Dlaczego i jak wielcy szachowi stają się „szaleni”? [Zamknięte]

Wiem, że to pytanie może dotyczyć forum bardziej ukierunkowanego na psychologię, a „świetne” to mało powiedziane dla graczy takich jak Fischer; ale chcę poznać twoją opinię na temat tego pytania. Czy to inteligencja? Czy to presja? A może sama gra? Jaka jest ostateczna odpowiedź, zastanawiam się, czy wielki dar lub talent ma duży luz, czy nawet na niższym poziomie gry, czy gra staje się wtedy szkodliwa?

edytuj: Może powinienem trochę sformułować moje pytanie. Dlaczego i jak niektórzy wspaniali szachowi chorują psychicznie oraz dlaczego i jak inni zachowują stabilność psychiczną? Chciałbym usłyszeć więcej o drugiej stronie dyskusji.

King's Gambit: Syn, ojciec i najbardziej niebezpieczna gra świata jest o tym. Odwieczne pytanie brzmi:

Czy szachy powodują, że jesteś chory psychicznie, czy też ludzie ci pociągają się szachami?

• Szachy mają najwyższy wskaźnik samobójstw ze wszystkich dyscyplin sportowych w ujęciu dalekim.
• Wielu szachowych mistrzów świata było chorych psychicznie.

Istnieje wiele innych faktów potwierdzających, że szachy są powiązane z szaleństwem, ale musiałbym ponownie przeczytać książkę, aby przypomnieć sobie wszystkie.

Wszyscy niesamowicie błyskotliwi ludzie w moim życiu cierpią na jakąś formę choroby psychicznej. Uważam, że mam ogromne szczęście poznać tych ludzi. Są genialne w sprawach, których nie mogę zrozumieć. Są dwa geniusze dwubiegunowe i dwa geniusze Aspergera. Znam trzy z czterech miłosnych szachów.

Jest też moja przyjaciółka 135 IQ, która jest dwubiegunowa, jej chłopak z dawnych czasów, który był genialny i schizofreniczny, mój hetero Przyjaciel, który jest przygnębiony i może trochę autystyczny, mój asperger 130+ IQ przyjaciel, mój nerdy (alias autystyczny / aspergery cechy) przyjaciel z depresją, który ma 138 lat.

Zasadniczo każda inteligentna osoba, którą mogę wymienić, ma jakieś „nieporządek”. Pamiętaj, że z definicji bycie inteligentnym nie jest normalne. Kto może powiedzieć, że jest to właściwy lub niewłaściwy sposób myślenia? To, że większość ludzi myśli przy normalnej inteligencji, niekoniecznie oznacza, że ​​jest to właściwy sposób myślenia. Tak właśnie myślą wszyscy , więc diagnozują tylko wyjątkowych ludzi. Może możesz argumentować, że normalny poziom inteligencji powinien być własnym zaburzeniem psychicznym .

Na przykład normalni ludzie nie dostają inteligentnych pytań. Spójrz na kilka pytań tutaj napisanych przez geniuszy, a zobaczysz, że są one natychmiast oznaczone i zamknięte. Ludzie racjonalizują to po fakcie. To jest nieokreślone, zbyt szczegółowe, nie jest to prawdziwe pytanie, jest mylone, w każdym miejscu, poza tematem lub czymkolwiek. Myślenie, które wydaje się oczywiste dla inteligentnej osoby, musi być uzasadnione dla normalnych ludzi. Pamiętaj, że jako społeczeństwo złoczyńcy inteligencji. Nikt normalny nie jest zainteresowany wielkimi pomysłami. To jest dziwne. Jedyne, na czym im zależy, to czy sprawi to, że ich życie stanie się wygodniejsze. I nie jestem do końca pewien, dlaczego zostaliśmy przydzieleni na tę Ziemię, ale jestem całkiem pewny, że nie było nam wygodnie.

Widzisz, gdzie idę z tym?

