Rezygnacja (Nieunikniony Szach)

Jestem względnie początkującym do szachów, ale zauważyłem, że szczególnie grając online wielu graczy zrezygnuje, jeśli stracą mocny kawałek, na przykład swoją królową.

Czy ten sportowiec jest jak? Tak bym nie pomyślał, ale przeczytałem tutaj wątek, w którym mocniejsi gracze zrezygnują, jeśli mat jest nieunikniony. Mogę tylko założyć, że rezygnacja ma mniejszy wpływ na ocenę.

Tak, rezygnacja z wyraźnie przegranej gry jest rzeczywiście uważana za dobre zachowanie. Czasami nie rezygnując jest uważany za niesportowy!

Wynik gry nie ma znaczenia, czy zrezygnujesz, zostaniesz zamachowany, czy przegrasz na czas - przegrana to strata. W każdym systemie ocen, o jakim kiedykolwiek słyszałem, metoda przegrywania nie robi różnicy.

Po prostu ludzie nie lubią tracić czasu, gdy są w 100% pewni, że ich przeciwnik wygra grę prawie bez wysiłku, bez niebezpieczeństwa popełnienia poważnego błędu.

Rezygnacja jest uważana za uprzejmą w przypadku oczywistej utraty pozycji wśród zaawansowanych graczy, tj. Graczy, którzy nie popełnią błędu, ze znaczną przewagą materialną / pozycyjną i prawie pozytywnie wygrają grę, więc nie ma sensu grać. Jednak wśród początkujących i mniej utalentowanych graczy osobiście opowiadam się za rezygnacją, ponieważ istnieje znaczna szansa, że ​​mniej doświadczony gracz popełni błąd, który możesz wykorzystać.

Rezygnacja jest bardziej podobna do sportowca. Kiedy grasz w obliczu nieuchronnej straty, w efekcie mówisz do przeciwnika: „Nie sądzę, że jesteś wystarczająco dobry, aby mnie pokonać, nawet z dodatkową królową”. Pomyśl o tym przez chwilę, czy nie uważasz, że taka arogancja jest obraźliwa?

Rezygnując, wyrażasz szacunek dla sposobu, w jaki przeciwnik prowadził grę, a także dostateczny szacunek dla czasu przeciwnika, abyś go nie zmarnował. W efekcie mówisz do swojego przeciwnika: „OK, tym razem mnie ograłeś, a ja nie będę marnować twojego czasu, pokazując, że wiesz, jak to zakończyć”.

Kiedy zrezygnować jest zawsze trudnym, wysoce indywidualnym pytaniem. Moim osobistym progiem jest moment, w którym mój przeciwnik przekonał mnie swoim przebiegiem gry, że wie, jak zdobyć pozycję aktualnie na planszy. Oznacza to, że mogę grać przeciwko niektórym przeciwnikom w pozycji, w której zrezygnowałbym przeciwko komuś innemu. Na decyzję wpływa również moja pozycja w turnieju; Bardziej niechętnie rezygnuję z pozycji, gdy potrzebuję remisu lub wygranej, aby zakończyć na liście nagród; Nadal to zrobię, ale nie tak wcześnie.

Rezygnacja, jak wspomniał Arlen, jest aktem pełnym szacunku. Mówi, że uważasz, że nie warto już poświęcać czasu i czasu na grę. Zaleca się, aby nowicjusze nie rezygnowali tak często, jak wydają się to robić eksperci.

Chciałbym dodać do tej odpowiedzi dodatkowe wyjaśnienie, dlaczego. Często powodem jest „druga osoba może popełnić błąd, który możesz wykorzystać”. Prawdą jest, że jest to naturalny powód, dla którego początkujący zdecydują się nie rezygnować, podczas gdy eksperci rezygnują szybciej. Istnieje jednak głębsza logika, która może pomóc w określeniu, kiedy należy zrezygnować: Szachy to gra.

Ludzie grają w gry z wielu powodów. Niektórzy po prostu grają, aby wygrać, ale na początkowych poziomach wszyscy grają, aby się czegoś nauczyć. Obaj gracze wchodzą w grę z jakiegoś powodu, aby w nią zagrać. Jeśli gra nie spełnia już tych powodów, nie ma powodu, aby ją kontynuować.

