Format jest różny. Wiele firm po prostu pobiera opłatę prostą jako procent aktywów i / lub jako procent wpływów / wypływów, np. Funduszy wspólnego inwestowania.
W przypadku zarządzających funduszami, którzy nie są funduszami hedgingowymi, zwroty są porównywane ze zwrotami z indeksu, jeśli istnieją premie motywacyjne. Premie poszczególnych zarządzających funduszami są często oparte na tych względnych wynikach, nawet jeśli klient nie jest obciążony. Lepsze zwroty prawdopodobnie przyciągają więcej klientów do funduszu, a zatem firma funduszu jest bardziej rentowna, nawet jeśli nie pobiera opłat za wyniki.
Model funduszu hedgingowego 2/20 wynosił 2% wartości aktywów netto, plus 20% zwrotów powyżej pewnego celu (omówionego poniżej). Istniałyby inne mechanizmy, takie jak zasada „wysokiego znaku wodnego”, co oznaczałoby, że zmienna rekompensata nie byłaby wypłacana, dopóki jakiekolwiek straty nie zostaną odzyskane. Stała 2% opłata zawsze musiała być naliczana, aby utrzymać działanie drogiego funduszu hedgingowego. Ponieważ fundusze hedgingowe zwykle stosowały dźwignię, 2% byłoby mniejsze jako procent aktywów.
Dokładne warunki byłyby negocjowane, historie, które widziałem, są takie, że typowe warunki są teraz mniej hojne niż liczby 2/20, ale różni się to w zależności od funduszu. Bardzo popularne fundusze hedgingowe mogą pobierać więcej.
Fundusze hedgingowe miały zdywersyfikować ryzyko rynkowe, dlatego docelowy zwrot był często ustalony (np. 8%) lub stopa rynku pieniężnego powiększona o marżę (np. Zwrot z bonów skarbowych plus 5%). Zmieniłoby się to w zależności od struktury funduszu.
Na przykład, jeśli docelowa stopa zwrotu wynosi 8%, a fundusz zwrócił 13% (o 5% więcej), fundusz otrzyma 20% z 5%, czyli 1%.
