Alternatywy dla podatku Pigouvian

Dwie powszechne wady wspomnianej w literaturze dotacji Pigouvian związane są z monetyzacją i pomiarem kosztów społecznych (Baumol) oraz wzajemności kosztów społecznych (Coase).

Jakie alternatywy dla podatków Pigouvian są proponowane w literaturze? Czy którykolwiek z takich alternatywnych środków został wdrożony w praktyce?

Najbardziej oczywistą odpowiedzią są targi na Coasian. Coase pokazał w swoim słynnym „ Problemie kosztów społecznych ”, że jeśli nie ma kosztów transakcyjnych, a użyteczność jest zbywalna, wystarczy przyznać prawa własności - tzn. Dać jednej ze stron prawo do zaangażowania się w działalność powodującą efekty zewnętrzne lub zabronić. Obie strony przystąpią następnie do negocjacji, w wyniku których zostanie podjęty społecznie wydajny poziom działania. Chodzi o to, że jeśli działanie ma wartość prywatną , ale nakłada zewnętrzne koszty społeczne na innych, wówczas$v$$c$

• jeżeli osoba prywatna ma prawo uczestniczyć w tym działaniu, wówczas inni byliby gotowi zapłacić do aby przekonać go, aby tego nie robił. Ta oferta zostanie zaakceptowana tylko wtedy, gdy więc działanie ma miejsce tylko wtedy, gdy jest optymalne.$c$$c>v$

• jeśli inni mają prawo zabronić działalności, osoba prywatna zapłaci do za to, że tego nie zrobią. Ta oferta zostanie zaakceptowana tylko wtedy, gdy więc ponownie aktywność ma miejsce tylko wtedy, gdy jest optymalna.$v$$v>C$

Ten przykład zakłada negatywny efekt zewnętrzny, ale to samo podejście działa w przypadku pozytywnego efektu zewnętrznego. Na przykład, jeśli korzyść prywatna wynosi (co może być ujemne, jeśli działalność jest bardzo kosztowna), ale istnieje korzyść zewnętrzna wówczas osoby trzecie byłyby skłonne zapłacić aby zachęcić osobę prywatną do zaangażowania się w czynność. Tak więc aktywność ma miejsce tylko wtedy, gdy --- tj. Dokładnie wtedy, gdy jest wydajna.$v$$u$$u$$v+u>0$

To rozwiązanie jest ważnym elementem systemów handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla , które są jednym z głównych sposobów, w jakie kraje próbują rozwiązać problem antropogenicznego globalnego ocieplenia.

Rozwiązanie Coasian ma tę atrakcyjną cechę, że jest względnie zdecentralizowane (centralny planista nie musi dokładnie określać wielkości efektów zewnętrznych). Chociaż wydaje się, że to rozwiązanie działa bardzo dobrze, ma kilka ważnych wad:

• Założenie zerowego kosztu transakcji jest silne. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy działalność nakłada niewielki efekt zewnętrzny na dużą liczbę osób, tak że potencjalnie istnieje potrzeba dużej liczby płatności dwustronnych.

• Jeśli efekty zewnętrzne przypadają dużej liczbie osób, wówczas opłacenie subwencji stwarza problem z dobrem publicznym: każda osoba może spróbować jeździć na rowerze i mieć nadzieję, że inni zapłacą wystarczająco dużą dotację.

Dlatego rozwiązanie Coasian działa najlepiej, gdy jedno z nich

1. efekt zewnętrzny spoczywa głównie na jednym „dużym” agencie, który może zatem angażować się w targi w Coasian bez obawy o swobodną jazdę i tylko raz poniesie koszty transakcji.

lub

2. agenci mogą korzystać z umów, swojego rządu lub innego urządzenia, aby działać zbiorowo, tak jakby w jednym był tylko jeden duży agent.

Alternatywą, która ma raczej złą reputację wśród ekonomistów, ale została zbadana w literaturze i jest zdecydowanie wdrożona, jest stosowanie standardów .

W praktyce niektóre przykłady to:

• Zakazy na freonie lub DDT.
• Zakazy ołowiu w benzynie.
• Obowiązki samochodów w zakresie katalizatorów
• ...

W kontekście niedoskonałej konkurencji wpływ norm jest badany i porównywany raczej systematycznie z innymi politykami przez Requate, T. (2007). Polityka ochrony środowiska w warunkach niedoskonałej konkurencji. W Tietenberg, T. i Folmer, H., redaktorzy, The International Yearbook of Environmental and Resource Economics 2006/2007. Przegląd aktualnych problemów, strony 120–207. Edward Elgar Publishing.

Główną zaletą standardów jest to, że są (względnie) łatwe i tanie we wdrażaniu.

Niektóre wady to:

• Rzadko są elastyczne: pozostają stałe przez długi czas, czekając na wydanie kolejnych norm i nie dostosowują się płynnie do zmieniających się technologii, preferencji lub otoczenia rynkowego.
• Po spełnieniu normy:
  • Nie ma już zachęt do przyjmowania technologii unikania.
  • Nie ma już zachęt do angażowania się w obustronnie korzystne transakcje.

Wadą, z którą wiążą się zarówno standardy, jak i opodatkowanie na rynku pigowiańskim, jest to, że w sytuacjach niedokładnych informacji (na temat preferencji agenta, technologii produkcji firm, ...) trudno jest znaleźć optymalną normę / podatek.