Dlaczego tak często stosuje się kontrolę czasu, jak 2 godziny na 40 ruchów plus 30 minut przez resztę gry, w przeciwieństwie do czegoś prostszego, na przykład 2,5 godziny w grze? Czy to po prostu „zmusza” graczy do racjonowania swojego czasu? Czy graczom nie można ufać, że zarządzają swoim czasem? :-)
Oświadczenie: Nigdy nie grałem pod taką kontrolą czasu.
Wydaje mi się, że te kontrole podzielonego czasu ewoluowały naturalnie podczas historii szachów turniejowych z dwóch powodów.
Aby ograniczyć wojnę psychologiczną. Niektórzy szachowi są ... powiedzmy trudni. Mogę żywo wyobrazić sobie, kiedy pierwszy raz uczestnik ważnego meczu odmówił wykonania następnego ruchu (lub nawet spojrzał na planszę), ponieważ był tak rozgniewany, że zmarnował kawałek w 10. ruchu, ale również odmówił przepadnięcia i chociaż było bardzo oczywiste, że po prostu skończy mu się czas, nie było jeszcze reguły, aby zatrzymać grę i wszyscy musieli czekać godzinami. Lub ludzie zaczęli próbować nadużywać braku takiej reguły, po prostu czekając całą godzinę, zanim wykonają pierwszy ruch, aby po prostu zdenerwować swoich przeciwników (którzy zastanawiali się, które otwarcie zobaczą itp.)
Aby mecze były bardziej ekscytujące dla widzów. Pamiętaj, że prywatnie każdy może ustawić własną kontrolę czasu w dowolny sposób. Ale dla gospodarzy turniejów sensowne jest podzielenie go na mniejsze części, aby zwiększyć napięcie. Ponadto, szczególnie przypadkowi, a nawet widzowie po raz pierwszy mogą być bardziej spokojni, ponieważ podkreśla, że nie każda gra trwa tak długo .. nie musisz za każdym razem czekać pełnych 5 godzin . Czas po ruchu 40 bardziej przypomina nadgodziny z innych dyscyplin sportowych niż „zwykły” czas.
Powodem jest zasadniczo to, że przeciętna gra w szachy trwa około 40 ruchów. dlatego w większości przypadków gra kończy się najwyżej za 4 godziny. Jeśli przekroczy 40 ruchów, kończy się w ciągu 5 godzin. Nie ma to nic wspólnego z przerwami, wszystko z planowaniem gier.
Od dziesięcioleci nie było szachów zawodowych.
Kontrolę czasu zaczęto stosować w połowie 1800 roku, a zegary zaczęły pojawiać się regularnie od 1861 roku.
Pierwszym turniejem, w którym zastosowano dwustronny zegar szachowy, był Londyn 1883, w którym ustalono minimalny limit 15 ruchów na godzinę. Nieprzestrzeganie tego skutkowało przepadkiem gry przez gracza, który przekroczył limit. Gry rozpoczęły się w południe, a sesja gry trwałaby do godziny 17.00, po czym - jeśli gra jeszcze się nie zakończy - przerwa na kolację trwała dwie godziny, a następnie przerwa (do 23:00, jeśli to konieczne).
Źródło: Kevin Spraggett
Ponadto wspomina, że nie było standardowej kontroli czasu, aż później, gdy 40 w 2,5 godziny, a następnie 16 lub 20 w ciągu godziny stały się powszechne.
Chociaż jednym z powodów wprowadzenia kontroli czasu było uniemożliwienie graczom zbyt długiego zastanawiania się nad poszczególnymi ruchami, rozważano także odroczenia.
Jak wspomniano w komentarzu @Saibot, podjęcie decyzji o nowej kontroli czasu nie jest łatwe. Również wspomniani w blogu Spraggett, gracze niechętnie zmieniają bieżące ustawienia czasu.