Jestem nowy w fotografii. Chcę poprawić moje zdjęcia, więc potrzebuję trochę od was wszystkich.

[! [] [1]] [1]

Proszę spojrzeć na to zdjęcie i poprowadzić mnie, co poszło nie tak. Jak mogłem poprawić to zdjęcie? Zredagowałem to zdjęcie w Photoshopie, aby zmienić kolory.

Pierwszym i oczywistym problemem jest kadrowanie. Prawie nigdy nie chcesz umieszczać małej głowy pośrodku dużego zdjęcia.

Na zdjęciu po lewej stronie dziecka jest dużo miejsca, ale nic nie dodaje (moim zdaniem).

Moim pierwszym instynktem byłoby użycie formatu pionowego, prawdopodobnie uchwycenie nieco powyżej i poniżej dziecka, a następnie podjęcie decyzji o przetwarzaniu tego, co naprawdę chcę zachować. Naprawdę nie rozumiem, dlaczego zostawiłeś dużo miejsca nad głową dziecka, ale odciąłeś część jej stóp.

Idąc z obciętymi stopami, możliwe jest leczenie:

Głównym punktem jest dziecko i wyraz jej twarzy. Zabawki dodają kontekst, ale nie musimy do tego wszystkiego widzieć.

Coś w tym kolorze nadal wydaje mi się dziwne. Podejrzewam delikatną różową obsadę, ale mnie tam nie było, więc nie wiem. Oto część tła jej białej koszuli:

Wydaje mi się to trochę bardziej prawdopodobne, ale znowu nie wiem, jaki kolor naprawdę miała koszula.

Białe części wydają się trochę wysadzone. Można to prawdopodobnie naprawić, wracając do surowego obrazu.

Z pewnością mogę uwierzyć, że nasyciłeś kolory. To bardziej kwestia gustu i tego, co chcesz pokazać, ale prawdopodobnie nieco to pomaga w tym zdjęciu. Kontrast wydaje się trochę za wysoki, o czym świadczą lekko rozjaśnione pasemka i coś, co nie wygląda dokładnie na krawędzi twarzy dziecka. Teraz jednak wchodzimy w osobiste preferencje i ekspresję artystyczną, w której nie ma dobra ani zła. Mogę też myśleć inaczej po zobaczeniu kilku alternatyw.

Oprócz tego, co zostało napisane (przycięte stopy), moim zdaniem, chciwość żywopłotu w tle odciąga dziecko od uwagi, ponieważ jest tak mocno nasycone.

Ponieważ tło jest zielone, a kolor jest oddalony od jakichkolwiek odcieni odcieni, można by trochę nasycić zieleń całego obrazu.

Jak daleko się posuniesz, to kwestia gustu. I desaturated zielony, a także żółty (co często pomaga z liśćmi więcej niż czysta zieleń, również to zmniejsza nasycenie krawężnika). Wpływa to oczywiście również na resztę obrazu; widać dużą różnicę z zielonymi i żółtymi bokami piłki. Ale moim zdaniem nie zaszkodzi to obrazowi.

Kolejna sprawa z balansem bieli na zdjęciach z dużą ilością zieleni (liści, gras itp.): Mój własny aparat ma tendencję do zwiększania odcienia do wysokiego w automatycznym balansie bieli, jakby kompensował zbyt dużo zieleni. Może twój aparat też to robi. W takich przypadkach spróbuj ręcznie zmniejszyć odcień.

Teraz środki te mogą wydawać się bezskuteczne. Moim zdaniem zawsze ważne jest, aby najpierw uzyskać prawidłowy balans bieli, a następnie zmienić kolory / nasycenie zgodnie z własnymi upodobaniami, zwłaszcza twarze na zdjęciu.

