Czy komputery kwantowe mogą obsługiwać „duże” dane?

Podczas gdy istnieje wiele interesujących pytań, które komputer może rozwiązać przy użyciu prawie dowolnych danych (takich jak rozkład na czynniki, który wymaga „tylko” jednej liczby całkowitej), większość rzeczywistych aplikacji, takich jak uczenie maszynowe lub sztuczna inteligencja , będzie wymagać dużych ilości danych.

Czy komputery kwantowe mogą poradzić sobie z tym ogromnym strumieniem danych, teoretycznie lub w praktyce? Czy dobrym pomysłem jest przechowywanie danych w „pamięci kwantowej”, czy lepiej jest przechowywać je w „klasycznej pamięci”?

To nie tyle kwestia dużych zbiorów danych, co kwestia zapisywania danych. Magazyn kwantowy jest nadal (podobnie jak reszta pola) w powijakach.

(Weź to, co piszę z odrobiną soli. Prawdopodobnie zmieni się szybko.)

Istnieje kilka teorii na temat tego, w jaki sposób komputery kwantowe mogą przechowywać „pamięć”.

Jednym z nich jest spin spinowy. Np. Przy użyciu długowiecznych jąder w stanie kwantowym. Możliwa jest konwersja kubita elektronowego (kubita reprezentowanego przez elektron) w kubit jądrowy .

Dlaczego kubit jądrowy / spin?

Czas koherencji jądra - czas, przez który jego faza jest stała (biorąc pod uwagę jego funkcję falową) - jest dłuższy niż elektronu. W powiązanym artykule (takim samym jak poprzednio) szczegółowo opisano, w jaki sposób można zwiększyć czas koherencji spinu jądrowego (do pewnego stopnia). Sprawa jest badana, ale istnieją pewne przesłanki, że kubity jądrowe mogą być formą magazynowania kwantowego.

Co sprawia, że ​​jest to trudne

Stan kwantowy musi pozostać, cóż, kwantowy. Ponadto, jeśli uwikłasz dwa kubity „magazynowe”, prawdopodobnie stracisz dane.

Z powodu braku klonowania nie można po prostu „skopiować” kubit (którego stan jest nieznany), co jest jednym z powodów, dla których przechowywanie kwantowe jest trudne.

Jeśli chodzi o „duże” dane, to tylko kwestia ilości pamięci.