Uwaga: treść pierwotnie napisana dla Stack Exchange jest również opublikowana na mojej stronie internetowej photo.pelicandd.com . Chociaż treść jest taka sama, witryna zawiera interaktywne ilustracje, które pozwalają zobaczyć, co każde światło dodaje do konfiguracji, a także listę książek, które służyły jako źródła.
Poniższe konfiguracje oświetlenia opisują różne sytuacje oświetleniowe, z których fotografowie mogą korzystać w studio lub na zewnątrz, aby odpowiednio oświetlić obiekt na zdjęciu portretowym. Pamiętaj, że te ustawienia powinny służyć raczej jako wytyczne, a nie jako ścisłe zasady. Dlatego też nie są wskazane kąty różnych świateł: nie ma sensu umieszczać światła dokładnie pod kątem 30 °, i uważać, że ustawienie go pod kątem 25 ° byłoby niewłaściwe. Ilustracje też nie robią różnicy między twardym a miękkim światłem; eksperymentuj z obiema, aby sprawdzić, które z nich lepiej pasują do konkretnej sytuacji.
Ilustracje wykorzystują cztery światła. W przypadku niektórych zdjęć wystarczające jest światło główne, ale inne zdjęcia mogą wymagać więcej światła. Aby rozjaśnić ciemne części (szczególnie na powierzchni modelu), można zastosować jedno lub więcej świateł wypełniających. Aby oddzielić włosy od ciemnego tła, do ustawienia można dodać światło włosów. Aby wystarczająco oddzielić osobę od tła, użyj co najmniej jednego światła tła. Na koniec reflektory można wykorzystać do dodatkowego oświetlenia.
Pamiętaj, że na ilustracjach lampka przycisku jest zawsze po lewej stronie. W rzeczywistości musisz umieścić kluczowe światło po tej samej stronie, co dominujące oko podmiotu - to, które wygląda bardziej otwarte, jeśli w ogóle. Innym elementem, który należy wziąć pod uwagę, jest rozstanie włosów danej osoby: uważaj na cienie, które włosy mogą rzucać na twarz modelki. Wybierając stronę lampki głównej, uważaj również na odblaski na okularach.
Oświetlenie pętli
W tym ustawieniu cień światła klucza rozciąga się na dolną krzywiznę policzka, a jednocześnie jest stosunkowo krótki. Oświetlenie z zamkniętą pętlą jest wariantem, w którym cień nosa biegnie od spodu policzka, aż do obszaru twarzy, który nie jest oświetlony.
Charakteryzuje się: krótkim cieniem, który nos rzuca na policzek.
Lepiej nadaje się dla: osób o przeciętnych, owalnych twarzach.
Oświetlenie Rembrandt
Ten dramatyczny rodzaj oświetlenia jest częściej używany bez światła wypełniającego lub ze słabym światłem wypełniającym, aby podkreślić kontrast między światłami i cieniami. Jest częściej używany dla mężczyzn niż kobiet, ponieważ mężczyźni są bardziej skłonni docenić obrazy, w których wydają się „ciemne”.
Charakteryzuje się: Długimi cieniami pod oczami, nosem i podbródkiem modelki oraz trójkątnym rozjaśnieniem na policzku przeciwstawnym do światła jasnego i głębokiego.
Nazywany także: oświetleniem 45 stopni.
Lepiej nadaje się dla: mężczyzn i sytuacji, w których zamierzone jest dramatyczne wyczucie.
Podzielone oświetlenie
Ta konfiguracja jest podobna do oświetlenia bocznego, ale różnica między dwiema stronami jest mniej kontrastowa, chociaż oświetlenie to jest również uważane za dramatyczne.
Charakteryzuje się: głębokimi cieniami.
Lepiej nadaje się do: sytuacji, w których fotograf musi zwęzić szeroką twarz lub nos lub ukryć nieregularności twarzy.
Oświetlenie boczne
To oświetlenie jest dramatyczne i wyraziste, z głębokimi cieniami i ostrymi konturami. Chociaż czasami jest używany, gdy głowa fotografowanej osoby jest obrócona o 90 ° od obiektywu aparatu, pozycja głowy jest nieistotna. Gdy obiekt jest skierowany w stronę aparatu, światło klucza oświetla połowę twarzy, zacieniając drugą stronę. Czasami światła klawiszy i wypełnienia są zasilane jednakowo, aby uzyskać bardziej symetryczne oświetlenie, ale należy pamiętać, że ta konfiguracja jest często używana w portretach niskiej jakości.
Charakteryzuje się: głębokimi cieniami, a czasem symetrycznym oświetleniem.
Nazywany również: oświetleniem obręczy, oświetleniem profilu.
Akcenty: eleganckie elementy twarzy.
Najważniejsze oświetlenie
Najważniejsze oświetlenie powstaje poprzez umieszczenie świateł kluczowych i wypełniających dokładnie przed twarzą. Był szczególnie używany przez Paramount Pictures w latach 30. i 40., co wyjaśnia nazwę.
Charakteryzuje się: Cieniem w kształcie motyla pod nosem obiektu.
Nazywany również: Oświetlenie motylkowe, oświetlenie Dietrich.
Lepiej nadaje się dla: kobiet (chociaż można go również stosować u mężczyzn).
Akcenty: kości policzkowe, podbródek i kształt nosa.
