Dlaczego cyfrowy wielkoformatowy nie istnieje?

W erze fotografii cyfrowej widzimy wiele używanych czujników aparatów cyfrowych, od 1 / 3,2 cala w małych telefonach, aż do czujników średniego formatu o wielkości 53,4 x 40,0 mm lub więcej!

Dlaczego żadna firma nie planuje produkcji czujnika, który można uznać za duży format ( 50 mm x 80 mm lub większy)? Czy takie czujniki kamer występują w produktach innych niż konsumenckie?

To zależy od tego, jak zdefiniujesz kamerę. W pewnym sensie, cyfrowy wielkoformatowy nie istnieje, po prostu nie do końca w sposób moglibyśmy się spodziewać.

Istnieją komercyjne produkty o nazwie „Digital Scanning Backs”, które pasują do kamer średnich i dużych formatów.

Zamiast pełnej siatki, którą można bardzo szybko odsłonić z jednej strony na drugą za pomocą migawki płaszczyzny ogniskowej, mają one jedną linię na kolor, która przesuwa się z jednej strony na drugą, gdy obraz z obiektywu jest ciągle wyświetlany na ogniskowej aparatu samolot.

Zanim powiemy „To nie jest kamera, to skaner”, pamiętajmy o następujących rzeczach:

• Są wciąż dużo szybsze niż najwcześniejsze aparaty z pierwszej połowy XIX wieku. Mogą być i czasami są używane do wyobrażenia sobie trójwymiarowych scen w „prawdziwym świecie” . Mogą uchwycić scenę w bardzo wysokiej rozdzielczości w czasach porównywalnych do konfiguracji „gigapan”.
• Używają konwencjonalnych kamer z obiektywami fotograficznymi do wyświetlania obrazu na tylnej płaszczyźnie ogniskowania aparatu. Natomiast skanery płaskie używają mikrosoczewek bezpośrednio przed liniami skanowania.
• Konwencjonalne aparaty filmowe i cyfrowe z migawkami płaszczyzny ogniskowej eksponują obraz z jednej strony kadru na drugą (lub od góry do dołu). Cyfrowe skanowanie wstecz jest bardzo podobne do lustrzanki cyfrowej wykonującej zdjęcie w 1/8000 sekundy, gdzie bardzo wąska szczelina przechodzi przez powierzchnię czujnika w około 1/300 sekundy. Po prostu skanowanie wstecz robi to w super zwolnionym tempie.
• Skanowanie wstecz pozwala uniknąć wad związanych z użyciem czujnika maskowanego przez Bayera.

Są często używane do reprodukcji dzieł sztuki wysokiej klasy. Ale są również używane do obrazowania scen statycznych.

Powodem, dla którego aparaty cyfrowe z maskowanymi matrycami Bayera nie istnieją w dużych formatach, są przede wszystkim koszty. Nie chodzi tylko o to, że tak duży czujnik 10X kosztuje 10X tyle. Taki czujnik kosztowałby znacznie więcej! Im mniejszy jest czujnik, tym więcej potencjalnych chipów można wykonać ze znormalizowanego płytki krzemowej. Ale zawsze są błędy w miliardach tranzystorów na takim waflu. Jeśli uda mi się wyciąć 100 żetonów z opłatka i wystąpi 15 błędów, najwyżej stracę 15 żetonów i nadal mogę użyć 85 z nich. Są duże szanse, że co najmniej kilka żetonów będzie zawierało więcej niż jeden błąd i mogę uzyskać 87-88 użytecznych żetonów. Jeśli kroję opłatek tylko na 4 części, sprawy stają się trochę trudniejsze. Jeśli występuje średnio 15 błędów na wafel, być może będę musiał przejść przez stos kilku pustych wafli, aby uzyskać pojedynczy użyteczny chip od nich!

Aby uzyskać więcej informacji na temat wykorzystania płytek krzemowych, zobacz:

Dlaczego zwiększenie rozmiaru czujnika niekoniecznie prowadzi do zmniejszenia wykorzystania płytki krzemowej?
Dlaczego producenci aparatów stworzyli kamery z czujnikami przycinania?
Co ogranicza rozmiar cyfrowych czujników obrazowych?
Skąd bierze się premia cenowa pełnej klatki?

Large Sense LLC reklamuje swój aparat cyfrowy LS911 8 × 10 , a także aparat cyfrowy LS55 5 × 5 . Oba są obecnie w fazie prototypu lub rozwoju, więc nie są dokładnie dostępne .

LS911 można było za jedynie $ 104000 (cena przewidywano).

Więc chociaż nie są całkiem dostępne do kupienia, istnieją (prawie w pewnym sensie) ...

Dużych producentów sprzętu Format są nadal aktywne:
aparaty LINHOF np http://linhof.com/en/technikardan-6x9
Rodenstock obiektyw, np http://www.rodenstock-photo.com/en/products/professional-lenses-digital

Ale „duży format” stał się znacznie mniejszy. Koszt i złożoność wykonania większego czujnika rośnie szybciej, niż wylewanie nieco większej emulsji na większy arkusz folii.

Oprócz kosztów istnieje sztywny limit narzucony przez technologię - czujniki są wykonywane na okrągłych waflach o średnicy około 30 cm, podczas gdy folia jest cięta z rolek o szerokości większej niż metr (standard Kodaka to 1,38 m).

Poważnie wątpię, czy kiedykolwiek zobaczymy czujnik cyfrowy 8 x 10 cali (kiedyś wspólny rozmiar filmu LF).

W tym artykule opisano tworzenie wielkoformatowego cyfrowego tyłu za pomocą skanera płaskiego.

Sugeruje to również być może istotny powód, dla którego cyfrowe kopie wielkoformatowe nie są powszechne lub tanie: Często bardziej opłacalne jest kręcenie filmu i skanowanie wyniku. [0] Dzieje się tak przez kilka dziesięcioleci - chociaż minimalny rozmiar, przy którym bardziej opłacalne jest kręcenie filmów, stopniowo się zwiększa. [1]

Z ekonomicznego punktu widzenia, jeśli chcę kręcić filmy wielkoformatowe, mogę wybrać ładnie działającego Graphlexa i nowy skaner płaski za mniej niż 600 USD. Fakt, że nie mówię nic o popycie ... zarówno w sensie konsumenta, jak i logistyki fotografowania w dużym formacie w stosunku do lustrzanki cyfrowej lub mojego telefonu.

[0]: Analogicznie do pomysłu samochody dostawcze wypełnione dyskami twardymi mogą zapewnić bardzo skuteczną sieć do przesyłania danych, gdy ilość jest znacząca (lub pocztą ślimakową dostarczającą DVD na początku Netflix).

[1]: Dziś zwykle jest to odpowiednik filmu 35 mm, ponieważ minimalna cena wejściowa w wysokości około 15 000 USD dla cyfrowego formatu średniego będzie kosztować przyzwoity używany sprzęt filmowy i sporo przetwarzania zdjęć.

Nie ma proporcji jakości czujników średniego formatu, ten typ czujnika pasuje tylko do teleskopu Hubble'a lub teleskopu webb. inne cyfrowe czujniki wielkoformatowe to niska technologia i jakość.

2 powody:

1: To naprawdę nie jest konieczne.

2: Nie można zrobić niczego większego niż około 205 x 205 mm na standardowym sprzęcie do wytwarzania chipów krzemowych.