Jakie są metody pomocy nastolatkowi, który otwarcie przyznaje, że może być uzależniony od gier online i potrzebuje pomocy?

Pierwszą rzeczą jest ustalenie, dlaczego dziecko się bawi. Jako dość ciężki gracz, który przeszedł przez wiele faz i powodów, dla których zagubił się w grach, wiem, że może istnieć wiele powodów, dla których zagubiłeś się w świecie gier.

Kiedy się dowiesz, oto kilka porad dla trzech różnych graczy, którymi byłem w przeszłości:

Na wyzwanie

Będąc w szkole średniej, miałem czas, w którym grałem zamiast odrabiać lekcje. W dużej mierze dlatego, że czułem, że szkoła nie jest wystarczająco interesująca i musiałem skoncentrować się na czymś trudniejszym. Grałem w gry wymagające i konkurencyjne, ponieważ nie byłem odpowiednio zaangażowany w szkołę, ponieważ wiele zadań było nudnych lub prostych.

W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie nowego rynku z wyzwaniami. Albo znajdź trudniejsze zadania dla dziecka (najlepiej w tym samym temacie, co jego szkolna praca), które pozwolą mu uczyć się w tempie, które bardziej mu odpowiada. Trudna praca domowa może być równie dobra jak trudna gra, ale ta pierwsza może być trudniejsza do zdobycia. Alternatywnie, pracuj z dzieckiem nad zaawansowanymi tematami, gdy ukończy zadanie domowe i obowiązki domowe. Z własnego doświadczenia, jeśli masz kogoś, kto może zacząć od Ciebie w nowym temacie, możesz później uzyskać z niego wiele satysfakcji. Ale samodzielne rozpoczęcie tematu może być zniechęcające, a jeśli nie ma nikogo, do kogo możesz znacząco pokazać swoją pracę, trudno jest pozostać zmotywowanym.

Możesz także sprawdzić, czy w okolicy są jakieś grupy, które wykonują pracę pozaszkolną, która jest nieco trudniejsza. Na przykład podejmowanie obróbki drewna, programowania, elektroniki lub czegoś podobnego. W szkołach czasem brakuje praktycznej praktycznej pracy, a wykonywanie zadań po szkole sprawia, że ​​jest to bardziej znośne.

Dla aspektów społecznych

Wiele gier, szczególnie MMO, ma silne aspekty społeczne, które przyciągają graczy do gry. Rodzicowi może to być trudne do zauważenia, ale czasami, gdy wydaje się, że twoje dziecko hakuje trolle na swoim komputerze, jest to właściwie tylko strona prawdziwej aktywności: rozmowy z ludźmi na temat gry. Zwłaszcza ludzie, którzy mają trudności z kontaktami z ludźmi, mogą łatwiej zaprzyjaźnić się w środowisku online, w którym wszyscy grają w tę samą grę. Kiedy przeniosłem się na uniwersytet, w zupełnie nowym środowisku, w którym nikogo nie znałem, ciężko mi się podobały takie gry.

Nie jest to wcale taka zła sytuacja, o ile nawiązane kontakty są ważniejsze niż wspólne granie. Przez lata poznałem całkiem dobrych przyjaciół. Czasami pomaga po prostu zabrać niektórych z tych znajomych online i zrobić coś innego razem (wirtualnie lub naprawdę, zakładając, że ci ludzie mieszkają w pobliżu i nie czujesz się dobrze z tym pomysłem). Zmniejszyło to „potrzebę” grania w grę, aby porozmawiać z przyjaciółmi, i może pomóc w uwolnieniu się od nadmiernej gry, ponieważ zamiast tego możesz po prostu porozmawiać ze znajomymi na Skype.

