Rodzic naruszający prywatność w wieku 17 lat

Mam 59-letniego ojca, który wciąż przychodzi do mojego pokoju bez powodu, patrząc na monitor komputera, próbując znaleźć coś, co może mnie za to winić. Jeśli koduję, mówi „Dbaj też o swoją szkołę. Życie to nie wszystko kodowanie”, jeśli gram, mówi „Nie marnuj czasu”, a najgorszą możliwością jest to, że oglądając film, obwinia mnie przez 3-4 dni za to, dlaczego oglądałem, dopóki nie przyniosłem filmu i nie pozwoliłem całej rodzinie go obejrzeć.

Jak zapewne wiesz, niektóre filmy nie powstają z myślą o „RODZINACH” i chcę je zobaczyć. Ostatnio oglądam BBT, gdzie Sheldon wspomina „Ktoś uprawia seks ze swoją dziewczyną”, a mój ojciec tam był. Teraz wciąż obwinia mnie za oglądanie „Pornografii i nagości”!

Teraz mam tego dość, postanowiłem opuścić dom, stosując dowolną możliwą metodę, kiedy ukończę 18 lat (pozostały 4 miesiące do ukończenia 18 lat), ale nie mogę już tego znieść.

Jakie jest najlepsze rozwiązanie, które nie wymaga ucieczki ani niegrzeczności wobec mojego ojca?

Edytowano, aby dodać : proszę zobaczyć moją odpowiedź z aktualizacjami.

Przede wszystkim muszę podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do tego pytania. Dowiedziałem się, że wiele osób doświadcza tego samego problemu.

Publikuję własne doświadczenia, ponieważ przeszedłem przez to 2 lata.

Pierwszy. Kiedy miałem 16 lat (i wszystkie te problemy zaczęły się), myślałem, że jestem wszechwiedzącym facetem, tylko dlatego, że moja praca tymczasowa jest lepsza niż wszystkich innych członków rodziny. I myślałem, że mój tata jest przegrany, tylko dlatego, że popełnił błąd w kwestiach finansowych (co doprowadziło nas do strasznego bałaganu). Kiedy skończyłem 18 lat, zorientowałem się, że nie był nieudacznikiem, ale bohaterem. Nie pozwolił żadnemu z nas poczuć trudności, przez które przeszła nasza rodzina.

Druga. Doszedłem do wniosku, jak wspomniał @gaoit, że całkowicie prywatny obszar może być szkodliwy dla rodziny. Zmieniłem więc całkowicie prywatne na zdrowe prywatne, co doprowadziło do ogromnej różnicy w moich relacjach z rodziną.

Trzeci. Miła, grzeczna, osobista, spokojna rozmowa twarzą w twarz pomogła mi zobaczyć jego oczekiwania i pomogła mu zobaczyć moje oczekiwania. Oboje zrozumieliśmy, że nasze oczekiwania względem siebie były zbyt duże. Rozmawialiśmy przez to, rozmawialiśmy i rozmawialiśmy. Dopóki nasze oczekiwania się nie zrównoważą.

Czwarty. Jak już wspomniałem, jestem najmłodszym członkiem rodziny, a różnica wieku między mną a moim ojcem wynosi około 40 lat. Nic więc dziwnego, że między nami jest tyle różnic, szczególnie w naszej opinii na temat technologii, życia, rozrywki itp. Kiedyś myślałem, że MUSI mnie rozumieć (tak, byłem idiotą), teraz widzę prawdziwe znaczenie od relacji , dowiedział się, że zasady relacji ma zastosowanie nie tylko do moich relacji z moich przyjaciół, to nie na moje relacje z rodziną, zbyt, zwłaszcza ojciec.

Piąty. Jeśli czytasz to i cierpisz z tego powodu, pamiętaj, że jedno pozbawione szacunku słowo, jedno słowo gniewu, jedno słowo niecierpliwości może doprowadzić do trwałego uszkodzenia relacji z rodziną. Z relacji z przyjaciółmi zrozumiałem, że moja rodzina jest jedyną osobą, która będzie ze mną na zawsze. Łatwo stracisz przyjaciół, ale nie możesz łatwo stracić rodziny (nawet jeśli chcesz). Więc bądź cierpliwy, bądź rozważny. Sama cierpliwość może udowodnić twojej rodzinie, że jesteś już dorosły.

Szósty i ostatni. Przez cały ten czas popełniłem jeden wielki błąd. Byłem ignorantem . Próbowałem zignorować wszystko, co powiedział mój tata (i udało mi się). Myślałem, że to cierpliwość. Bycie ignorantem = Bycie cierpliwym.

Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do tego tematu.

Opuszczenie domu nie jest tak naprawdę jedyną opcją.

Mówienie to dojrzała i rozsądna metoda, denerwuje się, a potem zmienia swój takt. Nie zapominaj również, że w ciągu ostatnich 10/15 lat technologia posunęła się naprzód. Rzeczy, które robisz, są dla niego naprawdę dziwne. Jeśli nie ma doświadczenia w pracy z komputerem, nie będzie wiedział, że „kodowanie” jest dobrą rzeczą i można z tego dobrze żyć.

