Wydajność emisji pojazdu za pomocą OBD

California Air Resource Board korzysta ze skanera OBD do testowania emisji. ( https://www.arb.ca.gov/msprog/obdprog/obdprog.htm )

W innych miejscach, takich jak Indie, nadal stosuje się metodę „analizy spalin z rury wydechowej” w celu certyfikacji testu zanieczyszczenia / emisji. Jestem ciekawy, jakie kroki są wykonywane w Kalifornii i innych miejscach, w których OBD jest używany do testu emisji. Czy sam OBD może ustalić, czy pojazd przechodzi test emisji (Czy mogą zdarzyć się przypadki, gdy pojazd rzuca dym, a monitory OBD nie mogą go określić?). Które wszystkie parametry (tryby OBD i PID) sprawdzane są przez skaner OBD w celu potwierdzenia go jako pozytywny test emisji? W porównaniu do analizatora spalin z rury wydechowej, który dokładnie określa skład spalin, jak wiarygodne jest wykorzystanie danych OBD do kontroli emisji?

Odniesienie do strony wiki: https://en.wikipedia.org/wiki/OBD-II_PIDs

Badanie emisji w stylu OBD2 stanowi jedno bardzo duże założenie.

Jeśli każdy system działa poprawnie, samochód nie jest zanieczyszczony.

Jest to weryfikowane na dwa sposoby.

1. Jeśli komputer ma jakieś twarde kody błędów. Twarde kody błędów oznaczają coś, co nie działa.
2. Działają monitory, które testują określone systemy emisji. Jeśli monitor działa i nie działa, ustawi kod, patrz 1 powyżej.

To powiedziawszy, istnieje wiele sposobów, w jaki ten rodzaj emisji nie działa.

1. Samochód może mieć jeden monitor, który jeszcze nie działał. Ten monitor może sygnalizować problem po przetestowaniu samochodu pod kątem emisji. Jeśli jesteś sprytny, samochód można oszukać, aby nie uruchamiał monitora, aby przejść test emisji, nawet jeśli wiesz, że coś jest nie tak z samochodem. To bardzo powszechne oszustwo.
2. Oczekujący kod nie jest równy twardej usterce. Tylko trudne usterki włączają lampkę kontrolną silnika. Podczas gdy oczekuje na kod, monitor nadal będzie wyświetlał komunikat „nie działa”, a następnie patrz powyżej.
3. Inne rzeczy mogą hamować działanie monitorów, podobnie jak temperatura zewnętrzna.

Dane OBD w ogóle nie są wiarygodne lub co do tego, jeśli chodzi o przewidywanie, co faktycznie wychodzi z rury wydechowej.

W Kalifornii test emisji (znany również jako test SMOG) jest przeprowadzany przy użyciu kombinacji instrumentów: czytnika ODB-ii, ​​analizy spalin z rury wydechowej i toczenia się drogi.

Nie ma założenia, że ​​twój samochód przejdzie emisję, jeśli nie będzie żadnych błędów ODB ani kodów.

ODB jest czytany, aby potwierdzić, że układy emisji spalin samochodu działają, nie dowodząc, że samochód nie jest zanieczyszczony. Wszystkie kody błędów z czytnika ODB są rejestrowane, a jeśli dotyczą one dowolnej części silnika lub układu wydechowego, test kończy się niepowodzeniem. Jeśli posiadasz któryś z tych kodów, prawdopodobnie już na desce rozdzielczej pali się lampka kontrolna silnika. Gdyby tak było, nie przeprowadziłbyś reszty testu.

Prawdziwy test jest przeprowadzany z czytnikiem ODB i czytnikiem spalin podłączonym do komputera, podczas gdy samochód jest „prowadzony” na kroczącej drodze. Odczyty z ODB służą do sprawdzenia, czy silnik jest obciążony wymaganym obciążeniem (zwykle najpierw na biegu jałowym, a następnie 25-30 mil na godzinę), a pomiary z analizatora gazu są skorelowane z prędkością pojazdu, temperaturami silnika itp. O ile oba analiza gazu i ODB są ważne i mieszczą się w dopuszczalnych tolerancjach wyjściowych, a następnie twój pojazd przejdzie.

Dopuszczalne emisje zależą od roku produkcji silnika, więc jeśli podmienisz silniki, Twoje wymagania dotyczące emisji mogą ulec zmianie. W miarę jak przepisy stają się bardziej restrykcyjne w zakresie emisji, nowsze samochody emitują mniej i mają mniejszą wariancję tego, co mogą emitować. Oczekuje się, że starsze samochody będą spełniać normy emisji od momentu ich wyprodukowania. Samochody wyprodukowane przed 1974 rokiem są zwolnione z prób, chyba że włożysz do nich nowszy silnik. Tak więc, jeśli umieścisz silnik skrzyni Chevy LS 2016 w swoim Duesenberg 1920, teraz musisz sprawdzić swój Duesenberg SMOG.