Jako rodzic, jeśli twoje dziecko chce spotkać się z ludźmi, których spotkał w grze, nie od razu zestrzel ten pomysł . Ważne jest, aby zrozumieć, że dziecko uważa tych ludzi za swoich przyjaciół, nawet jeśli nigdy ich nie widział. Jeśli go zestrzelisz, poczujesz się tak, jakbyś nie zaakceptował jego wyboru przyjaciół, a nie tak, jakbyś bał się, że coś się stanie. Zamiast tego zadzwoń do gospodarza i spytaj go o spotkanie, i porzuć swoje dziecko nieco później niż czas rozpoczęcia, aby zobaczyć, kto tam jest. Byłem na wielu takich spotkaniach i regularnie je prowadzę. Dopóki jest to duża grupa (ish), w znanej lokalizacji i masz dane kontaktowe, wszystko będzie dobrze.

Ewentualnie, jeśli społeczny aspekt gry jest ważny, rozważ poszukiwanie gier innych niż wideo, które mają bardzo silne aspekty społeczne. W wielu miastach odbywają się spotkania planszowe lub fabularne, w których ludzie spotykają się i grają w gry. Często mają bardzo niski pasek wejścia i wielu graczy może znaleźć w nich ludzi, którzy myślą podobnie. Zachęć dziecko, aby do niego poszło (może nawet poszukać) i pomóż mu się tam dostać (zabierz je samochodem, jeśli jest daleko) lub zorganizuj je we własnym domu. Skutecznie uważaj to za uprawianie sportu dla dziecka, tyle że trening jest mentalny, a nie fizyczny. Ale nadal jest to działalność społeczna, którą mogą zrobić.

Lub sam graj z nim w gry. Wybierz grę planszową, którą oboje uważacie za interesującą i od czasu do czasu z nią graj. Jeśli nic więcej, da ci to trochę czasu na rozmowę o wszelkich innych problemach, które oboje mogą mieć.

Dla migających świateł

To chyba najtrudniejszy. I może być również najczęstszy, szczególnie w dzisiejszych czasach. Wiele gier zaprojektowano specjalnie z myślą o wciągnięciu ludzi i zmarnowaniu jak największej ilości czasu. (Powinienem wiedzieć, kiedyś to robiłem). Większość tego, co jest na Facebooku, kwalifikuje się do tego, podobnie jak wszystko, co ludzie nazywają „zapłać, aby wygrać”.

Podstawową obroną przed tymi, które znalazłem, jest dowiedzieć się, jak działają z psychologicznego i biznesowego punktu widzenia. Przejrzyj artykuły na temat psychologii gier i uzależnienia i postaraj się, aby twoje dziecko dokładnie zrozumiało, w jaki sposób gra zmusza go do marnowania czasu i pieniędzy. Te gry na ogół nie oferują nic wartościowego w zamian za poświęcony czas, ale są stosunkowo nowe na rynku i przyciągają wielu ludzi, którzy jeszcze nie znają gier.

Najważniejszą rzeczą, którą myślę, aby pozbyć się tego rodzaju uzależnienia, jest zrozumienie Escalation of Commitment : gra skłania cię do myślenia, że ​​osiągnąłeś coś w grze i że warto poświęcić więcej czasu i pieniędzy, aby to utrzymać. To właśnie sprawiało, że ludzie ciągle wracali do Farmville; gra sprawiła, że ​​myśleli, że ich „farma” ma wartość i musiała zostać utrzymana, inaczej stracą. Jest pełen psychologicznych sztuczek, które sprawiają, że czujesz się potrzebny, ale ostatecznie gra nie oferuje nic wartościowego.

Gdy zarówno ty, jak i dziecko zrozumiecie ideę eskalacji zobowiązania, usiądźcie razem i zagrajcie razem, a potem pozwólcie dziecku usunąć wszystko za jednym razem. W przypadku tych gier nie ma wartości „po prostu graj od czasu do czasu”. Tylko upewnij się, że dziecko dokonuje wyboru i sam wykonuje akcję. Będzie trochę kłuło, kiedy to zrobisz, ale zakochałem się w tych grach kilka razy, kiedy byłem młodszy (chociaż nie były tak manipulujące jak teraz) i nigdy niewróciłem do gry po tym, jak świadomie się zdołałem i po prostu usunąłem je. Jak tylko gra zniknie, wszystkie uczucia „muszę to utrzymać” znikają wraz z nią. Poczujesz niesamowitą ulgę i odzyskasz swój wolny czas. Mam nadzieję, że wydam na bardziej wartościowe rzeczy, którymi mogą być inne gry, ponieważ wiele z nich oferuje wiele wartościowych rzeczy.

