Czy małżonek obywatela Wielkiej Brytanii spoza UE potrzebuje wizy, aby odwiedzić strefę Schengen?

Jestem obywatelem brytyjskim zamieszkałym w Wielkiej Brytanii. Moja żona jest Jordanką, mieszka ze mną w Wielkiej Brytanii. Ma brytyjskie zezwolenie na pobyt biometryczny. Pobraliśmy się w Wielkiej Brytanii, a małżeństwo jest zarejestrowane w Wielkiej Brytanii.

1. Czy moja żona potrzebuje wizy, aby podróżować ze mną na wakacje we Francji i Hiszpanii? Rozumiem z dyrektyw UE, że ona tego nie robi.
2. Czy bylibyśmy w stanie opuścić Wielką Brytanię promem do Francji, jeśli moja żona nie ma wizy francuskiej, ale może udowodnić, że jest mężatką i mieszka w Wielkiej Brytanii?
3. Jeśli wizy są konieczne, ale konsulaty Francji lub Hiszpanii NIE miałyby ich wydać, czy byłoby to sprzeczne z dyrektywami / przepisami UE?
4. Jeśli odpowiedź na pytanie 3 brzmi „Tak, byłoby to niezgodne z prawem”, jakie działania można podjąć, aby uzyskać wizy?

1. Tak, twoja żona potrzebuje wizy Schengen (tylko jedna wiza dla obu krajów). „Prawo wjazdu” zostało zdefiniowane w art. 5 dyrektywy o swobodnym przepływie (dyrektywa 2004/38 / WE):

   2. Od członków rodziny niebędących obywatelami państwa członkowskiego wymaga się posiadania wizy wjazdowej wyłącznie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001 lub, w stosownych przypadkach, z prawem krajowym. Do celów niniejszej dyrektywy posiadanie ważnej karty pobytu, o której mowa w art. 10, zwalnia takich członków rodziny z obowiązku wizowego.

   Zatem zwolnienie z obowiązku wizowego dotyczy wyłącznie członków rodziny posiadających „kartę pobytu, o której mowa w art. 10”, która jest „kartą pobytu członka rodziny obywatela Unii”. O ile nie skorzystałeś z trasy Surinder Singh, a zezwolenie żony wyraźnie mówi „członek rodziny obywatela Unii”, nie byłoby tak w przypadku małżonka obywatela brytyjskiego w Wielkiej Brytanii. Zobacz także Dokumenty podróży członków rodzin spoza UE na europa.eu.

   Jedną różnicą jest to, że wniosek wizowy nie wymaga tyle dokumentacji potwierdzającej (niektóre pola w formularzu wniosku wizowego Schengen można pozostawić puste) i powinien być szybki (15 dni wymienionych w odpowiedzi @ Max) i bezpłatny (ale uwaga firm outsourcingowych, takich jak TLS Contact i VFS Global , być może będziesz musiał je obejść i skontaktować się bezpośrednio z konsulatem, aby uniknąć ich „opłaty za usługę”). Sama Wielka Brytania tak naprawdę nie stosuje się do tej recepty, ponieważ wnioski o pozwolenia dla rodzin EOG mogą trwać bardzo długo, ale Francja, o ile mi wiadomo, w większości tak postępuje.

2. Może być możliwe złożenie wniosku o wizę na granicy, ale spodziewałbym się oporu ze strony straży granicznej i znacznego opóźnienia. Kod wiza Schengen nie przewiduje wiz wydawanych na granicy w „wyjątkowych okolicznościach”, zwłaszcza jeśli wykażą, że nie było możliwe uzyskanie jednego zanim powodu jakiejś awaryjnej.

   Ponadto dyrektywa w sprawie swobodnego przepływu przewiduje, że „państwa członkowskie przyznają takim osobom [członkom rodziny, do których dyrektywa się odnosi] wszelkie ułatwienia w celu uzyskania niezbędnych wiz”, co jest nieco niejasne, ale zostało zinterpretowane w ten sposób, że członkowie rodziny z państw trzecich należy dać możliwość udowodnienia, że ​​są objęci zakresem dyrektywy przed ich cofnięciem (w szczególności takie jest stanowisko Komisji Europejskiej w podręczniku dotyczącym rozpatrywania wniosku wizowego i zmiany wydanych wiz , które niekoniecznie są prawnie wiążące ale przynajmniej nieco oficjalne). Mieszkanie w Wielkiej Brytanii nie jest nawet konieczne.

   Jeśli jednak jest to w ogóle możliwe, złożenie wniosku w konsulacie wydaje się znacznie bezpieczniejsze / łatwiejsze.

