Jak korzystasz z różnych punktów autofocus w lustrzance cyfrowej?

12

Mój Nikon D300 ma sporo punktów autofokusa. Jest przycisk, którym mogę obsługiwać kciukiem, aby zmienić punkt autofokusa, ale jest to dość trudne w użyciu. Więc prawie wyłącznie używam punktu centralnego, aby ustawić ostrość, a następnie przytrzymać i skomponować obraz.

Czy są jakieś zalety używania któregokolwiek z innych punktów autofokusa (czy coś mi brakuje)?

Rene
źródło
Mała uwaga w odniesieniu do D300: nie ma specjalnego przycisku blokady AF (przycisk blokady AF / AE blokuje również ekspozycję, co może być niepożądane, jeśli poziom oświetlenia różni się znacznie w scenie). Na moim jednym z przednich przycisków Fn poświęciłem tylko AF i to bardzo pomaga w ustawianiu ostrości i ponownej kompozycji. Niektóre obiektywy, takie jak Nikon 70-200 mm f / 2.8 VR, mają również wbudowane dedykowane przyciski blokady ostrości.
D Coetzee

Odpowiedzi:

14

Numer z artykułów napisano o problemie z naciskiem i technikę recompose. Choć ich ogólna idea jest teoretycznie poprawna, większość z nich jest w rzeczywistości błędna w wielu kwestiach. Przede wszystkim większość z nich zakłada, że ​​chcesz skupić się na skrajnym rogu zdjęcia. Chociaż możesz to zrobić, jest to dość niezwykłe. Po drugie, zakładają, że możesz wybrać punkt ostrości, kiedy chcesz, ale nie znam żadnej kamery, która ma punkty ostrości w skrajnych rogach.

Jeśli zaczniemy od bardziej realistycznego założenia, że ​​skupiamy się na powiedzmy „regule” linii trzeciej, przesunięcie ostrości od ponownego komponowania jest znacznie zmniejszone. Na przykład w przypadku obiektywu 50 mm w aparacie pełnoklatkowym przesunięcie ostrości jest zmniejszone z 12 cm do około 1,5 cm. W typowym przypadku strzelania z ręki z pozycji stojącej 1,5 cm jest całkowicie nieistotne - większość ludzi nie jest w stanie stać w miejscu, aby dokładnie zachować odległość w każdym przypadku.

Nawet jeśli (na przykład) fotografowałeś ze statywu, więc doskonale utrzymałeś pozycję aparatu i naprawdę chciałeś ustawić ostrość w skrajnym rogu, wątpię, czy przesunięcie ostrości od ponownego komponowania i tak by wiele znaczyło. Twoja najlepsza szansa na zobaczenie przesunięcia ostrości będzie przy ustawianiu ostrości w skrajnym rogu za pomocą szybkiego obiektywu szerokokątnego. Prawie na pewno jest prawdą, że jeśli skupisz się i skomponujesz ponownie, ten skrajny róg nie będzie ostry. Jeśli na przykład obliczyłeś dokładną zmianę ostrości i przesunąłeś aparat / statyw, aby to zrekompensować, prawdopodobnie nie zobaczysz żadnej prawdziwej różnicy (a jeśli tak, to równie łatwo może być mniej ostry niż więcej ). Dlaczego? Z tego prostego powodu, że praktycznie nie ma czegoś takiego jak szybki, szerokokątny obiektyw, który może wytwarzać niezwykle wysoką rozdzielczość w rogach przy maksymalnym otworze.

Co do możliwości, że będzie gorzej: prosty fakt, że większość szybkich obiektywów szerokokątnych wykazuje co najmniej pewną krzywiznę pola. W zależności od dokładnej wartości, zachowanie dokładnie tej samej odległości od aparatu do obiektu może (w rzeczywistości często będzie) przesunąć cię dalej od idealnego ustawiania ostrości w rogu niż w przypadku ustawienia ostrości i ponownego komponowania. Jeśli jednak chcesz to zrobić, jest to na ogół dość nieszkodliwe - jak wspomniano powyżej, rozdzielczość w rogach jest zwykle wystarczająco niska, aby w każdym razie ukryć małe błędy ustawiania ostrości.

W większości aparatów wyższej klasy (prawie na pewno także w D300) centralnym czujnikiem ostrości jest czujnik f / 2.8. Czujniki znajdujące się najbliżej krawędzi kadru to zwykle czujniki f / 5.6 lub f / 6.3 (lub tak dalej). Szybsze czujniki są z natury bardziej dokładne niż te wolniejsze. Oznacza to, że chociaż czujnik blisko krawędzi kadru może mierzyć (coś bliższego) prawidłową odległość, może to zrobić wystarczająco mniej dokładnie, aby odległość ogniskowania okazała się mniej dokładna.

Niektóre osoby wskazują na fotografowanie makro jako możliwy przypadek, w którym ponowne komponowanie stanowiłoby problem. Mają coś w tym sens - w makrze DoF staje się tak cienki, że błędy ostrości, które normalnie byłyby nieistotne, stały się dość ważne. Z drugiej strony, przynajmniej z reguły praca makro wymaga ręcznego ustawiania ostrości.

Podsumowanie: Odradzanie koncentrowania się i ponownego komponowania opiera się w dużej mierze na fałszywych, niemożliwych do poparcia założeniach. W prawdziwym strzelaniu prawie niemożliwe jest znalezienie sytuacji, w której problemy teoretyczne stają się nawet marginalnie istotne.

