Jak stopa procentowa wpływa na walutę

Jestem całkiem nowy w ekonomii. Czytałem o zmianach stóp procentowych i ich wpływie na wartość waluty.

Faktem jest, że wraz ze wzrostem stóp procentowych rośnie również wartość waluty i odwrotnie. Chcę jednak zrozumieć przyczynę.

Na początku pomyślałem: wzrost stopy procentowej powoduje, że ludzie pożyczają mniej, wydają mniej, więc zmniejsza się koszt towarów, rośnie wartość waluty.

Jednak kiedy czytam w Investopedia, mówi:

Zasadniczo wyższe stopy procentowe zwiększają wartość waluty danego kraju. Wyższe stopy procentowe, które można uzyskać, przyciągają inwestycje zagraniczne, zwiększając popyt i wartość waluty kraju ojczystego. I odwrotnie, niższe stopy procentowe są zwykle nieatrakcyjne dla inwestycji zagranicznych i obniżają względną wartość waluty.

Pytanie 1 Teraz nie rozumiem, co to znaczy, zwiększając popyt i wartość waluty kraju ojczystego . Co oznacza popyt na waluty ze strony inwestorów zagranicznych?

W innym artykule jest napisane:

Wzrost stóp procentowych w danym kraju często pobudza inflację, a wyższa inflacja zwykle obniża wartość waluty.

Ale na tej samej stronie jest napisane:

Zasadniczo wyższe stopy procentowe zwiększają wartość waluty danego kraju.

Q2 Dlaczego te dwa różne stwierdzenia są dostępne?

Jeśli dobrze to rozumiem, słowo „ostroga” oznacza tutaj wzrost inflacji. Ale to mnie dezorientuje.

Rozumiem:

• podwyżki stóp procentowych, ludzie mogą mniej pożyczać, wydawać mniej, spowalnia gospodarkę, spada inflacja, rośnie wartość waluty
• obniża się stopa procentowa, ludzie więcej pożyczają, wydają więcej, rośnie gospodarka, rośnie inflacja, spada wartość waluty

Pytanie 3 Czy to rozumienie jest ogólnie poprawne (chociaż rozumiem, że relacja nie jest tak prosta i istnieją również inne czynniki, które wpływają na wartość waluty / inflację)?

Ważne jest, aby pamiętać, że kurs wymiany jest „ceną waluty” i podobnie jak każda inna cena jest określana przez podaż i popyt. Główne pytanie brzmi: co determinuje podaż i popyt na walutę?

Istnieją dwa główne modele, które mówią nam, jak zachowują się kursy walut w oparciu o dwie główne siły napędzające popyt (i podaż) dla waluty.

Jednym z czynników jest handel towarami (rynek towarów). Jeśli obcokrajowcy kupują nasze towary, potrzebują naszej waluty, więc żądają naszej waluty, a wyższy popyt ceteris paribus (wszystko inne pozostaje na stałym poziomie) prowadzi do wyższej ceny, a wartość waluty krajowej wzrasta. W oparciu o takie rozważania na rynkach towarowych mamy model parytetu siły nabywczej (PPP). Jednak empirycznie nie zawsze tak jest i w rzeczywistości oczekuje się, że utrzyma się na dłuższą metę.

Odpowiedź na pierwszy kwartał: Beyon na omawianym rynku towarów, drugim głównym czynnikiem jest rynek kapitałowy i to właśnie odnosi się do Investopedia. Daje to początek modelowi nieobjętego parytetu stóp procentowych, zwanym UIP (istnieje również „model parytetu oprocentowanej stopy procentowej”). Oznacza to, że jeśli stopy procentowe są wyższe w kraju krajowym niż w obcym kraju, zagraniczni inwestorzy chcieliby inwestować w naszym kraju, aby uzyskać wyższe zwroty. Aby to zrobić, potrzebują naszej waluty. Więc kupują ( żądają), a zatem dopóki podaż waluty nie wzrośnie (bank centralny drukuje więcej pieniędzy), cena i wartość waluty muszą wzrosnąć. Należy również zauważyć, że nie ma powodu oczekiwać, że bank centralny zmieni podaż w systemie płynnego kursu walutowego, który ma większość krajów (tj. Nie ma próby interwencji w kursie walutowym, aby utrzymać go na stałym poziomie).

