Jak wybrać rozdzielczość (w megapikselach) i kompresję (normalną, dokładną, super-cienką), w którą należy strzelać?

Co stracę, jeśli nie będę strzelał z maksymalną rozdzielczością? lub ustawienie „superfine”? Jakie są wady?

Chciałbym dowiedzieć się, jak aparaty cyfrowe zapisują pliki JPEG w niższej rozdzielczości. To dodatkowy czas przesyłania z karty na komputer, miejsce i inne wymagania sprzętowe - wszystko, czego nie trzeba, kiedy rzadko będę kadrować zdjęcia i nigdy nie wydrukuję więcej niż 8x10.

Czy odpowiedź różni się także w zależności od typu lub technologii czujnika, marki lub modelu aparatu lub fotografowanego obiektu?

Aby zachować maksimum szczegółów i możliwość edytowania w przyszłości, najlepiej jest zapisywać zdjęcia w formacie RAW, jeśli aparat to obsługuje. To powiedziawszy, jest ogólnie o wiele bardziej wymagające pod względem pamięci na wymagania dotyczące obrazów, dlatego może ograniczyć maksymalną liczbę obrazów.

W przypadku plików JPEG na jakość obrazu (IQ) składają się zasadniczo dwa czynniki. Pierwszym z nich jest rozdzielczość. Oczywiście im wyższa rozdzielczość, tym więcej szczegółów można uchwycić na obrazie. To powiedziawszy, wspomniałeś o nieopracowanych wydrukach 8x10 max. Standardowa drukarka laboratoryjna drukuje w rozdzielczości około 300 dpi. Przekłada się to na 2400 x 3000 pikseli lub ~ 8 Mpix. Jeśli jest to Twój maksymalny format wyjściowy, możesz zmniejszyć rozdzielczość przechwytywania do około tej liczby (*).

Drugim czynnikiem jest jakość lub kompresja, która zależy od stratnej części kompresora JPEG. Kompresor generalnie wyrzuca informację o wyższych częstotliwościach na obrazie. Biorąc to pod uwagę, możesz ocenić na podstawie swojej sceny - jeśli jest to scena złożona z drobnych / drobnych szczegółów (np. Drzewa / trawy, włosów na głowie itp.), Możesz chcieć zachować jakość na najwyższym poziomie.

W przeciwnym razie (na przykład strzelając do samochodu lub innych względnie gładkich obiektów) możesz obniżyć jakość, aby zaoszczędzić miejsce.

(*) Należy pamiętać, że podczas wykonywania czynności przetwarzania końcowego obejmujących obrót lub inne działania niszczące piksele, większa liczba pikseli do pracy zapewni lepszą końcową wydajność.

Aktualizacja w odpowiedzi na kometę OP:

Jest tu kilka czynników. Zajmując się tą sprawą, zakładam uwzględnienie technologii w podobnym wieku. Nowy czujnik najprawdopodobniej przewyższy stary czujnik o wyższej rozdzielczości. W miarę kurczenia się żagla ich czułość na hałas wzrasta do tego stopnia, że ​​szczegóły morza giną w morzu szumów na poziomie pikseli *. Z tego powodu zwiększenie rozdzielczości staje się bez znaczenia. Ale nowsze czujniki mają lepszą odporność na zakłócenia na poziomie pikseli .

Różne marki i modele używają pewnych odmian technologii czujników. Znane mi typy to CMOS, CCD i CMOS podświetlany od tyłu. CCD i CMOS są obecnie porównywalne pod względem hałasu. BSI jest uważane za nowszą technologię, która zwiększa ilość światła gromadzonego przez sensel, stąd jego odporność na hałas. Podsumowując, może występować różnica w rzeczywistej rozdzielczości między modelami, ale w przypadku tej samej technologii zwiększy to zarejestrowaną rozdzielczość (patrz następny akapit).

Pamiętaj, że czujnik to nie tylko element krzemowy, ale także stos filtrów i mikrosoczewek. Jednym z filtrów jest filtr dolnoprzepustowy (antyaliasing), który odcina wysokie częstotliwości obrazu, zanim dotrze on do zmiękczenia. Już samo to sugeruje, że sam obraz optyczny / analogowy jest bardziej szczegółowy w czujniku wyższej rozdzielczości.

Kolejnym punktem, który wpływa na rzeczywistą rozdzielczość, jest zdolność rozdzielcza obiektywu. Obecnie większość modeli ma czujniki, które osiągnęły moc rozdzielczą większości obiektywów (absolutnie zdecydowanie, gdy mówimy o kompaktowych aparatach MP lub smartfonach). Oznacza to, że korzyść ze zwiększenia rozdzielczości jest znikoma , ale tak jest. @Matt Grum wyjaśnił na jednym ze swoich postów (postaram się go później znaleźć), że przechwycony obraz jest splotem obrazu obiektywu (sygnału) i funkcją próbkowania czujnika. W związku z tym zawsze będzie poprawa wraz ze wzrostem rozdzielczości, ale wątpliwe jest, czy możesz na tym skorzystać.