Końcowe słowa

Mam nadzieję, że możesz uzyskać od tego pomoc. Ważne jest, aby zrozumieć (jako rodzic i dziecko), że uzależnienie od gier może być poważną sprawą, ale ważne jest również, aby zrozumieć, że nie wszyscy uzależnieni od gier i nie wszystkie gry są podobne.

Granie odgrywa bardzo ważną rolę w moim życiu, byłem uzależnionym graczem, który stracił oceny i dużo snu podczas gier, ale byłem również projektantem, który utrzymywał się z nich, poznałem moją żonę przez gry, znam wielu moich przyjaciół poprzez gry i jest to jedno z moich największych kreatywnych sklepów.

Staraj się rozwiązywać problemy, które powodują, że grasz za dużo , a nie rzeczy, które sprawiają, że grasz w ogóle. Jeśli usuniesz objawy, nadal będziesz mieć problem i albo wrócisz do gry, albo napotkasz jeszcze większe problemy. Podobnie jak w przypadku wielu rzeczy; umiar jest kluczem.

Mój jedenastolatek doszedł do tego, że uważam go za uzależnionego. Był albo na komputerze, grając w grę online, albo oglądał telewizję, co uważałem za jeszcze gorsze. Do gry online wymagana jest aktywność mózgu.

Jeśli poprosiliśmy go o zrobienie czegoś (przygotuj się na spanie, sprowadź ubrania do prania, zejdź na obiad) był ponury i cała jego uwaga skupiała się na jak najmniejszej ilości roboty, jaką mógł, zanim pozwolono mu wrócić do jego działalności.

W końcu opuściłem stopę. Powiedziałem mu, że oglądanie telewizji i granie w gry online było przywilejem, a nie prawem, i że go nadużywał. Komputer został zabezpieczony hasłem. Filmy zostały umieszczone na półce na dole. Od tego momentu musiał zarabiać na każdą godzinę elektroniki. Dostał piętnaście minut dziennie na „rutynowe” czynności (wstanie, mycie zębów, zjedzenie własnego śniadania) - to była moja gratka, coś w rodzaju plastra nikotynowego, ponieważ był przyzwyczajony do 2-4 godzin dziennie. Wszystko inne zostało zarobione.

Mój mąż myślał, że jestem zbyt surowy, ale szybko zmienił melodię :) Od pierwszego dnia oboje zauważyliśmy OGROMNĄ różnicę w postawie mojego syna. Zniknął ponury chłopiec, który uważał, że wszystko oprócz elektroniki ma wpływ na jego czas zabawy. Teraz często pyta mnie „co mogę zrobić, aby zarobić więcej czasu?” i ma pozytywne nastawienie do pracy, ponieważ wie, że zostanie za to wynagrodzony. Nauczył się także lepiej racjonować swój czas, a brak elektroniki zmusił go do znalezienia innych rzeczy (ostatnie trzy weekendy spędził na biwaku ze swoim oddziałem zwiadowczym). Myślę, że bardziej lubi też czas na elektronice, ponieważ czuje, że na to zasłużył.

Pierwszym krokiem do wyjścia z uzależnienia jest zaakceptowanie faktu uzależnienia. To najtrudniejsza część. I najwyraźniej jest za nim.

Drugi krok: bądź czysty. W takim przypadku - spraw, aby w ogóle nie grał. Na przykład przez tydzień. Jak pomóc ukończyć ten etap?