Na niższych poziomach umiejętności warto grać w każdą grę w pełni, po prostu się uczyć. Szachy to skomplikowana gra, której pełne opanowanie wymaga czasu. Na przykład możesz wiedzieć, że dzieli Cię 3 kroki od wejścia do gry końcowej Królowa + Król kontra Król (która jest znana jako całkowicie zagubiona dla osoby posiadającej tylko Króla), ale oboje możecie w nią grać. na zewnątrz. Twój przeciwnik ma okazję przećwiczyć kluczowy wzór kojarzenia, a ty możesz ćwiczyć, próbując wykorzystać wszelkie popełnione błędy. Jeden z tych błędów może ci pomóc w późniejszej grze: możesz zdać sobie sprawę, że konkretna gra Queen + King vs. King nie jeststracił, ponieważ dana pozycja powoduje przymusowy impas. Być może nigdy nie zdasz sobie z tego sprawy, jeśli nie poświęciłeś czasu, aby w pełni rozegrać wcześniejszą grę.

Gdy dojdziesz do wyższych stopni, będziesz bardziej świadomy, które pozycje są interesujące do grania, a które są po prostu głupie. Ekspert zrozumie różnicę między pozycją, w której są po prostu „za królową”, a pozycją, w której poświęcili królową, aby uzyskać przewagę taktyczną. Zrozumieją, gdzie „zysk z wygranej” pomnożony przez „prawdopodobieństwo, że mój przeciwnik zepsuje się i pozwoli mi wygrać”, jest mniejszy niż stres psychiczny związany z rozgrywaniem gry.

Myślę, że odpowiedź na to pytanie musi być subiektywna. Nie możesz oczekiwać, że ktoś zrezygnuje tylko dlatego, że uważasz, że rezygnacja z wyraźnie gorszej pozycji jest jak sportowiec. Zwłaszcza w internetowych grach błyskawicznych nie ma sensu rezygnować, ponieważ czas na zegarze jest tak decydującym czynnikiem. Moim zdaniem, rezygnacja z pracy jest w pełni prawna i nikt nie może zmusić cię do rezygnacji lub powiedzieć, że rezygnacja była niesportowa.

Jeśli grasz w grę błyskawiczną (powiedzmy 5 minut lub mniej), część gry polega na tym, że jest z czasem, więc jeśli kolega wygląda nieuchronnie, ale są jeszcze 2 sekundy, nie widzę powodu do rezygnacji. Nie uważam tego za niesportowego i najwyraźniej też moi przeciwnicy!

Między innymi silnie zależy to od kontroli czasu. Podczas gdy w wolniejszych krokach rezygnacja z utraconych pozycji jest uważana za dobrą praktykę (chociaż zależy to również od umiejętności graczy, czasu, w którym opuścił przeciwnik i innych czynników), prawie nigdy nie jest postrzegana w szachach błyskawicznych online jako czas na zegar jest tak samo ważny jak elementy pozostające na planszy.

Rezygnacja jest całkowicie akceptowalna, nawet jeśli ludzie rezygnują z gier, których nie powinni.

Szczerze mówiąc, zdarzają się sytuacje, w których uważam, że nie wycofywanie się z oczywistej beznadziejnej pozycji jest niesportowe - wszyscy mamy miejsca, do których mogę się udać, włożyłem pracę, aby cię pokonać, każdy, kto spędza dziesięć sekund patrząc na tablicę, widzi czy mógłbyś przestać szukać „magicznego ruchu”, który nie istnieje , człowieku, i poddać się?

Temat jest już dość wyczerpany, ale dodam tylko, że w moim klubie mówię nowicjuszom, aby ćwiczyli swoje gry, gdy są w tyle, a także ponieważ błąd ich przeciwnika jest całkiem możliwy. Kiedy grają silniejsi przeciwnicy, nie rezygnacja z wyraźnie utraconej pozycji jest obraźliwa dla gracza z przewagą. Po co narażać ich na niepotrzebne pogorszenie, gdy wynik jest nieunikniony? Oczywiście, jeśli twój przeciwnik jest sadystą takim jak Alekhine, może czerpać przyjemność z dręczenia cię, gdy przegrywasz.

Do wszystkiego, co już powiedziano, mogę dodać, że czasami, zwłaszcza gdy gra się znacznie silniejszym przeciwnikiem, rezygnacja w odpowiednim momencie, gdy pozycja jest obiektywnie utracona, może być jedyną szansą, aby poinformować przeciwnika, że ​​rzeczywiście rozumiesz coś z gry .

Jak silny Mistrz Międzynarodowy powiedział mi kiedyś, gdy byłem dzieckiem, ucząc się gry: „Każdy może mieć złą grę, ale silny gracz zawsze wie, kiedy jest odpowiedni moment na rezygnację”.