Mój profesor Calc zostawił kopię tej książki na biurku w dniu, w którym poszedłem, aby zdać egzamin końcowy na jego zajęcia. Uwielbia szachy i matematykę. Odwiedziłbym go w jego biurze, kiedy moja klasa skończyła się przywitać. Rozmawialiśmy o gigantach intelektualnych, nieskończoności i szachach. Czasami możesz złapać problem i zacząć myśleć o nim na zawsze. I ostatecznie doprowadzi cię to do szaleństwa. Tak stało się z wieloma matematykami. Może ci szachy są zbyt pochłonięci własnym światem. Ale potrzeba ogromnego umysłu, aby móc stworzyć świat.

Widzisz, gdzie idę z tym?

Nie zgadzam się z tym, że opisujesz Fischera jako szalonego, zrobię co w mojej mocy, aby to wyjaśnić. Ktoś nazywa się szalonym, gdy nie może już kontrolować swoich myśli ani działań.

To, że Fischer zaatakował amerykańską politykę, nie oznacza, że ​​jest szalony, może ma inną opinię polityczną niż twoja i po prostu musisz ją zaakceptować. Cóż, jeśli ktoś, kto nie lubi amerykańskiej polityki i Izraelczyków, nazywa się szalony, to ponad 60% populacji będzie szalone, ponieważ Rosja, Chiny, prawie cała Afryka, świat arabski i wiele innych krajów nie zgadzają się z Amerykanami.

Czy Julian Assange, Edward Snowden czy inni są szaleni?

Nawet Bin Laden nie był szalony. Morderca? Nie ma wątpliwości. Hejter? oczywiście. Człowiek bez sumienia? Prawdziwe. Ale nie był szalony, ponieważ obliczał każdy swój ruch, miał cele, znał swoich wrogów i wiedział, co robi.

Ktoś, kto oblicza swoje ruchy, prawdopodobnie nie jest szalony, może być zły, ponieważ wykorzystuje swoją inteligencję do niewłaściwych celów, ale nie szalony.

Nie będę dyskutować o tym, co dobre i złe, wszyscy oceniają to z własnej perspektywy, myślę, że w polityce nie ma nic dobrego i złego, polityka jest zawsze brudna, zwykle najbrudniejsze ręce wygrywają. Zapytaj CIA lub jakąkolwiek agencję wywiadowczą na całym świecie, że wszyscy są gotowi robić złe działania, co według nich jest tym, co lepsze.

Więc co jest szalone? John Nash był zdecydowanie szalony, w pewnym momencie swojego życia, schizofrenik, który zdobył nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii. Zobacz, jak John to stracił, nie mógł kontrolować swoich myśli, Fischer był po prostu przeciwko polityce amerykańskiej, nie ma w tym nic złego.

Pozwól, że zadam ci pytanie, czy Kasparow jest szalony? Jest przeciwny rosyjskiej polityce i został z tego powodu aresztowany, podobnie jak Fischer. więc jeśli chcesz nazwać Fischera szalonym, powinieneś zrobić to samo z Kasparowem.

Aby odpowiedzieć na początkowe pytanie, nie ma wątpliwości, że ktoś inteligentny jest szalony, przemyślał sprawy i mógł zostać teoretykiem spiskowym. To, co określasz jako szalone, jest normalne dla niego lub innych ludzi, którzy myślą w ten sam sposób, to, co jest normalne dla pająka, to chaos w locie.

Al Mutanabbi powiedział kiedyś

ذو العقل يشقى فى النعيم بعقله. . وأخو الجهالة فى الشقاوة ينعم

That with intellect suffers in bliss with his mind
And the ignorant in misery lives blissfully

To, co próbuje powiedzieć, jest proste, ignorancja to błogość.

Wielki talent i duża niestabilność psychiczna idą w parze z bardzo niezrównoważonym życiem.

Nie sądzę, że sama gra powoduje, że szaleństwo nie pomaga w grze, tyle że koncentracja życia na jednej rzeczy może bardzo zaszkodzić zdrowiu psychicznemu , zwłaszcza że poświęcają się temu potężne umysły.

W związku z tym przychodzi mi na myśl Cantor.

