują, a tym samym nigdy nie inwestują. Jeśli mówisz o gospodarstwach domowych, w kontekście konsumenta / producenta to nie gospodarstwo domowe inwestuje, to przedsiębiorstwo nieposiadające osobowości prawnej, które jest zawarte w gospodarstwie domowym. W ramach instytucjonalnych działalność produkcyjna jest rozdzielana, gdy jest to możliwe, i po prostu liczona jako część gospodarstwa domowego, gdy nie jest to możliwe. Dlatego w tych ramach gospodarstwa domowe zawsze konsumują, a czasem inwestują, ale nigdy nie inwestują w swoje zdolności konsumenckie .