Gdzie się skupić podczas fotografowania krajobrazów?

Kiedy fotografuję krajobrazy, gdzie (w którym momencie) powinienem ustawić ostrość podczas korzystania z autofokusa?

A jeśli fotografuję oświetloną panoramę miasta, jaki powinien być mój punkt skupienia?

Powodem, dla którego pytam, jest to, że w AF-S mam jeden mały punkt ostrości, ale jeśli fotografuję całą linię horyzontu, to czy nie wytrąci reszty z ostrości? Czy powinienem zmienić na Ręczne ustawianie ostrości?

Zwykle podczas fotografowania krajobrazów najlepiej jest zamontować aparat na statywie z różnych powodów. Jedną z zalet takiego działania jest to, że jeśli kamera jest w stanie powiększyć obraz Live View, możesz ręcznie ustawić ostrość na centralnym punkcie, a następnie sprawdzić punktowo wokół ramki, aby sprawdzić, jak dobrze skupione są inne elementy w kompozycji. Oczywiście, aby uzyskać prawdziwy pomysł, w jaki sposób inne obszary są zogniskowane, musisz zatrzymać obiektyw w tym samym otworze, który zostanie użyty do zrobienia zdjęcia.

Dokładne ustawienie ostrości, czy to ręcznie, czy przy użyciu autofokusa, zależy od kilku zmiennych.

• Jaka przysłona jest wybrana? Przysłona obiektywu wpływa na głębię ostrości (DoF).
• Ile światła jest dostępne? Czy pozwoli to na aperturę, której pragniesz? Zaleta statywu tutaj jest dość wyraźna. Zakładając, że obiekt jest nieruchomy, można użyć węższej przysłony, nawet jeśli wynikowy czas otwarcia migawki jest dłuższy niż jest to praktyczne w przypadku zdjęć z ręki.
• Jaki jest zamierzony rozmiar oglądania końcowego obrazu? Wpłynie to również na postrzegany DoF.
• Jaki jest najbliższy punkt, w którym widz chce zobaczyć obraz końcowy? Jaki jest najodleglejszy punkt?

Po udzieleniu odpowiedzi na te pytania możesz skorzystać z kalkulatora głębi ostrości, takiego jak DoF Master , aby obliczyć odległość ogniskową i przysłonę potrzebne do uwzględnienia wszystkich elementów, na których musisz być skupiony w DoF. Ogólnie rzecz biorąc, najlepszym punktem do skupienia się na zdjęciach krajobrazowych jest odległość hiperfokalna .

Należy pamiętać, że obliczenia opierają się na założeniu, że osoba o wzroście 20/20 ogląda obraz o wymiarach 8 x 10 cali oglądany z odległości 10 cali. Jeśli zamierzasz utworzyć obraz o wymiarach 20 x 16 cali i jest on wyświetlany w przy tej samej odległości 10 "postrzegana DOF tego samego pliku cyfrowego lub negatywu będzie węższa. Rozwijane menu różnych modeli kamer zawiera także listę często używanych Kręgów Zamieszania na końcu. Aby ustalić, jakiej wartości CoC należy użyć dla danego rozmiaru wydruku, zapoznaj się z tą odpowiedzią. Jeśli używasz przyciętego aparatu z matrycą, pomnóż wynik przekątnej wydruku przez współczynnik konwersji aparatu (1,5x dla aparatów Nikon APs-C, 1,6x dla aparatów Canon APS-C). Aby uzyskać więcej informacji na temat relacji ostrości nieskończoności, odległości hiperfokalnej i wartości CoC,.

Mówisz: „Mam jeden mały punkt ostrości, ale jeśli fotografuję całą linię horyzontu, czy nie wytrąci on pozostałych z ostrości?

To sugeruje mi, że masz podstawowe błędne przekonanie o tym, jak działa skupienie, i że zrozumienie, że lepiej pomoże w rozwiązaniu całego problemu.

Niezależnie od tego, jak się to robi, obiektyw aparatu może ustawić ostrość tylko na jednej płaszczyźnie . Pomyśl o wyimaginowanej, nieskończonej szklanej ścianie równoległej do aparatu. Aparat ustawia ostrość na tej odległości, a dostosowując ostrość, przybliżasz ścianę do siebie lub dalej.

Kiedy używasz czerwonych punktów ostrości - lub zielonego kwadratu lub cokolwiek innego w trybie podglądu na żywo - mówisz systemowi autofokusa aparatu, aby maksymalizował ostrość (technicznie kontrast, ale to najłatwiejszy sposób na odgadnięcie ostrości) w tym momencie. W scenie znajduje się element w odpowiedniej odległości, a kamera automatycznie przesuwa „niewidzialną ścianę” na odległość tego obiektu. Kluczową sprawą jest to, że nawet aparaty z 39, 77 lub ponad 200 punktami ostrości nie mogą umieścić „ściany” w więcej niż jednym miejscu. Dają tylko więcej opcji miejsc do wyboru na scenie bez zmiany kompozycji.

Powiedziałem, że tylko jedna płaszczyzna - ta niewidzialna ściana - może być ostra, i to prawda, ale biorąc pod uwagę realia, w jaki obrazy są rejestrowane i rejestrowane, i zwykły ludzki wzrok , w rzeczywistości ściana ma pewną grubość, w której wszystko wnętrze jest ostre. I nie ma twardych krawędzi - zamienia się w coraz większe rozmycie zarówno z przodu, jak iz tyłu aparatu. Ta gruba, nie twarda ściana ma głębię ostrości .

