Jak powinienem nauczyć się rozumieć pomiar Canona?

Pomiar punktowy to mój preferowany tryb pomiaru w Canonie 50D. Pozwala mi to na zrobienie gwoździa ekspozycji po raz pierwszy - 99% czasu - poprzez zastosowanie blokady AE na moim obiekcie i zastosowanie pożądanej kompensacji ekspozycji. Uważam jednak, że jest to zbyt wolne w niektórych sytuacjach, dlatego chciałbym nauczyć się korzystać z jednego z trybów pomiaru „pełnoklatkowych” (tj. Ocena lub CWA).

Próbowałem użyć obu tych trybów. Ogólnie rzecz biorąc, uznałem, że ocena jest nieprzewidywalna. Przekonałem się, kiedy i na ile aparat automatycznie dodał kompensację ekspozycji. Z drugiej strony odkryłem, że CWA jest o wiele bardziej przewidywalny, ale wolniejszy, ponieważ nadal konieczne było zablokowanie AE i ponowne skomponowanie u pacjentów poza centrum.

Wygląda na to, że Canon zaprojektował pomiarowy pomiar w dużej mierze jako zamiennik CWA i że nieużywając go, w jakiś sposób straciłbym wiele z możliwości mojego aparatu.

Jak lepiej zainwestowałbym swój czas?

a) Korzystanie z pomiaru ewaluacyjnego i uczenie się, aby rozpoznać, jak reaguje w określonych sytuacjach, dzięki czemu mogę go odgadnąć.

b) Korzystanie z dużo prostszego pomiaru CWA i nauka czytania sceny w celu ustalenia wymaganej wielkości kompensacji ekspozycji.

Gdyby tylko Canon miał tryb „średniej ważonej aktywnego punktu ostrości”, byłoby idealnie!

Pomiar zawsze będzie przeprowadzany metodą prób i błędów, ponieważ aparat zakłada, że ​​wszystko, co robisz, odbija 18% światła przychodzącego z powrotem do aparatu. Nie ma możliwości sprawdzenia, czy fotografowany obiekt jest biały, czy szary, ani nawet jakiej części sceny jest zamierzonym obiektem!

Najbliżej kamera może się zorientować, gdy spojrzymy na aktualnie wybrany punkt ostrości, jak sugerujesz. W rzeczywistości niektóre korpusy Canona oferują pomiar punktowy powiązany z aktywnym punktem ostrości. Podejrzewam, że dotyczy to tylko droższych modeli. Edycja: tak, wydaje się, że to tylko modele 1D / 1Ds. Jest on aktywowany tylko wtedy, gdy korzystasz z podzbioru 45 punktów AF, co jest rozczarowane (można by pomyśleć, że może użyć najbliższego punktu pomiaru, gdy wszystkie 45 punktów jest aktywne).

W przeciwieństwie do ElendilTheTall używam trybu oceny prawie wyłącznie (nie nie używam aparatu w trybie automatycznym;). Powodem tego jest to, że nie chcę ciągle zmieniać składu na metr. Ponadto, chociaż funkcja oceny może nie zrobić tego tak dobrze, jak pomiar punktowy, ale gdy pomiar punktowy źle go poprowadzi, może popełnić błąd z dużym marginesem. Przykład: jeśli zdarzy ci się mieć głęboki cień w centrum sceny, zostaniesz prześwietlony.

Pod koniec dnia pomiar można naprawić pocztą, pod warunkiem, że jesteś blisko, w przeciwieństwie do na przykład skupienia. Dlatego podczas szybkiego fotografowania koncentruję się na zbijaniu ostrości, nawet jeśli oznacza to, że pomiar jest wyłączony. Ocena pozwala mi to zrobić. Jeśli nie będę fotografować szybko, ustawę ekspozycję lub skorzystam z trybu ręcznego, aby uzyskać ekspozycję dokładnie tak, jak tego chcę.

Przepraszam, że dodałem odpowiedź na moje pytanie, ale właśnie znalazłem następujące informacje od firmy Canon:

Problemem przy stosowaniu kompensacji ekspozycji z pomiarami szacunkowymi jest to, że nie wiesz, czy pomiar już skompensował warunki. Jeśli tak, a wprowadzisz jeszcze większą kompensację ekspozycji, wówczas ekspozycja będzie błędna. Podobnie, jeśli założysz, że aparat ma rację, ale tak nie jest, będziesz miał również źle naświetlony obraz.

Rozwiązaniem, podobnie jak w przypadku wielu rzeczy fotograficznych, jest doświadczenie. Po jakimś czasie nauczysz się rozpoznawać rodzaje scen, które dobrze radzą sobie z pomiarami ewaluacyjnymi, i te, których nie robi.

Po przejściu na inną kamerę będziesz musiał nauczyć się od nowa, ponieważ liczba stref pomiaru może zmienić wyniki.

Pomiar centralnie ważony odczytuje wszystkie sceny w ramce, ale z większym naciskiem na obszar centralny. Był to jeden z głównych trybów pomiaru w aparatach Canon FD, który pojawił się przed serią EOS. Centralnie ważony pomiar został pierwotnie włączony w aparatach EOS, aby pomóc użytkownikom FD w przejściu, ale wydaje się, że stał się stałą funkcją.

W przeciwieństwie do pomiaru szacunkowego nie podejmuje się próby analizy sceny, więc można zastosować kompensację ekspozycji, wiedząc, że aparat nie dokonał żadnych własnych regulacji. Z tego powodu pomiar centralnie ważony jest często lepszy niż ocena, gdy wiadomo, że potrzebny jest pewien poziom kompensacji ekspozycji.

Źródło: Canon Professional Network

Przeważnie trzymam się CW, a przez resztę wybieram Spot. Oceniający po prostu bierze zbyt wiele miejsca na scenę, aby uzyskać dobre naświetlenie (pod względem kreatywności) według moich upodobań. Dla mnie pomiar pomiarowy ma na celu pomóc ludziom, którzy trzymają aparat w trybie Auto.

Sugeruję, abyś poszedł z CW i nauczył się czytać scenę, jak mówisz. Nie powinieneś już niczego zgadywać. Oczywiście i tak wszystko to jest subiektywne; wiele osób może preferować pomiar pomiarowy. Możesz postawić sobie wyzwanie i robić zdjęcia przez tydzień przy użyciu tylko jednego trybu pomiaru, a następnie powtórzyć z drugim i sprawdzić, który wolisz.

Gdyby tylko Canon miał tryb „średniej ważonej aktywnego punktu ostrości”, byłoby idealnie!

To robi. Rzeczywiście jest to pomiar oceniający. Ocenia całą scenę, ale bardziej waży ekspozycję w aktywnych punktach ostrości.