Jeśli chodzi o fotografowany obiekt - oczywiście (tym razem), jeśli nie ma on żadnych szczegółów, to nie widzę, jak zwiększenie rozdzielczości poprawi ostateczny obraz (cyfrowa interpolacja również będzie działać). Dotknąłem tego punktu w pierwszej części odpowiedzi.

Podsumowując: technologia zastosowana w różnych modelach nawet wśród linii jednego producenta może wpływać na moc rozdzielczą czujnika. Porównując tę ​​samą technologię, można wykazać, że zwiększenie rozdzielczości powoduje zwiększenie liczby szczegółów aż do poziomu szumów w senselu. To, jak szczegółowy jest twój temat, z pewnością wpłynie na to, jak szczegółowy jest twój obraz.

Sama rozdzielczość to nie jedyny zawodnik w grze, a przy wyborze kamerą trzeba rozważyć wszystkie inne parametry (Lens, filtry, procesor, itp). Twoim celem wydaje się być wybór ustawień w kontekście danej kamery, do czego moja pierwotna odpowiedź dotyczyła.

Aktualizacja II: Oto odpowiedź Matta: czy megapiksele mają znaczenie w nowoczesnej technologii czujników?

Gdybym fotografował JPEG (a nie surowe), zawsze używałbym maksymalnej rozdzielczości i jakości. Nawet przy najwyższych ustawieniach rozmiar powstałych plików JPEG jest zwykle nieistotny w porównaniu do rozmiarów kart pamięci i dysków twardych.

Jeśli naprawdę masz tak wiele plików JPEG, trudno jest znaleźć miejsce na wszystkie z nich, na przykład dziesiątki tysięcy, możesz chcieć usunąć te, których i tak nie chcesz oglądać, zamiast obniżać jakość wszystkich zdjęć. Ponieważ tak naprawdę nikt nie ogląda często zdjęć w rozdzielczości 10 tys.

Przy braku miejsca na równanie prędkość przechowywania może być prawdziwym problemem. Jeśli masz naprawdę wolny aparat, kompresja obrazu do formatu JPEG i zapisanie go na karcie pamięci może potrwać kilka sekund. Ile czasu możesz zaoszczędzić, przechowując w gorszej jakości, czego nie wiem.

Jeśli przenoszenie obrazów z aparatu na komputer stanowi wąskie gardło, spróbuj uzyskać czytnik kart od jakiegoś producenta karty pamięci. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​każdy czytnik kart przesuwa się o mile i szybciej przesuwa obrazy niż aparaty kompaktowe lub lustrzanki podstawowe, a czytniki producentów pamięci są często projektowane tak, aby ich (szybkie) karty były sprawiedliwe. Jeśli nie masz kamer CF, możesz użyć czytnika wielkości kciuka, który obsługuje rodzinę SD / MMC, dzięki czemu rozmiar czytnika nie jest problemem.

Na kartach pamięci, przy obecnym stosunku wielkości do pieniędzy, „ile obrazów jestem gotów stracić naraz”, odgrywa obecnie dla mnie większą rolę niż „ile obrazów może pomieścić moja karta”. Z tego powodu nadal używam kart 8 GB na mojej lustrzance cyfrowej - karty 8 GB mogą pomieścić 700 rawów z mojego 450D, co już jest bardzo wiele, jeśli pomyślę o tym, ile stracę, gdy karta zostanie skradziona / zepsuta. Ponieważ wszelkie nośniki pamięci ostatecznie się zepsują, a karty pamięci są bardziej prawdopodobne, że zrobią to w trakcie swojej użytecznej żywotności niż dyski twarde, ponieważ są tanie i nie mają nadmiarowości pamięci flash NAND w porównaniu do dysków SSD.

Niezawodność jest odejmowana od dysków SSD, które są w przybliżeniu tak samo niezawodne jak dyski twarde i dyski SSD: w przeciwieństwie do kart pamięci, mają garść pojedynczych układów pamięci flash NAND , więc jeśli jeden z układów zacznie się zawodzić, kontroler może ponownie przypisać strony z niego do działającego jednostki. Oczywiście, aby zmienić przypisanie z wdziękiem, wadliwy układ musi wykazywać wczesne oznaki awarii kontrolera, ale odzyskanie po niektórych awariach jest lepsze niż odzyskanie od żadnego.