Liście w tle nie są interesującą częścią zdjęcia i są trochę rozpraszające. Rozmycie tła przez fotografowanie z szerszym otworem (mniejsza liczba f) zamieniłoby to tło w miękkie pole zieleni i przyciągnęłoby więcej uwagi do dziecka. Użyłem rozmycia gaussowskiego, aby zasymulować zmniejszoną głębię ostrości, jaką dałby ci większy otwór i myślę, że to działa lepiej:

(Lekki blask wokół dziecka jest spowodowany moim szybkim i brudnym wyborem. Nie dostałbyś tego strzelania z dużej apertury.)

Jak zauważyli inni, bardziej pomocne byłoby również ściślejsze kadrowanie dziecka. Możesz to zrobić w aparacie, fotografując obiekt znacznie bliżej obiektu. Zwiększy to również stosunek aparat do obiektu: odległość aparat do tła, co pomoże wyostrzyć tło.

Aby poprawić swoje portretowanie, spróbuj uprościć kompozycję, aby lepiej skupić uwagę widza na obiekcie.

W jaki sposób? (Bez konkretnego zamówienia):

• Wyrównaj się z tłem. Jesteś bliżej lewej kamery tła niż prawej kamery.
• Używaj mniej rozpraszającego tła - jasny kolor krawężnika biegnący przez fotografię odciąga wzrok od fotografowanego obiektu
• Użyj spokojniejszego tła - jeśli jest to niepraktyczne, większy otwór przysłony spowoduje, że szczegóły krzaczastego tła będą bardziej nieostre, zapewniając uspokajające, miękkie tło, na którym można umieścić fotografowany obiekt
• Uwolnij jej kolana - czy możesz zmusić ją do współpracy z tobą (za kamerą) bez zabawek? Wygląda na to, że angażuje widza i uśmiecha się lub śmieje.
• Zastanów się nad użyciem orientacji portretowej - ciała ludzkie (nawet siedzące) są wyższe niż szerokie. Można uniknąć tworzenia napięcia na obrazie, harmonizując długą oś obrazu z długą osią obiektu.
• Zastanów się, jak uspokoić ubranie badanej - od góry do dołu ma w paskach paski, groszki, nadruki i wreszcie duże bloki kolorów. Wszystko w przesyconych kolorach. To dużo energii wizualnej, która nie dodaje się do portretu. Jasny i energetyczny jest OK, ale mniej różnych przykładów na jednym zdjęciu pomoże zmniejszyć rozproszenie uwagi widza
• Daj jej trochę miejsca na oddech w ujęciu całego ciała - starając się uzyskać ciasny kadr, odciąłeś jej stopy, tworząc napięcie krawędziowe - przeciwieństwo tego, co chcesz zrobić dla portretu.
• Możesz też podejść bliżej, aby uzyskać więcej zaangażowania - utwórz kompozycję jako portret głowy i ramion.

Wysoki naświetlenie jej twarzy może być odrobinę za gorące lub może ci się spodobać „czysty” wygląd - tak czy inaczej, oświetlenie jest dobre, podobnie jak jej zaangażowanie w aparat. Ćwicz dalej, Alok - twój model jest cudowny!

Ogólnie kompozycja fotografii jest dźwiękiem jako obraz abstrakcyjny, a odstępy między elementami są przyjemne w abstrakcji. To „semantyczna” treść ludzkiej twarzy kształtuje nasze oczekiwania w sposób, który działa przeciwko kompozycji.

Jednym ze sposobów podejścia do kompozycji jest zbliżenie rzeźbiarza do bloku marmuru. Marmur zawiera ukrytą statuę, a zadaniem rzeźbiarza jest wydobycie go. Rzeźbiarz robi to poprzez:

1. Usuwanie tego, co jest niepotrzebne.
2. Podążając za ziarnem marmuru.

Niepotrzebne elementy

Zdjęcie zawiera dużo „semantycznego hałasu”. Po prawej stronie głowica zraszacza i chodnik oraz cokolwiek narusza prawy górny róg. Po lewej więcej krawężnika, żywopłotu i trawy. Jedyne, na czym mi zależy, to uśmiechnięta twarz dziecka.