Odpowiedź na drugi kwartał: niekoniecznie jest prawdą, że wyższa stopa procentowa powinna ogólnie zwiększać inflację. Jednak podwyższenie stopy procentowej może obniżyć inflację. Twoje rozumienie inflacji jest prawidłowe. Druga część drugiego cytatu, który podałeś, że wyższa inflacja obniża wartość waluty, jednak jest poprawna. Wynika to z pierwszego omawianego modelu, PPP. Chodzi o to, że inflacja sprawia, że ​​towary są droższe, a zatem nasze towary mają mniejszy popyt zagraniczny, co powoduje, że cudzoziemcy mają mniejszy popyt na naszą walutę (kupują mniej naszych towarów, więc potrzebują mniej naszych pieniędzy, aby kupić nasze towary) i mniej dla waluty zmniejsza wartość waluty.

Odpowiedź na pytanie 3: Uważam, że wynika to z powyższej ogólnej dyskusji.

Użycie słowa „ostrogi” jest nieprawidłowe.

Wyższe stopy procentowe -> ludzie mniej pożyczają -> ludzie wydają mniej -> łączne przesunięcia popytu w lewo (spadki) -> spadki cen (spadające ceny oznaczają obniżenie inflacji; zdecydowanie nie wzrost (lub wzrost)

Co do relacji między kursem wymiany walut danego kraju a stopą procentową; to jest naprawdę bardzo proste. Zasadniczo wszystkie duże globalne banki zarządzają dużą ilością pieniędzy i jak tylko pomyślą, że mogą uzyskać lepszy procent zwrotu z tych dużych kawałków gotówki, przeniosą je na te aktywa

Powiedzmy, że JP Morgan uważa, że ​​Reserve Bank of Australia zamierza podnieść stopy procentowe w Australii. JP Morgan kupi dolary australijskie, aby przelać swoje środki na australijski rachunek bankowy (lub inne aktywa denominowane w dolarach australijskich) w celu skorzystania z lepszych stóp procentowych

Wiele innych globalnych firm inwestycyjnych prawdopodobnie zrobiłoby podobne. Ten dodatkowy popyt na dolary australijskie wywrze na niego presję wzrostową i zyska na wartości w stosunku do innych walut

Krótko mówiąc, gdy tylko rynki pieniężne uznają, że stopy procentowe w danym kraju mogą wzrosnąć, kupią tę walutę (i odwrotnie). Im bardziej są pewni, tym bardziej waluta będzie doceniana, gdy będą ją kupować i przechowywać tam swoje pieniądze

Uwaga: przydatnym sposobem zapamiętania tej relacji jest po prostu zastanowienie się nad tym, co zrobiłbyś z własnymi pieniędzmi, gdybyś wiedział, że dwa kraje oferują różne stopy procentowe - wszystko inne na tym samym poziomie, prawdopodobnie chciałbyś umieścić swoje pieniądze w jednym z wyższe zyski, co oznacza, że ​​musisz handlować dowolną walutą, którą obecnie posiadasz dla nowej waluty, co powoduje jej wzrost wartości.

Wcześniejsze plakaty są ogólnie poprawne .. Ale zauważ, że inflacja może mieć różne czynniki - popyt lub koszt ..

Jeśli inflacja jest zależna od popytu, to twoje twierdzenie, że wyższa stopa procentowa obniża inflację, byłoby w porządku. Jednakże, jeśli inflacja jest naciskiem na koszty, i widzieliśmy to już niekiedy, ostatnio w Nigerii, wtedy wyższa stopa procentowa może , w rzeczywistości zwiększ inflację poprzez wzrost kosztów produkcji. Nie będę o tym dużo mówić. Więcej informacji można uzyskać za pośrednictwem Google.

Oryginalny plakat, zależy od rodzaju inflacji, do której odnosi się artykuł.

Jeśli chodzi o kurs wymiany .....

Model monetarny kursu walutowego przewiduje, że wyższa stopa procentowa podnosi ceny, inflację i osłabia kurs walutowy w długim okresie. Zgadzam się, że nie jest to myślenie ogólnodostępne, ale jest to wynik, który został sprawdzony empirycznie w wielu krajach. Wiedza, że ​​wyższa stopa procentowa obniża ceny i wzmacnia kurs walutowy, jest koncepcją krótkoterminową i znana jest jako tradycyjne podejście do ustalania kursu walutowego oparte na tradycyjnym modelu keynesowskim / dochodowym ... :)

Wszystkie te teorie dotyczą teorii i żadna z nich nie jest tak naprawdę dobra ani zła. Wszystkie mają sens, gdy patrzymy przez soczewki ich odpowiednich założeń.

Itankansogorobodo

Może jest już za późno na odpowiedź.