Jerry Coffin
źródło
Jestem przekonany, że największe błędy wynikające z ustawiania ostrości / ponownego komponowania wynikają z tego, że środkiem obrotu jest ciało fotografa, a nie optyczny środek obiektywu .
Michael C,
@MichaelClark: na lepsze lub gorsze, twoja odpowiedź wydaje się opierać na niewłaściwym wyobrażeniu o tym, jak działa skupianie. To, na czym się skupia (w przypadku większości obiektywów), nie znajduje się w pobliżu koła w określonej odległości od obiektywu. Raczej jest blisko samolotu. Oznaczona jest odległość patrzenia prosto przed obiektyw, a ostrość jest zbliżona do płaszczyzny prostopadłej do osi, na którą skierowana jest kamera. W większości obiektywów ostrość nie jest idealnie płaska, ale nigdzie też nie jest blisko koła.
Jerry Coffin
To bardzo zależy od konstrukcji obiektywu i tego, czy ma ono bardziej płaskie pole ostrości, czy ma bardziej wyraźną krzywiznę pola. Wiele soczewek „portretowych” celowo nie koryguje krzywizny pola.
Michael C,
Wszystkie soczewki jednoelementowe mają kuliste, a nie płaskie pole ostrości. Dopiero po dodaniu elementów korekcyjnych pole ostrości soczewki zbliża się do płaskiej płaszczyzny. Żadne obiektywy (nawet seria Zeiss Otus i Planar) nie mają idealnie płaskich pól ostrości.
Michael C,
PS To nie moja odpowiedź, należy do kogoś innego. Ale doskonale ilustruje to, że błąd podczas ustawiania ostrości / ponownego komponowania jest często spotęgowany przez kilka rzędów wielkości, gdy kamera obraca się wokół osi kilka cali za nią.
Michael C
11

Istnieją dwa główne przypadki:

  • Ustawienie ostrości i ponowne skomponowanie może spowodować nieprawidłowe ustawienie ostrości podczas korzystania z naprawdę szybkich obiektywów, ponieważ podczas obracania aparatu płaszczyzna ogniskowania obraca się i nie będzie już dokładnie przechodzić przez fotografowany obiekt. Przez większość czasu fotografowany obiekt będzie nadal znajdował się w głębi pola, więc ten efekt pozostaje niezauważony, jednak przy małej głębi ostrości i ponownej kompozycji może się nie powieść. W tej sytuacji użycie punktów zewnętrznych pozwala na skupienie kompozycji poza środkiem bez konieczności ponownego komponowania.

  • Ujęcie w kadrze może być trudne przy ustawianiu ostrości i ponownej kompozycji. Czas potrzebny na przesunięcie kamery w celu zmiany kompozycji i ustawienia ruchu może być zbyt wysoki w niektórych przypadkach, gdy czekasz na jakieś działanie. W tym przypadku lepiej jest użyć niecentralnego punktu, gdy jest to konieczne, aby można było zatrzymać aparat i po prostu odpalić migawkę w razie potrzeby.

Ponadto śledzenie obiektu nieprzewidywalnym ruchem - warto włączyć w aparacie możliwość korzystania z jak największej liczby punktów ostrości i automatycznie przełączać punkt ostrości, gdy obiekt porusza się w ramce.

Matt Grum
źródło
Ten obrót płaszczyzny ogniskowej zawsze mnie dopada, ponieważ prawie wyłącznie używam skupienia i ponownego skomponowania. Cholera!
dpollitt
Dobrze słyszeć, że nie jestem jedyny.
Rene
W przypadku obiektywów IS największą wadą „ustawiania ostrości i ponownego komponowania” jest to, że gdy poruszasz obiektywem po ustawieniu ostrości, IS próbuje to zrekompensować, a jeśli fotografujesz zbyt szybko i nie pozwalasz, aby stabilizator ustabilizował się, wprowadza rozmycie ruchu.
Jim Garrison,
@dpollitt: zobacz moją odpowiedź. W rzeczywistości argument o przesunięciu fokusu przeciwko skupianiu i ponownemu komponowaniu nie ma praktycznie żadnych zalet.
Jerry Coffin
2

Cały czas używam również punktu środkowego.

Ale kiedy fotografuję sport, używam również innych punktów. Kiedy chcę zachować złoty współczynnik lub komponować scenę w ruchu (z naciskiem na poruszający się obiekt).

zacharmarz
źródło
0

Generał

Przez większość czasu używam punktu środkowego, kiedy potrzebuję ustawiać ostrość poza środkiem, najczęściej używam blokady ostrości i zmiany kadru.

Seria zdjęć o ustalonym składzie

Jednak, gdy fotografuję martwą całość złożoną z przedmiotów, zwykle kompozycję ustawiam prawidłowo, gdy aparat jest zablokowany na statywie. Następnie często robię serię zdjęć z przysłoną itp. Uważam, że wygodniej jest wybrać niecentralny punkt ostrości niż odblokowywać głowicę statywu, ustawiając ostrość, a następnie zmieniając ramkę - a to utrudniłoby zachowanie dokładnego kadrowania w kolejnych ujęciach.

Szybko poruszający się obiekt poza środkiem

Innym razem, gdy używam niecentralnego punktu ostrości, jest (jak powiedzieli inni), kiedy chcę poczekać i uchwycić „właściwy” moment ruchomym obiektem dowolnego rodzaju, z kompozycją niecentralną. Nie jestem wystarczająco szybki, aby rozpoznać natychmiastowe ruchy, zmiany ostrości, zmiany kompozycji i fotografowania.

RedGrittyBrick
źródło