• zapewniać alternatywne zajęcie - malowanie ogrodzenia, chodzenie do kina, rodzinna gra planszowa, dobra książka, wszystko, co odciąży go od gier; ten punkt jest najważniejszy! Bardzo trudno jest trzymać się z dala od komputera, gdy się nudzi
• zablokować dostęp do komputera / konsoli / telefonu. To może być zrobione. Jeśli komputer jest niezbędny w szkole, kup komputer, który nie obsługuje żadnych gier.
• pozbądź się smartfona, zdobądź starą Nokię i usuń z niej wszystkie gry
• uniemożliwić dostęp do konsol i innych urządzeń do gier komputerowych. Dobra kłódka na szafie może załatwić sprawę

Następnie - pozostań czysty przez dłuższy czas. Naucz się żyć bez gier. Przestań ich tęsknić.

Możliwy i niebezpieczny ostatni krok - przywrócić gry. W rozsądnych ilościach. Wszystko w życiu wymaga równowagi, a gry nie są z natury złe.

Były uzależniony od gier w wieku od 14 do 18
lat. Powodem, dla którego tak często grałem, jest to, że nie podobało mi się życie. Życie online jest bardziej ekscytujące niż prawdziwe życie. Winne były następujące przyczyny. Ogromne problemy finansowe w rodzinie, które spowodowały, że oboje rodzice pracowali przez wiele godzin, a ja nie miałem wystarczająco dużo pieniędzy, aby być w różnych klubach, takich jak karate itp. Również stres finansowy powodował problemy rodzinne, co również spowodowało, że chciałem się zatracić świat online. Poza tym szkoła była niezwykle łatwa i dlatego nie stanowiła wyzwania.
Podsumowując, moje powody to:

• Brak pieniędzy na dodatkowe zajęcia sportowe
• Napięcie w stosunkach rodzinnych
• Szkoła jest zbyt łatwa
• Zbyt dużo wolnego czasu na moich rękach

Naprawienie tego było bardzo łatwe. Po prostu poszedłem na uniwersytet, gdzie spotkałem wspaniałych przyjaciół, miałem dość wyzwań związanych z pracą na uniwersytecie, że nie miałem dużo wolnego czasu. I dostałem rządową pożyczkę studencką, więc czasem miałem pieniądze na wyjście. Ponadto rozwiązano również problemy rodzinne. Od tamtej pory nie interesowałem się grami dotykowymi, ponieważ nie mam nawet czasu, aby robić to z ekscytacją w życiu.

Właśnie to poleciłbym.

Spraw, by twój syn był podekscytowany czymś. I upewnij się, że podąży za tym i nie przestanie. Uzależnienie jest spowodowane zbyt dużą ilością wolnego czasu i brakiem emocji w życiu. Wyeliminuj je, a twój syn wróci do normy.

To są moje dwa centy, jak uleczyłem swoje uzależnienie. Nie jestem pewien, czy to działa dla wszystkich.

Jeśli, jak mówisz, nastolatek (1) otwarcie przyznaje się do problemu i (2) chce pomocy, to ty i nastolatek jesteście już w bardzo dobrej sytuacji, aby rozwiązać problem.

Najlepszym podejściem jest kompletny zimny indyk. A ponieważ jest chętny do pomocy (zakładam, że jest mężczyzną, jak większość uzależnionych od gier komputerowych), po prostu usiądź i porozmawiaj z nim i zapytaj, czy jest gotów poddać się leczeniu przeziębienia. Jeśli się zgodzi, odrzuć wszystko, co jest konieczne do gry (Playstation lub XBox lub odinstaluj grę z komputera i nie może go zainstalować).

Z mojego osobistego doświadczenia wynika, że ​​podejście polegające na odstawieniu od piersi (np. Pozwolić mu grać 1 godzinę dziennie) nie działa. Jeśli uzależnienie jest dobre i naprawdę, to 1 godzina dziennie sprawi, że będzie go pragnął jeszcze bardziej i uzależnienie pozostanie.