   (Wspomniałeś w punkcie 1, że twoja żona będzie z tobą podróżować. Zakładałem, że nie powtórzyłeś tego w punkcie 2 ze względów stylistycznych, ale zauważ, że jest to ważne. Wszystko to wynika z twojej swobody przemieszczania się w UE. Jeśli ona miała podróżować sama - bez towarzyszenia ani dołączania do ciebie w innym kraju UE - byłaby traktowana jak każdy obywatel Jordanii, a odpowiedź byłaby zupełnie inna).

3. Jedynymi uzasadnionymi powodami odmowy wydania wizy w tych okolicznościach są:

   1. konsulat nie jest usatysfakcjonowany faktem, że twoja żona jest objęta dyrektywą o swobodnym przepływie (tj. istnieją powody, by sądzić, że ona nie jest twoją żoną, że nie jesteś obywatelem UE lub że nie podróżujesz razem)
   2. twoja żona jest „prawdziwym, obecnym i wystarczająco poważnym zagrożeniem dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego”
   3. miało miejsce nadużycie lub oszustwo.

   W porównaniu do zwykłego wniosku wizowego są to bardzo restrykcyjne zasady, które nie pozostawiają konsulatowi dużej swobody uznania. W każdym razie istnieją również pewne zabezpieczenia proceduralne: standardowy formularz odmowy nie wystarczy, decyzja musi być w pełni uzasadniona na piśmie, a na nich spoczywa ciężar dowodu. Drugie kryterium („rzeczywiste, obecne i wystarczająco poważne zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego”) jest w szczególności dość rygorystycznym testem i nie można się na nie powoływać lekko.

4. Jeśli wiza została odmówiona w sposób niezgodny z prawem, masz prawo do złożenia odwołania (cóż, masz prawo do wniesienia odwołania w każdym przypadku, ale jeśli odmowa była zgodna z prawem, to jest daremna; powinieneś rozwiązać problem i złożyć wniosek ponownie). Dokładne warunki powinny być określone w liście odmowy i zależą od kraju.

   Wszystkie sądy w Unii Europejskiej (w pierwszej instancji lub w postępowaniu odwoławczym) mogą albo same skorzystać z prawa UE, aby unieważnić orzeczenie, albo przekazać sprawę do EUCJ w celu uzyskania wyjaśnień. Może to zająć bardzo dużo czasu (powiedziano mi we Francji, że decyzja sądu trybunału administracyjnego w Nantes może zająć dwa lata - i jest odpowiedzialna za wszystkie sprawy wizowe - i to bez odwołania ani udziału EUCJ).

   We Francji zawsze możesz złożyć „ recours gracieux ”, co w gruncie rzeczy oznacza list do organu, który podjął decyzję (np. Konsulatu), z prośbą o ponowne rozpatrzenie. To znacznie szybciej i przy dobrych argumentach może być całkiem udane. Oczywiście w tym momencie robi się to dość techniczne i prawdopodobnie konieczne jest zatrudnienie prawnika.

   Wreszcie unijny system SOLVIT może również pomóc w uznaniu Twoich praw przez władze krajowe. Jeśli sprawa jest solidna, a Twoje prawa zostały rzeczywiście naruszone, wyniki są również całkiem dobre, a ich celem w zakresie wydajności jest załatwienie sprawy w ciągu 70 dni.

Uwaga: skomentowałem Francję, ponieważ to wiem najlepiej, ale Hiszpania musi mieć coś podobnego. To, czy musisz złożyć wniosek w konsulacie francuskim, czy hiszpańskim, zależy od tego, który kraj będzie Twoim głównym celem podróży.

Twoja żona musi złożyć wniosek o wizę Schengen w konsulacie francuskim lub hiszpańskim (w zależności od głównego celu podróży). Jednak wniosek wizowy jest bezpłatny i zostanie rozpatrzony w ciągu 15 dni

Jeśli członkowie Twojej rodziny spoza UE potrzebują wizy wjazdowej, powinni ubiegać się o wizę z góry w konsulacie lub ambasadzie kraju, do którego chcą podróżować. Jeśli będą podróżować razem z Tobą lub dołączą do Ciebie w innym kraju UE, ich wniosek powinien zostać rozpatrzony szybko i bezpłatnie:

• Kraje, które są członkami strefy Schengen bez granic, powinny wydawać wizy w ciągu 15 dni, z wyjątkiem rzadkich przypadków, gdy władze powinny przedstawić uzasadnienie swojej decyzji.

• Wszystkie pozostałe kraje (Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Irlandia, Rumunia, Wielka Brytania) powinny wydawać wizy tak szybko, jak to możliwe. Dokumenty, które członkowie rodziny muszą dołączyć do wniosku wizowego, mogą się różnić w zależności od kraju. Przed podróżą sprawdź, które są w konsulacie lub ambasadzie kraju docelowego.

(z http://europa.eu/youreurope/citizens/travel/entry-exit/non-eu-family/index_en.htm )