Kadrowanie obrazu usuwa część semantyki lokalizacji na podwórku.

Orientacja portretowa zwykle spełnia nasze oczekiwania dotyczące portretów, ale kosztem abstrakcyjnej kompozycji.

Podążając za ziarnem

Dla mnie jednym z największych czynników rozpraszających uwagę na wielu zdjęciach są pionowe i poziome poziomy, które nieumyślnie są nieznacznie przesunięte. W przypadku tego zdjęcia krawężnik w tle jest tym bardziej wstrząsający, ponieważ powoduje, że zdjęcie „przeciwstawia się grawitacji”.

Wyrównanie krawężnika usuwa część rozproszenia.

Zaufaj instynktowi

Ważna jest wizja artystyczna. Przetwarzanie końcowe to sposób na udoskonalenie tej wizji w czasie i wzmocnienie jej na konkretnym obrazie.

Orientacja pionowa to zmiana proporcji kadrowania. Równoważenie pierwotnego celu kompozycji z „redukcją szumów” można osiągnąć poprzez przycięcie pierwotnej proporcji krajobrazu do orientacji pionowej.

Przykład z proporcją 5x4.

To także szansa na „wejście w całość” na chwilę inspiracji artystycznej. Być może niewielka grawitacja przeciwstawiająca się rotacji w oryginale sugeruje śmiały eksperyment:

Pewnie, że eksperyment się nie powiedzie, ale może sugerować nowe sposoby ekspresji fotograficznej, kiedy jutro będę z aparatem. Tutaj silne przekątne wzmacniają obiekt znacznie bardziej niż w rotacji poziomej.

Na końcu

1. Przetwarzanie końcowe jest doskonałym narzędziem do poprawy składu. Być może jest to sprzeczne z czyimś pojęciem czystości. W porządku, po prostu nie publikuj zmodyfikowanych zdjęć. Badanie kompozycji w przetwarzaniu końcowym prawdopodobnie prawdopodobnie poprawi skład przyszłych obrazów.

2. Przeciąganie poziomych / pionowych poprawi wiele zdjęć.

3. Kadrowanie poprawi zawartość semantyczną wielu zdjęć.

Roślinność w tle jest znacznie bardziej nasycona niż wszystko inne na fotografii i wygląda raczej niepokojąco - nigdy nie widziałam tak nasyconych liści. Liście powinny być prawie tak nasycone jak zabawki, a prawdopodobnie nawet mniej.

Ludzie mówili bardzo dobrze o twoim składzie, więc powiem o czymś innym: twoim świetle.

Światło jest wszystkim w fotografii. Powodem, dla którego poczułeś potrzebę „wyskakiwania” kolorów w Photoshopie, jest prawdopodobnie to, że oryginał był dość nudny. I bardzo możliwe, że było dość nudne. I przynajmniej moim zdaniem, gdy zdjęcie jest nudne, prawie zawsze jest tak, ponieważ jego światło jest.

Niektóre osoby skomentowały jasność i wstrętność liści tła i zaproponowały ich desaturację. Gdybym to był ja, przyciemniłbym je, co ma łączną zaletę polegającą na tym, że tło jest mniej rozpraszające i sprawia, że ​​fotografowany obiekt wyróżnia się bardziej, jeśli odpowiednio oświetlisz. Na przykład:

To, jak dokładnie to osiągniesz, zależy od warunków. Idealnie, będzie wystarczająca różnica w jasności między obiektem a tłem, a użycie korekcji ekspozycji w celu „niedoświetlenia” nieco załatwi sprawę *. Innym razem może być konieczne wykonanie tej czynności podczas przetwarzania końcowego.