¹ W sumie to rozmycie. Zdefiniuj „szalony”, jeśli chcesz, aby odpowiedzi były obiektywne.

Jestem szachistą i jednym z wielu najlepszych w moim stanie. Oczywiście nie zgadzam się z podanym faktem. Jest wielu graczy w szachy, a także osoby o gigantycznych koncepcjach szachowych, które prowadzą normalne (może nieco szczęśliwsze i dumniejsze niż osoby niezaznajomione z grą) życie. Wszelkie wątpliwości dotyczące szachowych gigantów, takich jak Magnus Carlsen, Vishy Anand, Vladimir Kramnik, Peter Svidler, Levon Aronian itp. Lista może trwać bez końca. Ci ludzie są elitą wśród profesjonalistów, a mimo to są pokornymi, dowcipnymi i bardzo miłymi ludźmi. Oczywiście jest Fischer, Paul Morphy i ekscentrycznie zachowujący się ukraiński genialny Wasilij Iwanczuk. Ale ci ludzie są wyjątkiem, a nie regułą. To nieporozumienie w dużej mierze wiąże się z popularnością zmarłego sir Roberta Jamesa Fischera wśród osób nie grających w szachy.

W przeciwieństwie do moich kolegów, nie jestem jeszcze graczem wysokiej rangi, ale jestem dobrze czytany w psychologii.

Przekonanie Wierzę, że logiczne myślenie najlepszych graczy zmieszane z elementem niekontrolowanej niepewności na tym poziomie łącznie są dwoma głównymi czynnikami powodującymi stres u szachistów na wysokim poziomie, co ostatecznie prowadzi do degradacji umysłowej.

Argument Na najwyższym poziomie szachy są bardzo niestabilną grą, a każda pomyłka może Cię kosztować nawet przy fantastycznej strategii. W Grze Stulecia poświęcenie się rycerza było możliwe tylko z powodu niewielkiego błędu Byrne. Wierzę, że kiedy jesteś na tym poziomie, wchodzi w to pewien stopień szansy.

Gra na całkowicie wyjątkowej pozycji w każdej grze z podobnie wykwalifikowanym przeciwnikiem z pewnością wprowadza szansę na interwencję i daje zwycięstwo przeciwnikowi. Wyobrażam sobie, że dla kogoś, kto poświęcił swoją karierę grze, która uległa nieznanemu, niekontrolowanemu elementowi losu, musiałoby to być dość stresujące.

Wyobrażam to sobie podobnie do najlepszych pokerzystów, którzy mimo całej swojej kontroli nad grą nie są w stanie uciec od sporadycznej dużej straty przez to, co jest w zasadzie szczęściem. Uważam, że właśnie dlatego Fischer chciał, aby przeciwnik miał co najmniej 2 zwycięstwa nad nim w mistrzostwach 1975 roku.

Znałem faceta, który był bardzo, bardzo inteligentny i był pokerzystą, i miał ogromne trudności z radzeniem sobie z przegranymi rękami, pomimo tego, że sporadyczne przegrywanie jest nieuniknione.

Jestem największym fanem Fischera jako szachisty, ale pod koniec był niestabilny / szalony. Kilka przykładów: myślał, że znalazł się na czarnej liście światowej biżuterii (cytat), myślał, że każdy ruch każdej gry w meczu Kasparowa-Karpowa był wcześniej ustalony, myślał, że Rosjanie mogą próbować kontrolować swój mózg, wysyłając sygnały przez jego wypełnienia zębów (prawda?), nie wierzył, że doszło do holokaustu, nie golił się przez około sześć miesięcy, będąc w japońskim więzieniu, nie bronił swojego tytułu (z pewnością był uzasadniony, że nie grał zgodnie z zasadami FIDE, ale dlaczego nie samodzielnie?), oskarżył Żydów o okaleczanie ich dzieci (cytat), ponieważ obrzezali ich dzieci, odrzucił wszystkie oferty po pokonaniu Spassky'ego, ukrywał się przez dwadzieścia lat po zdobyciu tytułu.