Jak wygląda krzywa podaży i popytu w przypadku unikania opłat?

Rozważ krzywą popytu na unikanie opłat w pociągu. Cena (jak przypuszczam) byłaby średnią kwotą pieniędzy płaconych za przejazd grzywną, a ilość stanowiłaby średnią liczbę uchodźców taryfowych. Krzywa podaży określiłaby docelową liczbę uchodźców do złapania.

Zwykle postęp technologiczny przesuwa krzywą podaży w prawo. Odpowiadałoby to większej ilości osób złapanych.

Ale to oczywiście nie jest w porządku. Gdyby łatwiej było złapać uciekinierów, intuicyjnie oczekiwałbyś, że średnia cena grzywny za jazdę dla zawodnika byłaby wyższa, a więc ilość spadłaby.

Jak wygląda krzywa podaży / popytu w przypadku uchylania się od opłat i jaki byłby efekt przesunięcia krzywej podaży w prawo?

Sposobem na uzyskanie krzywej popytu jest uzyskanie funkcji użyteczności.

Po pierwsze, należy zdefiniować funkcję użyteczności.

$ E (u) = (u (0) (r) + u (200) (1-r)) $

W tym przypadku oczekiwana użyteczność polega na wydaniu 0 USD na opłatę w porównaniu z narzędziem, jeśli otrzymasz grzywnę w wysokości 200 USD. w tym przypadku r oznacza prawdopodobieństwo, że się z tym uporamy.

Jeśli jest to większe niż użyteczność płacenia taryfy, taryfa będzie omijana.

$ E (u) = (u (0) r + u (200) (1-r)) qq {u (5)} $

Dokładna funkcja użyteczności może przybierać różne formy. Popularne wybory to zmniejszanie bezwzględnej awersji do ryzyka (DARA), stała awersja bezwzględnego ryzyka (CARA) lub inne. Wikipedia jest w porządku.

Kolejne kroki w tej analizie to podjęcie decyzji o funkcji użyteczności. Będziesz potrzebował danych wejściowych dotyczących ryzyka złapania i kar.

Po zdefiniowaniu funkcji narzędzia będziesz mógł uzyskać krzywą popytu.

Musisz także zdefiniować krzywą podaży. Jeśli taryfa jest czymś w rodzaju jazdy pociągiem, możesz ustawić koszt krańcowy = 0. Pozwala to tylko martwić się o stały koszt.

Użytecznym źródłem będzie wspomniany wcześniej artykuł wiki. To Mas Colell książka to bardzo popularny tekst absolwenta. Myślę, że relatywnie dobrze radzi sobie z awersją do ryzyka, chociaż uznałem, że nie jest to bardzo łatwo dostępne.

Bardziej prostą analizą byłoby sugerowanie, że firma jest monopolistą działającym z funkcją zysku $ F_1 = P ^ m (q) $ Oznacza to, że $ mc = 0 $ Cena jest funkcją nachylenia w dół Q

$ P = A-q $

Ograniczeniem jest to

$ ^ ^ Q 0 $

i

$ P ^ m (q) = (A-q) q-C $

która jest ceną razy ilość minus koszt stały.

Patrząc na ten prosty model, wzrost odsetka osób unikających opłat za przejazd skutkowałby niższym q. Zmniejsza to zasadniczo zysk firmy, ale nie wpływa na podaż.

Można to skorygować, aby uwzględnić koszt krańcowy w funkcji zysku ($ P = A-q-c $)