To, jak upewnić się, że Twój obiekt otrzyma wystarczającą ilość światła, abyś mógł wyróżnić się w ten sposób, również to zależy. Oczywiście pomaga, jeśli sam obiekt jest jasny. Poza tym możesz nauczyć się pracować z naturalnym światłem (co jest świetne, ponieważ jest bezpłatne) lub ze sprzętem oświetleniowym . Sprzęt oświetleniowy również nie musi być drogi, w zależności od rodzaju zdjęć, które chcesz zrobić, lampa biurkowa, a nawet świeca może świetnie działać:

* Umieszczam „niedoświetlenie” między cudzysłowami, ponieważ to właśnie powie Ci kamera: zdjęcie będzie niedoświetlone względem punktu odniesienia kamery, ale ważne jest, aby pamiętać, że punktem odniesienia kamery nie jest Jedna Prawdziwa Prawidłowa ekspozycja. Prawidłowa ekspozycja to taka, która daje pożądany rezultat.

Ignorując kompozycję, kolor i edycję, na które wszyscy odpowiedzieli doskonale, chciałbym zwrócić uwagę na zblakłe obszary na policzkach i czole.

Obszary te są produktem światła górnego, które zdmuchnęło cały kolor z górnych powierzchni twarzy dziecka. Twoje zastosowanie wypełnienia (błyskowe okrągłe odbicia u źrenic) nie może tego naprawić i mogło do tego dodać.

Obszary te są najlepszym przykładem nie strzelania w bezpośrednim świetle nad głową, szczególnie w bezpośrednim słońcu. Dziecięca skóra jest cienka, a to silne, bezpośrednie światło po prostu przepływa przez każdy dostępny tam kolor.

Dąż do otwartego cienia, w którym światło jest kierunkowe, ale miękkie. Kierunkowe światło tworzy cienie, nadając skórze teksturę, ale wszystkie te cienie są małe i delikatne.

Ani pozowanie, ani oświetlenie nie muszą być dramatyczne, po prostu miękkie i delikatne ze skórą dzieci.

Część dziwności można złagodzić, korygując horyzont .

Moim zdaniem problemem jest głębia ostrości. Rozpraszające tło żywopłotu musi zostać złagodzone przez brak ostrości. Jeśli aparat na to pozwala, spróbuj ustawić priorytet przysłony przy dużej aperturze i ustaw ostrość dokładnie na twarzy. Osobiście nie lubię nasyconych kolorów.

Spróbowałbym również pod kątem, który nie jest kwadratowy - spróbuj strzelać z wyższego kąta do ciała, a dziecko patrzy w górę.

Dziewczyna jest bardzo urocza, ale ma wygląd „jelenia w świetle reflektorów” , co Joshua nazwał „fałszywie wyglądającym uśmiechem” w komentarzu. To niefortunne, ponieważ czuję pociąg do patrzenia na uroczą dziewczynę w ładnej scenerii, która wciąż ma nieco niewygodną nutę. Myślę, że chciałaby kontynuować grę ;-). Dowiadujemy się o niej - co przekazuje ten portret - jak się zachowuje, gdy zostaje przerwana i pozuje do zdjęcia. Bardziej interesujące byłoby ujrzenie jej zanurzonej w grze, nieświadomej otoczenia. Lub prezentując swoją ulubioną lalkę, promieniejąc. Na zdjęciu chcielibyśmy zobaczyć jej małe życie, jej wyłaniającą się osobowość.

Wygląd „jelenia w reflektorach” jest czasami bardzo trudny do uniknięcia, szczególnie u niektórych dzieci. To jedno, co robią wspaniali fotograficy portretowi (oprócz tego, że są mistrzami technicznymi i mają wyczucie kształtów i kolorów): ustanawiają pewną autentyczną relację emocjonalną między sobą a podmiotem. (Nie musi to być wzajemne współczucie. Zdjęcia „leibovitz bush cabinet” Google i spójrz na pierwszy.) Niektóre dzieci biorą na siebie „jelenie w światłach” wyglądają nawet bardziej niż ta mała dziewczynka, gdy tylko widzą aparat .

