Podręcznik końcowy Dvoretsky'ego a podstawowe zakończenia szachowe

Chcę wiedzieć, jakie są różnice między „Podręcznikiem gry końcowej Dworetowskiego” i „Podstawowymi zakończeniami szachowymi”.

Chcę również wiedzieć, czy te książki są kompatybilne, to znaczy, jeśli kupię na przykład „Podręcznik końcowy Dvoretsky'ego”, bezużyteczne byłoby kupowanie „Podstawowych zakończeń szachowych”, ponieważ są bardzo podobne w swoich pomysłach lub przykładach, które pokazują , czy może masz obie książki? Jestem graczem o rankingu 2100+ FIDE i dlatego chcę kupić te książki, ponieważ myślę, że są już na moim poziomie.

Oba są świetne, zgadzam się, że powinieneś dostać oba.

Podręcznik końcowy Dvoretsky'ego jest być może bardziej pouczający, ponieważ zawiera nieco więcej objaśniających tekstów i stara się uporządkować materiał wokół zasad, których czytelnik powinien się uczyć, a Fundamentalne zakończenia szachowe zawiera więcej przykładów na mniej więcej takiej samej liczbie stron. Obaj koncentrują się na praktycznych przykładach z prawdziwych gier, w których pozostało bardzo niewiele elementów.

W końcu to nie książki, które kupujesz, ale praca, którą wkładasz, ma znaczenie.

Nie zgadzam się z inną odpowiedzią, że to nie jest książka, ale godziny, które wkładasz - jeśli książka jest odrażająca i trudna do naśladowania, wpłynie to na twoją motywację do poświęcenia wymaganych godzin.

IM John Watson ma fantastyczną recenzję pracy Dvoretsky'ego, którą polecam przeczytać przed podjęciem którejkolwiek z tych czynności.

Muszę podkreślić, że jest to bardzo zaawansowana praca, która nie wydaje mi się być dobrym sposobem dla przeciętnego gracza na studiowanie gry końcowej. Większość przykładów jest złożona i specyficzna dla pozycji i ani przeciętny uczeń, ani nawet silni mistrzowie nie podążą za większością setek pozycji poddanych szczegółowej analizie, nie wspominając o podwariacjach pochodzących z tych pozycji.

Kontrastuje to również z Podstawowymi zakończeniami szachowymi:

W moim nauczaniu dla przeciętnych graczy nadal używam Podstawowych zakończeń szachowych Muellera i Lamprechta, który ma doskonałą równowagę między relacjami z encyklopedii (mogę znaleźć prawie wszystko), przykładami, które można skrócić w większości punktów, oraz jasnymi wyjaśnieniami, które łączą zakończenia tego samego rodzaju.

„Zdobądź je oba!” mówią i oczywiście, jeśli masz szczęście finansowe, to oczywiście nie możesz się z tym pomylić, ale jeśli masz tylko jeden, a nie jesteś na poziomie komunikatora, sugeruję, aby najpierw uzyskać podstawowe zakończenia szachowe, a następnie przejść do Dworetowski, gdy już go opanujesz (i masz apetyt na więcej).

Wydaje mi się, że kluczową różnicą między nimi jest wykorzystanie kluczowych pozycji w Podręczniku gry końcowej Dworetkiego w niebieskim druku. Stają się one podzbiorem wiedzy o grach końcowych i powinny się skoncentrować na pierwszej, składającej się z ponad 200 pozycji do nauki wraz z doskonałymi objaśnieniami tekstowymi. Ja też mam obie książki i używam głównie DEM i FCE w celach informacyjnych, jeśli chcę więcej przykładów. Występuje również znaczne zapylenie krzyżowe między nimi o tych samych pozycjach w obu.