Może to potrwać kilka rozmów, ale zauważą twoją dojrzałość i wycofają się.

JEŚLI jednak jesteś stereotypowym nastolatkiem, który myśli, że zna świat w wieku 17 lat, przepraszam, że 59-latek wie lepiej.

Wiem, że to jest frustrujące, ale zaufaj mi, prawdopodobnie będziesz robił to samo, gdy będziesz mieć nastoletnie dziecko. Rodzicielstwo ma sposób na zmianę orientacji priorytetów.

Przejdźmy do bardziej konstruktywnych punktów: może twoje 18. urodziny są okazją do zmiany ramy. Krótko po faktycznych urodzinach (nie chciałbym zepsuć tego uroczystości) odbyć formalną rozmowę z obojgiem rodziców. Spraw, by rozmowa ta została zainicjowana w wybranym przez Ciebie momencie (tj. Nie wtedy, gdy denerwujesz się, że twój ojciec właśnie wszedł do pokoju po raz piąty tego dnia). Wyjaśnij, że jesteś już dorosły, masz prawo do własnej przestrzeni i wolności do prowadzenia własnego życia. Obiecaj, że utrzymasz wszystko, co robisz w ich domu, legalne i zgodne z wszelkimi znaczącymi zasadami, jakie mogą mieć (np. W sprawie seksu lub alkoholu), i poproś, aby w zamian szanowali twój pokój jako przestrzeń. W szczególności nie wchodzą, kiedy cię nie ma, a kiedy wchodzą, najpierw pukają.

Ucieczka od problemu nie rozwiązuje go. Chcesz być traktowany jak dorosły, ale czy chcesz się nim zachowywać? Następnie porozmawiaj z tatą w dojrzały sposób, a może nawet wyobraź sobie, co by powiedział w twoich butach (do jednego z rówieśników).

Najlepszym sposobem na uzyskanie szacunku, którego pragniesz, jest zdobycie go. Jednym ze sposobów na to jest komunikowanie się z ojcem w spokojnej, inteligentnej posiadłości. Być może zabierz go na śniadanie wcześnie rano w weekend i przedyskutuj swoje perspektywy między ludźmi. Ale najpierw starajcie się zrozumieć, a potem zrozumieć (tylko wtedy, gdy naprawdę zrozumiecie jego punkt widzenia, jeśli zobaczycie). Jedna rozmowa nie naprawi wszystkiego, ale to dopiero początek. Nadal zachowuj się honorowo jak mężczyzna, dotrzymuj słowa i rób to, o co cię prosi, a gwarantuję, że po kilku miesiącach zdobędziesz jego szacunek.

Pamiętaj, że twój ojciec chce, abyś stał się mężczyzną tak samo źle jak ty. Może przypomnienie mu o tym pomoże mu trochę się rozluźnić.

Nie masz jeszcze 18 lat, więc pamiętaj, że on i twoja matka są nadal za ciebie odpowiedzialni i że musisz przestrzegać zasad ich domu (nawet po ukończeniu 18 lat obowiązują zasady domu, ponieważ jesteś lokatorem). Kto też zapłacił za komputer? Czy oglądasz rzeczy, których nie oglądałbyś z rodziną (gdyby chcieli)? To jest problem. Nie możesz oczekiwać całkowitej prywatności, dopóki nie skończysz 18 lat. Twoi rodzice mają prawo monitorować korzystanie z komputera teraz, dopóki nie skończysz 18 lat. Nawet po ukończeniu 18 roku życia wciąż pozostaje pytanie, kto to jest komputer, a następnie z jakiej sieci korzystasz . Jeśli są właścicielami jednego z nich, mają pełne prawo do monitorowania jego wykorzystania.

Radziłbym nie przesadzać, przeprowadzając się przed ukończeniem 18 lat, a nie przed ukończeniem szkoły średniej. Zasysajcie to, szanujcie i bądźcie wdzięczni, że zapewniają wam dach, jedzenie i wszystko, za co płacą. Wyprowadzenie się wcześniej spowoduje niepotrzebny dramat przez lata i sprawi, że twoje życie stanie się niepotrzebnie trudne. Nie mam powodu sądzić, że się nie kochacie, tylko że istnieje spór o korzystanie z komputera.

W dużym schemacie rzeczy jest to stosunkowo niewielka kwestia, której odradzania nie byłbym większy.

Wydaje mi się, że ojciec robi to tylko po to, aby upewnić się, że masz proste priorytety i kształtujesz dobre nawyki komputerowe wchodzące w dorosłość.

** Uwaga dodatkowa: Myślę, że teoria wielkiego podrywu to świetny program. Może Twoja rodzina to polubi. Niech obejrzą odcinek lub dwa, jeśli nic innego nie uspokoi ich wyobrażeń o tym, czym serial NIE jest. Wtedy widzą, że nie ma się o co martwić i albo to im się spodoba, albo spadnie do swoich „maniaków” :)

Moim zdaniem najlepszym sposobem zaradzenia tej sytuacji jest usiąść i spokojnie przeprowadzić dyskusję. Po prostu określ, co oglądasz, i zaoferuj mu obejrzenie kilku odcinków z tobą. Szczerze mówiąc, miałem te same problemy, kiedy byłem w twoim wieku i nie radziłem sobie z tym dobrze, byłem całkowicie defensywny i zły na to.