Miałem ograniczony sukces, poświęcając czas na stworzenie bardziej swobodnego nastroju. Lub czasami strzelam, kiedy nie są tego świadomi, od biodra, rozmawiając z nimi. Ten ostatni podąża w kierunku Lomografii - horyzonty będą nachylone, kadrowanie niekonwencjonalne, ale może dać świetne rezultaty. Robienie wielu zdjęć kosztuje tylko czas, aby je później przejrzeć.

Istnieje wiele sposobów poprawy tego obrazu. Zieleń w tle i piłka była brutalna, odrzuciłem je. Trawa wyglądała trochę dziwnie. Rozjaśniłem to trochę.

Wiele innych odpowiedzi sugeruje skupienie się na dziewczynie i przycięcie do orientacji portretowej.

Kiedy mogę  patrzeć na obraz, widzę dwa znaki, dziewczynka i lalka. Są jakby parą. Lalka patrzy w prawo. Gdyby to było możliwe, zostawiłbym jeszcze więcej miejsca po prawej stronie. I tak, obraz byłby znacznie lepszy, gdyby stopy były kompletne. Z pewnym marginesem gras pod stopami obraz może stać się kwadratowy.

Najwyraźniej ma to sens tylko wtedy, gdy lalka jest ważna dla dziecka (lub jeśli zdecydujesz się, aby wyglądała na to, że jest ważna).

Poziomy biały i żółty krawężnik w tle bardzo rozprasza. Odciąga cię od tematu. Temat jest również niekompletny - odciąłeś stopy.

Całkowite zderzenie obiektu z dolną częścią kadru również traci poczucie równowagi.

Jeśli masz szerszy otwór, możesz go bardziej otworzyć, aby bardziej rozmyć tło, lub przesunąć obiekt dalej od tła, co również bardziej go rozmyje.

Wygląda na to, że kadrujesz już obiekt w sposób trzeci (zarówno poziomy, jak i pionowy), więc to dobrze!

Równie dobrze wygląda balans bieli i oświetlenie obiektu.

1. Rozważ typ obrazu. Jeśli jest to zdjęcie do albumu rodzinnego, nie zrobiłbym nic artystycznego, po prostu spróbuj wycisnąć dobrą techniczną jakość „pro”
2. Następnym razem znajdź kadrowanie, w którym nie tniesz nóg i zabawek. Lub jeśli chcesz celowo włamać się do przestrzeni dziecka, zrób to bardziej agresywnie
3. Niektórzy twierdzą, że istnieją trzy rodzaje elementów, które tworzą twój wizerunek - główny (np. Dziecko), wspierający (np. Zabawki) i mylący (np. Betonowy blok). Nie chcesz żadnych mylących elementów, ponieważ powodują one bałagan w obrazie. W ramach ćwiczenia spójrz na każdy element obrazu i zastanów się, czy odgrywa on jakąś przydatną rolę ...
4. Nie przesadzaj z żadnymi ulepszeniami PS, takimi jak kontrast, nasycenie kolorów, wyostrzanie lub odszumianie. Twoje zdjęcie graniczy z przesyceniem moim zdaniem.
5. W ramach ćwiczenia rozważ wykonanie uników i wypalania, aby zwrócić większą uwagę na miejsca na obrazie, w których chcesz, i zabierz je z miejsc, w których nie chcesz.
6. Jeśli eksperymentujesz z 4 i 5, powieś obraz na ścianie na tydzień lub użyj go jako tła na swoim komputerze. Zobacz wraz z wysokiej jakości fotografiami. Nasz mózg łatwo daje się oszukać, że ten strasznie przesycony obraz jest w porządku.