Ale aby uzyskać odpowiedź na zapytanie, należy wziąć pod uwagę dwa aspekty:

Po pierwsze, należy wziąć pod uwagę inflację jako wskaźnik w barometrze ekonomicznym, który bezpośrednio odzwierciedla wzrost gospodarki, ale zbyt duża inflacja może spowodować stagflację, a zbyt niska inflacja może spowodować deflację. Zbyt duże nachylenie tego wskaźnika w dowolnym kierunku powoduje załamanie gospodarki.

Po drugie, handel walutami odbywa się na rynku światowym. A jeśli chodzi o popyt i podaż waluty są rozważane w kategoriach handlu walutami odbywa się między dwoma krajami. Dla kraju typu carry-trade obowiązuje waluta innych krajów o wyższej stopie procentowej. Rozważmy kraj A o stopie procentowej 1,2, która utrzymuje walutę innego kraju B o stopie procentowej 1,5 przez 3 miesiące. Następnie kraj A otrzymuje zapłatę od kraju B na podstawie stopy procentowej. Nazywa się to inwestycją w walutę. Ponieważ wyższa stopa procentowa zwiększa popyt waluty kraju B, zwiększa wartość jego waluty.

Teraz wartość waluty na rynku światowym jest zła lub dobra, w zależności od tego, jakie polityki są skłonne narzucić krajowi import i eksport. Ponieważ jeśli kraj dąży do większego eksportu, niższa wartość waluty jest uważana za korzystną dla gospodarki, a jeśli kraj dąży do większego importu, wówczas wyższa wartość waluty jest uważana za korzystną dla gospodarki, czytaj więcej na temat bilansu handlowego.

Nastąpiło to późno, ale pozwolę sobie nieco uprościć: wzrost realnego PKB gospodarki doprowadzi do wzrostu popytu, co doprowadzi do wzrostu cen (inflacji), a następnie doprowadzi do wzrostu realnych stóp procentowych (banki spróbuje nadrobić wzrost cen towarów), co oczywiście prowadzi teraz do zmniejszenia popytu> dezinflacji> obniżenia stóp procentowych> obniżenia realnego PKB

Cóż, może to kiepskie frazowanie przez Investopedia. Inflacja spowodowałaby wzrost stóp procentowych, ale nie odwrotnie.

Wszystkie rzeczy są równe, wzrost stóp procentowych obniży inflację lub spowoduje deflację.

W prawdziwym świecie wszystkie rzeczy nie są równe, a kiedy stopy procentowe zaczynają rosnąć, często stara się nadążyć za inflacją, więc ostatecznie są ze sobą powiązane.

Jeśli chodzi o aprecjację waluty, wyższe stopy procentowe nie spowodują wzrostu wszystkich form inwestycji, wzrosną jedynie kredyty z rynków globalnych. Z drugiej strony firmy będą zachęcane do przeprowadzki za granicę, a konsumenci będą importować znacznie więcej.

Podczas gdy indywidualne działania mogą być ważną zmienną przy ustalaniu kursów walutowych, rola banków prywatnych znacznie przewyższa to, co społeczeństwo może i robi.

Wprawdzie przy ustalaniu kursu walutowego występują czynniki niepieniężne, jednak składniki monetarne nadal mają pierwszorzędne znaczenie.

Mówiąc wprost, banki tworzą pieniądze. Tworzą pieniądze (inaczej płynność) poprzez niedopasowanie krótkoterminowego zadłużenia do aktywów długoterminowych (niedopasowanie terminów zapadalności). Kiedy banki stoją w obliczu wyższych stóp procentowych, nie mogą wygenerować tak dużej ilości pieniędzy (mówimy o szerokich pieniądzach, takich jak M3). Tak więc mniej pieniędzy od narodu X w stosunku do narodu Y oznacza, że ​​pieniądze od narodu X wzrosną.

Jeśli jesteś ciekawy tych prac, sugeruję przeczytanie poniższych wykresów.

Oto wartość dolara amerykańskiego w czasie (ważona względem wielu walut):

http://www.shadowstats.com/alternate_data/dollar-index-charts

Oto wykres podaży pieniądza M3:

http://www.shadowstats.com/charts/monetary-base-money-supply (czwarty wykres w dół ... długoterminowy).

Zauważ, jak dzielą się one szczytami w 1985 r., Spadkiem od 1990 do 1995 r., Szczytem w 2003 r., A następnie spadkiem w 2005 r. To dla mnie całkiem niezła korelacja i dowód, że więcej pieniędzy (M3) = słabszego dolara.