Niektóre wskazują na to, że zakończenie jest często po fizycznej granicy wykrywalności, ale zanim rozmycie stanie się oczywiste , jako artysta możesz zdecydować, że kompromis jest akceptowalny dla twojego zastosowania. Może na pierwszym planie nie ma nic, co mogłoby być rozmyte, więc kogo to obchodzi? A może po prostu nie oczekujesz, że ludzie będą się bardzo uważnie przyglądać. Zatem twoje techniczne wybory (otwór, rozmiar czujnika, rozmiar wydruku) wraz z twoimi artystycznymi wyborami określają, jak gruba jest ściana (i odpowiednio, ile sceny jest „w centrum uwagi”.

Soczewki mają koncepcję ogniskowania nieskończoności, co oznacza, że ​​soczewka jest ogniskowana, tak że obiekt teoretyczny w nieskończonej odległości byłby ostry (nie żeby wszystko było ogniskowane - zobacz Co to jest „ogniskowanie nieskończoności”? Do dyskusji). Okazuje się, że w tym przypadku „niewidoczna ściana DoF” jest dość gruba, więc ustawienie ostrości na nieskończoność obejmuje również dużo sceny znacznie bliżej niż nieskończoność. Możesz to zrobić.

Ale jeśli o tym pomyślisz, jeśli odkładasz ścianę nieskończenie daleko, „marnujesz” część grubości ściany - wszystko za jej punktem środkowym jest „jeszcze bardziej” nieskończenie daleko i wyraźnie bezużyteczne. Jest to koncepcja hiperfokalnej odległości - możesz przesunąć „ścianę” bliżej, tak aby jej tylna krawędź znajdowała się w nieskończoności, dając ci więcej pola ostrości na pierwszym planie (więcej informacji na temat Czym jest „hiperfokalna odległość”? ).

Ogólna zasada głosi, że „ściana” głębi pola rozciąga się około dwa razy bardziej za dokładną płaszczyzną niż przed nią. Oznacza to, że przyzwoite przypuszczenie polega na skupieniu się na około jednej trzeciej odległości do obszaru, na którym musisz się skupić, a następnie zatrzymaniu się, aby uzyskać jak największą głębię ostrości. (W zależności od sceny, możesz nie chcieć używać najmniejszej możliwej przysłony dla najwyższej ostrości, ale nawet jeśli ważna jest nawet głębia ostrości, nadal możesz - patrz Czy mniejsze przysłony zapewniają większą głębię ostrości poza granicą dyfrakcji, nawet jeśli ostrość jest szczytowa cierpi? do dyskusji.)

I na koniec, aby uzyskać więcej informacji, oprócz pytań, które już zamieściłem w tej odpowiedzi, możesz znaleźć następujące pytania istotne - zalecane czytanie, jeśli nie znasz odpowiedzi na każdy z góry!

• Co determinuje ostre fragmenty obrazu: głębia ostrości lub punkt ostrości?
• Co dokładnie określa głębię ostrości?
• Co to jest przysłona i jak wpływa na moje zdjęcia?
• Technicznie, dlaczego obszar poza polem ostrości jest rozmazany bardziej przy użyciu większej przysłony?

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli masz pierwszoplanowe elementy, najlepszym punktem do skupienia jest około 1/3 odległości między najbliższą rzeczą, która powinna być ostra, a najdalszą rzeczą, która powinna być ostra (lub hiperfokalna odległość).

Tzn. Spadek ostrości z powodu głębi ostrości jest asymetryczny i zwykle spada szybciej po bliższej stronie punktu krytycznego ogniskowania niż po drugiej stronie.

W krajobrazie lub ujęciu panoramę miasta większość sceny będzie ustawiona na „nieskończoność” w celu ustawienia ostrości obiektywu. Na przykład z obiektywem 50 mm nie ma znaczenia, czy dach znajduje się w odległości 30 metrów, 300 metrów czy 3 km, ostrość jest taka sama. To samo dotyczy drzewa 30 metrów lub linii grzbietu 3 mil dalej. Wszystko jest optycznie w nieskończoności.

Jedyny problem polega na tym, że na scenie masz elementy naziemne, na przykład za pomocą zwisającej gałęzi drzewa, pod którym stoisz, aby wykadrować widok na krowy pasące się ze wzgórzami w tle. Krowy i wzgórza będą w optycznej nieskończoności, ale gałąź będzie wymagać innego ustawienia ostrości. Teraz musisz dokonać wyboru.

Ponieważ punktem ujęcia krajobrazowego są odległe obiekty, być może będziesz w stanie pozwolić, aby pierwszy plan był bardziej rozmazany. Może nawet pomóc skupić uwagę na tym, czego chcesz. Jeśli to nie działa w twojej scenie, użyj mniejszej przysłony, aby uzyskać większą głębię ostrości. To sprawi, że pierwszy plan będzie mniej rozmazany, a jednocześnie skupi się na nieskończoności. Jeśli jesteś naprawdę ostrożny i znasz swój obiektyw, możesz ustawić ostrość nieco bliżej niż nieskończoność i pozwolić, aby głębia ostrości utrzymywała ostrość na odległych obiektach.

Zauważyłem, że nowsze obiektywy nie mają już oznaczeń głębi ostrości, ale stare obiektywy często pokazywałyby, jaki zakres ostrości będzie ustawiony dla różnych wartości przysłony. Oczywiście był to czyjś arbitralny próg dla tego, co jest akceptowalnym rozmyciem, ale przynajmniej był to przewodnik po kilku eksperymentach z tym obiektywem i nauczyłem się, jak działa na różnych głębiach pola.

Statyw pomaga utrzymać ostrość na wszystkim, ponieważ pozwala na wydłużenie czasu otwarcia migawki, a tym samym zmniejszenie przysłony. Jeśli nie masz ze sobą statywu, a nadal chcesz dość ostre tło pierwszego planu i tła, może to być czas na zwiększenie ISO i życie z nieco większym hałasem w zamian.