Patrząc na zabawki - zapytałbym: „Co dodają?” - nie pomagają opowiedzieć historii na ten temat. IMO, jeśli masz inne obiekty na portrecie, działają one lepiej, jeśli są w tle lub stanowią obiekt obiektu portretu. Nie ma związku między dzieckiem a zabawkami - wydaje się, że wszystkie są w jednym stosie.

Obecne zdjęcie próbuje zachować równowagę między zdjęciem dziecka bawiącego się zabawkami a zdjęciem dziecka poruszającego się aparatem - w rezultacie tak naprawdę nie osiąga żadnego z nich.

Ponadto dziecko nic nie robi. Dzieci rzadko nic nie robią, więc wydaje się to nienaturalne.

Jestem facetem od Internetu, który nic nie wie, robię kiepskie zdjęcia, nie powinieneś mnie słuchać, ale i tak jest tu niewykształcona opinia.

Moje pierwsze wrażenie było takie, że podoba mi się to zdjęcie. Jej promienny uśmiech sprawiłby, że każde zdjęcie byłoby świetne - całkowicie oszukujesz, mając tak uroczy przedmiot!

Ale na bok: widać jej spódnicę lub nogawkę. O ile nie tego szukasz, zdjęcia upskirt są złe, szczególnie z dzieckiem i w Internecie.

Inni sugerowali, aby ją wyśrodkować. To z pewnością opcja, ale osobiście poszedłbym w innym kierunku.

W tej chwili jej głowa znajduje się w tym niezręcznym miejscu między „wyśrodkowanym” a „poza środkiem”.

Przekątna głowy -> ramię -> lalka, odrywa oko od twarzy i od krawędzi obrazu: oko kończy się przymocowane do dużych zaokrąglonych stóp lalki.

Gdybyś skierował kamerę w prawo, byłaby znacznie mniej „zrównoważona”, a jednak dla mnie ta niecentracja jest bardziej atrakcyjna estetycznie, ale nie mogę (bez mówienia o bzdurach takich jak złote spirale i tym podobne) wyjaśnij dlaczego.

Gdyby lalka znajdowała się po jej drugiej stronie, pomogłoby to nieco „zrównoważyć” obraz.

W tej chwili potrzebuje innej rzeczy, aby wypełnić tę pustą przestrzeń. Oto moja beznadziejna próba przesunięcia piłki.

Dzięki takiemu układowi czuję, że oko jest skierowane na jej twarz, a jej oczy i uśmiech chwytają widza. Naprawdę trudno mi nie patrzeć na jej twarz, a nawet zauważyć resztę mojej okropnej pracy. Udawaj, że umiem rysować szorty.

Dopiero po tym naprawdę zauważyłem jej twarz, zachwycający uśmiech i zaskakujące oczy.

Odwrócenie ciała w kierunku środka obrazu sprawiłoby, że obraz byłby bardziej zamknięty i dałoby wrażenie interakcji między nią a przedmiotem równoważącym (w tym przypadku piłką).

Odwrócenie jej od centrum sprawiłoby, że obiekt równoważący wydawałby się odrzucony.

O tych oczach. Jej odbicia oczu są DZIŚ. Jak doszło do tego odbicia na zewnątrz? Wygląda to źle, a jednak z tego powodu jej oczy są ciemnymi kałużami z jasnym błyskiem, a jej spojrzenie jest pozytywnie hipnotyzujące.

Ta ciemna plama na głowie - na początku myślałem, że to mucha. Dla chwilowej skazy ukryłbym to lub kupiłam, ale jeśli jest to trwały znak, to zrobiłeś właściwą rzecz, pokazując to wyraźnie, nawet podkreślone przez jej rozstanie w ramce: stanie się częścią jej osobowości , kim ona jest, jej miejscem urody. Pozostawienie go poza obrazem lub zaciemnienie go w jakiś sposób oznaczałoby powiedzenie jej, że powinna to ukryć i wstydzić się, i byłoby to smutne.