Wszystko to doprowadziło na jakiś czas do wyobcowania, nie przyczyniło się do zmniejszenia oskarżeń, które powstały w wyniku założeń moich rodziców. Ale po tym, jak usiedli i zobaczyli, co oglądam, głównie anime jak Cowboy Bebop w tamtym czasie, byli mniej paranoiczni.

A na stwierdzeniu, że nigdy nie potraktowałbyś swojego potomstwa tak, jak byłeś traktowany: Może to zabrzmieć banalnie, ale zawsze zaskakuje, jak kiedy się starzejemy, reagujemy na rzeczy w sposób, w jaki robili to nasi rodzice, i że przysięgliśmy, że nigdy nie zrobimy.

Mówienie jest trudne. I często denerwujące! Ale rozmawianie przez problemy jest potrzebne, gdy mieszka się z kimkolwiek. (Zajęło mi to wiele lat, aby się tego nauczyć! Czasami również pierwsza rozmowa NIE jest zabawna. Ale może być wielką ulgą po.) Uwaga: Mówię to jako ktoś, kto naprawdę woli nie rozmawiać z ludźmi, szczególnie o sprawach osobistych !!

Dyskusja na temat wymiany stosów (komunikacja pisemna) jest dla ciebie dobra / możemy spokojnie myśleć o rzeczach powiedzianych i przeczytać to, co mówimy, zanim je prześlemy. Może mógłbyś pokazać tacie swoje pytanie i odpowiedzi tutaj jako sposób na rozpoczęcie trudnej rozmowy? (chociaż ton w Q na starcie i tak jest trochę ~ uhmm ~ :-D to DOBRE PYTANIE!)

Kiedy byłem późno nastolatkiem (~ 1990), niektóre rzeczy doprowadziły mnie do szaleństwa. Ale nigdy o tym nie rozmawialiśmy. Byłem cicho, ssałem to , w końcu wyprowadziłem się do szkoły, co było dla mnie ogromną ulgą. Teraz nasz związek jest dobry (wciąż niewiele mówi o poważnych problemach! Ale dobry).

Mam teraz dzieci - w rzeczywistości jedno ma 18 lat (a ja 42). Nie możesz mieć 100% prywatności, jeśli mieszkasz z innymi ludźmi (nami od naszych dzieci i odwrotnie) . Pokój w domu to twoja przestrzeń, ale nie jest zdrowe, aby był to obszar, w którym nie wolno iść od reszty rodziny. Jeśli nasi przyjaciele przyjadą, szanują naszą rodzinę, pomagają, informują nas, kiedy przyjdą i odejdą, i nie będą przynosić nieodpowiednich filmów / filmów / rzeczy (bez konsultacji z nami!: -O). To samo dotyczy członków naszej rodziny.

Natknąłem się na tę książkę, gdy moje dzieci były młodsze: https://www.amazon.com/How-Talk-Kids-Will-Listen/dp/1451663889/ „Jak rozmawiać, aby dzieci słuchały i słuchały, aby dzieci mogły rozmawiać” . Książka dotyczy czytania innych uczuć oraz prostych technik komunikacji i szacunku (myślenie o tym, jak to wyrażasz). Użyłem go dla moich dzieci (i moich siostrzenic / siostrzeńców (i innych dzieci)), a także użyłem go, gdy mam do czynienia z innymi dorosłymi w pracy i gdzie indziej! Widzę też, że autorzy mają także książkę „Jak rozmawiać, aby nastolatki słuchały i słuchały, aby nastolatki rozmawiały”. Tak czy siak. Ta książka jest bardzo dobra, a moje dzieci ją przeczytały i uznały ją również za dobrą (ma kreskówki i miejscami jest całkiem zabawna). Dostajesz obraz. Bardzo polecam tę książkę jako przydatną i rozrywkową lekturę dla wszystkich grup wiekowych.

BBT i pr0n Nie jestem pewien, jak surowy jest twój tata. Ma błędne wyobrażenie o teorii Wielkiego Wybuchu! Czy pomocne byłoby pokazanie kilku odcinków swojej rodzinie? A jeśli jest naprawdę surowy, może to nie pomoże !! Bohaterowie czasami mówią dość seksowne lub niegrzeczne rzeczy. Dla mojej rodziny jest to zabawne - nasze najmłodsze dziecko ma 10 lat, a niektóre z tych rzeczy wywołują dłoń / skrzywienie! ALE nieszkodliwe.

Internet ma okropne rzeczy, które naprawdę nie są dobre dla nikogo (w każdym wieku!) Do oglądania. To może być przekonujące, więc myślę, że możesz zrozumieć, dlaczego twój tata tak się martwi?