To zależy od tego, czy to prawdziwe uzależnienie. Jeśli to bardziej coś, co wypełnia swój czas, ponieważ nie ma on nic innego do roboty, wówczas rozwiązaniem jest po prostu wypełnienie swojego czasu innymi zajęciami - zajęciami szkolnymi, sportem, klubami, młodzieżą grupy, nauka gry i gry na instrumencie itp.

Jeśli jest to prawdziwe uzależnienie, ponieważ on / ona dosłownie się denerwuje, chyba że „uda się im naprawić”, najprawdopodobniej wiąże się to z pewną formą lęku i / lub depresji i prawdopodobnie potrzebujesz pomocy terapeuty aby dowiedzieć się, co jest głównym problemem i opracować plan.

Pamiętaj, że powyższa rada „wyjdź z zimnego indyka” może nie działać, a nawet może nie być pomocna. Najlepiej jest pozwolić terapeucie pomóc sobie z tym poradzić, jeśli jest to prawdziwe uzależnienie.

Wiele osób mówi, że powinieneś usunąć grę. To nigdy nie działało dla mnie, kiedy cierpiałem. To, co ostatnio działało, to usunięcie konta (była to gra offline) lub poproszenie znajomego o zmianę hasła do konta na coś, czego nie znasz. Zrobiłem to trzy razy i dwa razy udało mi się odzyskać usunięte konto, trzeci raz to urok.

Jeśli nastolatek prosi o pomoc, możesz rozważyć

• coś takiego jak Qustodio, który pozwala rodzicowi zdefiniować parametry użytkowania komputera dla określonego profilu użytkownika komputera nastolatka. Możesz ograniczyć ilość czasu na dzień, w które strony i zainstalowane gry można grać.

• zapewniając mnóstwo alternatywnych zajęć - przynajmniej na początku staraj się spędzać jak najwięcej czasu poza domem.

• proszenie pediatry nastolatka o wskazówki (a może to obejmować skierowanie na terapię poznawczo-behawioralną).

Aby zmniejszyć uzależnienie od gier online

Terapia behawioralna może pomóc graczowi przejść przez uzależnienie. Terapia może pomóc osobie nałogowej skoncentrować myśli i energię na różnych czynnościach zamiast na grach. Jeśli gracz został zanurzony w rozległej społeczności graczy, spędzając czas z innymi osobami, które również grają w gry wideo, może być konieczna zmiana środowiska fizycznego gracza na pewien czas, aby wprowadzić nowe nawyki i procesy myślowe. Ośrodek leczenia stacjonarnego mógłby zapewnić to tymczasowe środowisko, aby pomóc osobie przejść obok kompulsji związanych z grami wideo.

Pomóż młodemu zdać sobie sprawę, że mają problem, patrząc na to, co czują do szkoły, swoich przyjaciół, spotykając się twarzą w twarz i uczestnicząc w innych zajęciach.

Upewnij się, że komputer nie znajduje się w sypialni, ale we wspólnym obszarze domu, takim jak salon lub pokój Rumpus, aby nie mogli się cały czas ukrywać i bawić.

W gry komputerowe należy grać w czasie wolnym, więc pomóż im zdecydować, kiedy jest wolny czas i jakie mogą być inne zobowiązania (np. Prace domowe, zadania domowe, inne zajęcia).

Idź spać wcześniej i wcześniej. Często ktoś uzależniony od gier komputerowych zostaje do późna. Każ im iść spać wcześniej każdego dnia, więc zamiast wczesnych godzin porannych jest to rozsądny czas wieczorem.

Zastąp czas komputera bardziej produktywnymi działaniami. Mogą ćwiczyć, czytać, umieszczać gry planszowe lub robić coś, co je stymuluje i interesuje.

Zachęć ich, aby częściej wychodzili z przyjaciółmi. Przyjaciele są ważni w życiu: są po to, aby cię wspierać.